بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

امید هواداران سرخ به سرمربی لالیگایی

معضلات پیش روی پاکو خمز برای موفقیت در تراکتور ؛ به قلم فرزاد بیگی

نویسنده : ParsFootball NewsAgency
تعداد نظرات کاربران : 0 نظر
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ | ۱۳:۳۶

چند وقتی است که پرشور های تبریزی صاحب یک سرمربی لالیگایی شده اند . پاکو خمز نامی است که کارشناسان ورزشی امیدوارند که بتواند تراکتور را به روزهای خوبش بازگرداند . فرزاد بیگی نویسنده ورزشی پارس فوتبال در یادداشتی کوتاه ، درباره معضلات پیش روی پاکو خمز برای موفقیت در تراکتور سخن گفته است .

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

لیگ برتر برای تراکتور تبریز با حداکثر تغییرات آغاز شد. علاوه بر تغییر کادرفنی، هجده بازیکن جدید به استخدام تبریزیها در آمده بودند. می دانستیم که «قربان بردیف» اهل ساختارسازی است. می دانستیم که کارش را بلد است و می دانستیم که موتور تیم هایش دیر روشن می شود. زمان لازم بود تا بازیکنان جدید با افکار «ترکمن پیر» همراه شوند.زمان لازم بود تا ساختار مورد نظر مربی، قوام یافته و تثبیت شود. «زمان» اما کمیاب ترین عنصر هستی در حوالی باشگاه تبریزی ست. این موضوع را میشد از سرنوشت «توشاک»، «لیکنز»، «دنیزلی» و «یحیی» فهمید. مردانی که هیچ وقت به نخستین برف تبریز نرسیده بودند.


با اینهمه به نظر می رسید «قربان بردیف» از بحران اولیه عبور کرده است. به نظر می رسید آنچه در باب توانایی هایش می گویند گزافه نیست. اگرچه یکچند به دلیل شکست های ابتدای فصل روی لبه تیغ قرار گرفته بود؛ اما با اعمال نظم و دیسیپلین در تیم تازه شکل گرفته اش، از قرعه سخت ابتدایی عبور کرد و به سه برد پیاپی رسید. به شکستن طلسم شش باخت پیاپی به سرخ های تهرانی و به برد نوبرانه ای که پس از هشت سال در آزادی به دست می آمد.

البته که عملکرد تیم باز هم دچار نوسان بود و تراکتور برای رسیدن به روزهای خوش گذشته به صبوری و همراهی بیشتری نیاز داشت. هم از سوی مالک باشگاه، هم از سوی هواداران. با این حال کسی که اینبار بدعهدی کرد «آقای سرمربی» بود. پیرمرد آنقدرها هم دغدغه «خانه مادر بزرگ» را نداشت. از روسیه که پیام رسید، درنگ را جایز ندانست. چمدان ها را بست و رفت تا در این زمستان برزخی؛ مثل یک کهنه سرباز در کنار رفقای قدیمی باشد.


زنوزی که بعد از فروکش کردن تب واگذاری باشگاه، علی الظاهر صبورتر شده و انتخابهای بالنسبه معقولتری دارد؛ این بار به سمت استخدام یک سرمربی لالیگایی رفت. «پاکو خمز»؛ با سابقه هدایت «ساراگوسا»،«لاکرونیا» و «رائو والکانو». سرمربی تند مزاج و هیجان انگیزی که نه تنها اخلاقیاتش نقطه مقابل رفتار به غایت آرام «ترکمن بی وفا» بود؛ بلکه علاقه اش به «تیکی تاکا» هم قرابتی با فوتبال منظم و ماشینی روسها نداشت. بدیهی ست که هر انتخاب جدید و هر تغییری هزینه ای دارد. با این حال کسب هفت امتیاز در چهار مسابقه نخست؛ نتیجه بدی نیست. بخصوص که سه امتیاز آخر در برابر استقلال در لیگ برتر و در یک نمایش سزاوارانه و برتر به دست آمده باشد. اگر «بردیف» به طلسم هشت ساله عدم موفقیت در برابر پرسپولیس پایان داد، «خمز» هم با غلبه بر استقلال، بر روند شکست ناپذیری آبی ها در بازیهای بیرون از خانه خط بطلان کشید.


اگرچه رسیدن به جایگاه پنجم و فاصله دنه امتیازی با صدرنشین لیگ برتر ، نتیجه ایده آلی محسوب نمی شود؛ اگرچه «تی تی ها» هنوز نتوانسته اند فراز و فرودهای متعددشان در فصل بیست و دوم را مهار کرده، به ثبات در نتیجه گیری نزدیک شوند؛ با اینهمه باید اذعان کرد که این جایگاه ظاهرا متوسط، برای تیمی که با حداکثر تغییرات لیگ را شروع کرده و در میانه نیم فصل نخست، ناگزیر به جایگزینی سرمربی شده؛ نتیجه ای رضایت بخش به نظر می رسد. خبر خوب برای تبریزی ها بازگشت اعتماد به نفس تیم در بازی های خانگی ست. آنها در نیم فصل نخست و در کنار مس رفسنجان، تنها تیم های بدون شکست بازیهای خانگی هستند. با همه اینها تراکتور برای بزرگی کردن به تداوم، ثبات و صبوری به مراتب بیشتری نیاز دارد. قطع به یقین با واقع گرایی و عقلانیت، روزهای بهتری در انتظار فوتبال آذربایجان خواهد بود. ترمیم تدریجی نقاط ضعف و پرهیز از فرافکنی و غوغاسالاری، آنها را به جایگاه قابل احترام پیشین باز می گرداند.تبریزیها اصالت، لیاقت و ظرفیت بزرگی کردن و کسب افتخار را دارند. این را در همیشه تاریخ مملکت ایران نشان داده اند.

اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال ؛ فرزاد بیگی

خرید بلیط اتوبوس

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *