بررسی علل موفقیت تیم جباری ؛ غرش دیرهنگام استقلال …
بررسی نکات فنی برد پر گل 5 بر یک استقلال برابر آلومینیوم اراک به قلم عبدالله دارابی

در روزی که خواسته هواداران استقلال، فقط کسب ۳ امتیاز برابر آلومینیوم بود، آبی پوشان تهرانی با زدن ۵ گل تماشاگران خود را سورپرایز کردند.
تیم استقلال دیر از خواب بیدار شد و اکنون مزیت این دیر بیدارشدن فقط می تواند بهبود مکانش در جدول لیگ برتر و امیدواری به قهرمانی جام حذفی را در پی داشته باشد، البته به شرطی که این بیداری موقتی نباشد.
آبی پوشان در هفته بیست و هشتم لیگ برتر و تحت هدایت ششمین مربی خود توانستند تیم مجتبی حسینی را در تهران با شکست سنگین بدرقه کنند، تا هم پس از ۷۰ روز طعم برد در لیگ برتر را بچشند و هم پرگل ترین پیروزی خود در ۲ فصل اخیر را به دست آورند و ازطرفی هم برای تنها امیدشان در این فصل(جام حذفی) شارژ روحی شوند.
در روزی که خواسته هواداران استقلال، فقط کسب ۳ امتیاز بازی بود، آبی پوشان تهرانی با ثبت ۵ گل تماشاگران خود را سورپرایز کردند.
در این بازی، استقلال متفاوت از تمام بازی های خود در فصل جاری بود؛ ثبت ۵ گل در یک بازی حتی در فصل پیش هم که از امیدهای قهرمانی بودند برای آنها رخ نداده بود.
استقلال متفاوت از لحاظ فنی برابر آلومینیوم
سوای تعداد گل ها، تیم استقلال در این بازی به لحاظ فنی و انگیزشی( به ویژه در نیمه دوم) متفاوت از قبل بود و در ایجاد این روند نمی توان نقش مجتبی جباری و گروهش را ندید گرفت،
نقشی که بختیاری زاده هم در حال انجامش بود اما یک تصمیم غیر عقلانی و کارشناسی، آن را بر باد داد تا این تیم امتیازات متعددی را از دست بدهد و هرروز به رتبه های پایین تر سقوط کند و اینک با تغییر چندباره سرمربی، در فاصله ۲ هفته به پایان لیگ برتر موفق شود که رتبه خود را در جدول تک رقمی کند!
در نیمه اول بازی، تیم آلومینیوم بهتر سوار بر بازی بود و در مقاطعی از بازی( پس از گل اول استقلال) آن ها فوتبال ترکیبی بهتری را ارائه دادند و استقلال در دقایقی از بازی در یک سوم دفاعی خود به زیر توپ زدن روی آورد، اما نیمه دوم متعلق به شاگردان مجتبی جباری بود.
در این نیمه که با آنالیز و تدابیر درست کادر فنی استقلال همراه بود، آبی پوشان توانستند قدرت خود را بر حریف اراکی کاملا دیکته کنند و با یک بازی کم نقص و استفاده از منافذ دفاعی حریف ۴ بار دیگر دروازه آلومینیوم را باز کنند.
استقلالی ها پس از مدت ها با استفاده از طرق مختلف تاکتیکی، به روی دروازه حریف هجوم می آوردند؛ آن ها در این نیمه با استفاده از پاس تودر، کات بگ و ارسال بلند دروازه بان خود به گل رسیدند و چون بازی های قبلی فقط بر ارسال از جناحین تمرکز و اصرار نداشتند، این تفاوت در نحوه بازی آبی پوشان نسبت به قبل را نمی توان نادیده گرفت.
برد پرگل بدون مهره های اصلی
این پیروزی پرگل در حالی نصیب استقلال شد که ۴ مهره اصلی این تیم( ماشاریپوف، آزادی، سیلوا و اندونگ) جزو ترکیب ثابت قرار نگرفته بودند فقط ۲ تای آخری دقایقی فرصت بازی پیدا کردند و این را نیز می توان از نکات مثبت تصمیمات کادر فنی این تیم دانست؛ کادر فنی استقلال ترجیح داد به جای توجه به بازیکنان اسمی ولی کم توفیق یا کم انگیزه و نیز مسن، میدان را در اختیار باانگیزه ترها و نیروهای جوان تر قرار دهد.
کوشکی پس از مدت ها به همان بازیکن موثر زمان سهراب تبدیل شد، اسلامی هم گل زد و هم پاس گل داد و جوما و کوجو که جزو ضعیف ترین های استقلال بودند در این بازی گل زنی کردند تا برخلاف بازی های قبلی به نوعی احساس شود که این تیم مهاجم هم در بازی دارد تا وظیفه اصلی یک مهاجم یعنی ‘گلزنی را انجام دهد!
استقلال اما در خط دفاعی هنوز ضعف های دارد و شاگردان مجتبی حسینی چندین بار با استفاده از آن، دروازه آبی پوشان را به شدت تهدید کردند، سعداوی جوان به نسبت بازی با پیکان ضعیف تر نشان داد و گاهی ناهماهنگی هایی در خط دفاعی و بین۲ مدافع مرکزی این تیم مشاهده می شد به خصوص روی دو ارسال خطرناک تیم آلومینیوم در نیمه اول که دروازه حسینی را بطور جدی با خطر مواجه کرد و نیز در صحنه تک گل شروین بزرگ.
دو نکته در پایان مبحث قابل توجه است:
۱- در فصلی که با کسب یک پیروزی می توان چندین پله در جدول ترقی کرد، مسلما در پایان آن استقلالی ها بیشترین حسرت را بابت امتیازات از کف رفته خواهند خورد!
۲- با این بازی و برد پرگل دور از انتظار، نباید کار موفق تیمی استقلال را تثیبت شده دانست و یا از آن حماسه ساخت، این روند فقط درصورت استمرار می تواند موفقیت نامیده شود، زیرا هنوز بیم آن می رود که بر اثر غفلت یا غرور، این تیم به مسیر نزولی قبل برگردد، همان گونه که کوجو و جوما را با گلزنی در این بازی همان مهاجمان موردنیاز استقلال دانست.
عبدالله دارابی- اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال