الکلاسیکوی آن ها و دربی ما ؛ کاش مقداری می آموختیم + جزئیات
نگاهی به تفاوتهای مضحک الکلاسیکو بارسلونا و رئال مادرید با داربی استقلال و پرسپولیس تهران : "دربی واقعی اینه "

در الکلاسیکو اسپانیا نه خبری از ضد فوتبال بود و نه کشتن وقت بازی به هر بهانه ای. مواردی که در دربی بین استقلال و پرسپولیس فراوان می بینیم.
بازی یکشنبه شب رئال مادرید و بارسلونا، از آغاز تا سوت پایان بازی مهیج و دیدنی بود و دروازه های ۲ تیم در معرض هجوم حریف.
نکته ای که آرزو و افسوس سال های ما در دربی ایران است.
رئال و بارسا در حالی رو در روی یکدیگر قرار قرار گرفتند که تیم های اول و دوم جدول لالیگا بودند.
مادریدی ها پیش از این بازی با ۲ امتیاز اختلاف نسبت به رقیب دیرینه خویش صدرنشین بودند و بازی نیز در زمین آن ها برگزار می شد اما برخلاف رسم رایج در دربی ایران با این تفکر به میدان نرفتند که با توجه به میزبانی و ۲ امتیاز برتری، دنبال کسب تساوی باشند تا حاشیه امنیت خود را حفظ کنند، بلکه شدیدا خواهان آن بودند که با استفاده از میزبانی ضریب حاشیه امن خود را بالاتر ببرند و از یک بازی به اصطلاح ۶ امتیازی نهایت بهره را تصاحب شوند.
بارسلونا در الکلاسیکو با همان فوتبال همیشگی
در آن طرف هم بارسا که در نبود چند مهره تاثیرگذار و سرمربی خود پای به سانتیاگو گذاشت، اصلا چنین اندیشه ای نداشت که با توجه به این نبودها، نباختن را سرلوحه بازی اش قرار دهد و بدین امید بماند که در هفته های آتی، رئال امتیاز از دست دهد و آن ها بتوانند به صدر برسند.
نه هانسی فلیک دنبال حفظ رکورد نباختن به رئال بود و نه ژابی آلسونو در پی شکست نخوردن در نخستین سرمربیگری اش در الکلاسیکو.
فلیک در نبودش روی نیمکت و فقدان چند ستاره اش هم بارسا را برای پیروزی دیگری مقابل رقیب سنتی به میدان فرستاد و در آن طرف هم آلونسو بدون توجه به تجربه، برتری و رکورد فلیک برابر رئال، دنبال اولین پیروزی اش در این دیدار بود.
چنین ملاحظات و بارهای روحی و روانی در تفکرات فنی این ۲ مربی و تیم هایشان برای این بازی جایگاهی نداشت و بازی شان در طول ۹۰ دقیقه متاثر از آن نشد.
در این بازی نه خبری از ضد فوتبال بود و نه کشتن وقت بازی به هر بهانه ای.
چقدر فقدان موارد مذکور در دربی استقلال و پرسپولیس مشهود است، فقدان های که باعث کسالت بار بودن دربی های پایتخت در سال های اخیر است!
الکلاسیکو باز هم جذاب بود
الکلاسیکوی یکشنبه شب به روال معمولش، جذاب و هیجانی بود، چون ۲ تیم به خاطر اعتبار و جایگاه شان برای پیروزی به میدان آمده بودند، نه تساوی و نباختن.
رئال مادرید زمانی هم که ۲ بر یک از حریفش پیش بود باز عطش گل داشت و تعداد فرصت های اش از بارسا بیشتر بود!
دیدیم که اگر “وار” در این بازی نبود حتی نتیجه ای پر گل تر نیز رقم می خورد.
بارسا نیز به رغم عقب افتادن و نیاز به گل حتی تا لحظه پایانی و برخلاف پیش بینی گزارشگر شبکه ۳، اصلا به ارسال های بلند از هرجای زمین روی نیاورد و همان نظم و شیوه مرسوم بازی خود را معتقدانه اجرا کرد گرچه به نتیجه هم منتج نشد.
در فوتبال خودمان اما، مدیران و مربیان بیشتر اوقات در توجیه رفتارها، اقدامات و عملکرد خود به مثال زنی از این ۲ باشگاه توسل می جویند اما در عمل تلاشی برای آموختن از شیوه مدیریت و مربیگری در این دو باشگاه نمی کنند؛ حال آنکه فقط و تنها یک الکلاسیکو به لحاظ فنی، علمی، سخت افزاری، لجستیک حاوی صفحه ها آموزه و درس برای فوتبال ما از مدیر، مربی و داور تا بازیکن است.
کاش حداقل مربیان ما برای ارتقای سطح فنی خود و تیم هایشان، تقبل زحمت می کردند و چندساعتی را به آنالیز دقیق این الکلاسیکو و ۲ شیوه متفاوت بازی از ۲ تیم بزرگ و ۲ مربی سرشناس اختصاص می دادند و از آن چنان یک کلاس آموزشی بهره می بردند که در حقیقت این بازی چنین کلاسی نیز هست.
عبدالله دارابی – اختصاصی خبرگزاری فوتبال ایران ؛ پارس فوتبال


پشت پرده غرش وحشتناک بارسا مقابل رئال ؛ راز مگوی موفقیت آبی اناری ها چیست؟!
تمجید ورزشی نویس مشهور از بهترین هافبک تاریخ فوتبال به بهانه سالروز تولدش
به یاد معمار باشگاه رئال مادرید ؛ هواداران کهکشانی ها بخوانند
جهان فوتبال در انتظار معجزه دو سرمربی مشهور ؛ آیا جامها به مادرید و رم میآیند ؟
تقدیر ورزشی نویس مشهور از سرمربی موفق فوتبال جهان ؛ مرد ایتالیایی در آستانه جاودانه شدن
جنگ تاکتیکی دو سرمربی بزرگ فوتبال جهان









