بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

اول محرومیت، بعد اشتباه تایپی، بعد تهدید؛ فوتبال ایران دقیقاً با خودش چندچند است؟

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : پنجشنبه 27 آذر 1404 | 23:57

بعد از حواشی دیدار تراکتور و پرسپولیس، محرومیتی که با «سهو قلم» لغو شد، حالا جای خودش را به تهدید به کسر امتیاز داده است؛ چرخه‌ای آشنا در فوتبال ایران.

بعد از حواشی دیدار تراکتور و پرسپولیس، محرومیتی که با «سهو قلم» لغو شد، حالا جای خودش را به تهدید به کسر امتیاز داده است؛ چرخه‌ای آشنا در فوتبال ایران.

طرفداری | در فوتبال ایران، گاهی سرنوشت یک مسابقه، یک ورزشگاه و حتی یک فصل، نه با تصمیم فنی، نه با حکم انضباطی قاطع، بلکه با چیزی به اسم «سهو قلم» تعیین می‌شود؛ همان اشتباه تایپیِ جادویی که می‌تواند یک محرومیت را صادر کند، لغو کند و بعد وانمود شود که اصلاً اتفاق خاصی نیفتاده است.

همه‌چیز از جایی شروع شد که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال، با استناد به تخلفات رخ‌داده روی سکوها، حکم به برگزاری مسابقات پرسپولیس و تراکتور بدون حضور تماشاگر دادند. پیامی که آن روز مخابره شد، کاملاً روشن بود: وضعیت سکوها بحرانی است و باید هزینه‌اش پرداخت شود. تصمیمی سخت، اما به‌ظاهر قاطع؛ دقیقاً همان چیزی که فوتبال ایران مدت‌هاست ادعای نیاز به آن را دارد.

اما این قاطعیت، عمر چندانی نداشت. ناگهان با ورود کمیته استیناف به پرونده پرسپولیس و تراکتور، مشخص شد آن حکم مهم و پرسر‌و‌صدا، قربانی یک «اشتباه تایپی» شده است. سهو قلمی که نه‌تنها یک واژه یا جمله، بلکه کل مفهوم محرومیت را با خود برد. درهای ورزشگاه باز شد، تماشاگران برگشتند و همه‌چیز به حالت عادی بازگشت؛ انگار نه انگار که چند روز قبل، همان سکوها از سوی همان کمیته‌ها، «تهدیدی برای اخلاق و نظم فوتبال» شناخته شده بودند.

بازی تراکتور و پرسپولیس در جام حذفی

کمیته استیناف در توضیح رأی اصلاحی، با استناد به مواد قانونی اعلام کرد که محرومیت باید در همان سری مسابقاتی اعمال شود که تخلف در آن رخ داده و اعمال آن در جام حذفی، خلاف نص صریح قانون بوده است. استدلالی که روی کاغذ شاید بی‌نقص به نظر برسد، اما یک سؤال ساده را بی‌پاسخ می‌گذارد: اگر این‌قدر بدیهی و روشن بوده، چرا اساساً حکم اولیه صادر شد؟ آیا آن روز قانون وجود نداشت یا امروز تازه کشف شده است؟

حالا، پس از برگزاری دیدار تراکتور و پرسپولیس در جام حذفی با حضور تماشاگران و بروز دوباره حواشی، کمیته انضباطی با صدور بیانیه‌ای هشدارآمیز، باشگاه‌ها را به کسر امتیاز تهدید می‌کند! این‌جاست که تناقض به اوج می‌رسد؛ شما ابتدا با حکم محرومیت گفتید سکوها خطرناک‌اند، بعد با «اشتباه تایپی» همان خطر را نادیده گرفتید و حالا، از تکرار همان رفتارها شاکی شده‌اید. واقعاً انتظار داشتید چه اتفاقی بیفتد؟

نمی‌شود هم محرومیت را ضروری دانست، هم آن را لغو کرد، و بعد با تعجب از بازگشت همان رفتارها صحبت کرد. این مدل تصمیم‌گیری، نه پیام روشنی به هوادار می‌دهد، نه ابزار واقعی به باشگاه برای کنترل سکوها و نه حتی اعتبار لازم را برای تهدیدهای بعدی باقی می‌گذارد.  وقتی یک محرومیت سنگین با بهانه یک اشتباه تایپی بی‌اثر می‌شود، عملاً به همه این پیام منتقل می‌شود که احکام انضباطی، حتی همین کسر امتیازی که با آن باشگاه‌ها را تهدید می‌کنید، بیش از آن‌که ابزار بازدارنده باشند، قابل مذاکره و برگشت‌اند.

در نهایت، این ماجرا فقط درباره یک رأی یا یک بازی خاص نیست. این، یکی از شفاف‌ترین نمونه‌های مدیریت فشل فوتبال ایران است؛ مدیریتی که تصمیم می‌گیرد، عقب‌نشینی می‌کند، دوباره هشدار می‌دهد و در تمام این مسیر، مسئولیت پیامدهای تصمیم‌هایش را به گردن «اشتباه تایپی» می‌اندازد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *