مورینیو: پذیرش استعداد تلف شده برایم سخت است؛ به خاطر لبخند هواداران مسابقات را می برم
منبع : طرفداری
ژوزه مورینیو می گوید به خاطر لبخند رضایت هواداران دوست دارد در مسابقات پیروز شود.
به گزارش طرفداری و به نقل از L’Osservatore ، ژوزه مورینیو در حال سپری کردن فصلی خوب در رم است و توانسته این تیم را مدعی صعود به رقابت های اروپایی فصل بعد کند. تیم مورینیو در 5 بازی اخیرش توانسته 4 پیروزی به دست بیاورد و در فرم خوبی به سر می برد. این مربی گفتگویی با L’Osservatore انجام داده و در مورد تجربه حضورش در ایتالیا صحبت کرده است. صحبت های او را در ادامه می خوانید: فوتبال حرفه ای
به ما پول می دهند تا برنده شویم. منظورم ورزشکاران است نه مردم عادی. به دنبال عملکردی سطح بالا هستیم و گاهی اوقات در مربیگری تیم باید تصمیماتی گرفته شود که گاهی اوقات ظالمانه است. باید برای اشتباهتان بهایی بپردازید. اگر اشتباه کنم، با اخراج شدن بهای آن را می پردازم. اگر بازیکنی اشتباه کند، بهایش را با بازی نکردن به جای بازیکنی دیگر می پردازد. نکته ظالمانه ای در این باره وجود دارد اما نمی توانیم اجازه دهیم ذات کارمان با چیزی که به عنوان انسان هستیم تداخل کند. هدر رفتن استعدادها
تلاش می کنم به بقیه و خودم کمک کنم تا بهتر شویم. چیزی که برایم سخت است، پذیرش اتلاف یک استعداد است. این چیزی است که بعد از 30 سال حضور در فوتبال هنوز هم پذیرشش برایم سخت است. ولی گاهی اوقات این اتلاف به مسیر زندگی که برخی بازیکنان داشته اند ارتباط دارد و در این زمینه باید تلاش کنیم آنها را راهنمایی کنیم. نکته ای ظالمانه در مورد ورزش سطح بالا به خصوص فوتبال وجود دارد چون این ورزش صنعتی ترین ورزش در تمام سطوح است. پیشرفت به عنوان مربی
پیشرفتم به عنوان یک انسان را به فکر کردن به این موضوع که سال ها دوست داشتم خودم یک برنده باشم بررسی می کنم. در حالی که الان در جایی هستم که هنوز هم می خواهم برنده شوم ولی عطشم به اندازه گذشته و حتی بیشتر است اما دیگر برنده شدن برای خودم نیستم. برای بازیکنانی است که هیچوقت برنده نشده اند. می خواهم به آنها کمک کنم. به هواداران معمولی فکر می کنم که به خاطر پیروزی تیمشان لبخند می زنند و هفته شان بهتر می شود چون تیمشان برنده شده است. هنوز هم مانند یک حیوان برای رقابت عطش دارم. هنوز مثل قبل یا بیشتر از قبل دوست دارم پیروز شوم اما در گذشته تمرکزم روی خودم بود. روز مسابقه
در راه ورزشگاه، یعنی ترک هتل، سوار اتوبوس شدن، ورود به ورزشگاه، حرکت به سمت رختکن، رفتن به زمین قبل از شروع بازی و… چیزهای روحی زیادی وجود دارد. هیچوقت یک کار روتین نیست و فرقی نمی کند چند بار در یک ورزشگاه ثابت بازی کنید و یک مسیر مشخص را بروید. این از نظر من خیلی زیبا است و فکر می کنم روزی که دست از مربیگری بکشم و امیدوار این روز نزدیک نباشد، شاید بیش از هر چیز دیگری دلتنگش شوم.
