صدور آرای کمیته استیناف/ درخواستهای مس، پیکان و سایپا رد شد
منبع : خبرگزاری میزان
کمیته استیناف آرای خود را درباره پروندههای مطروحه صادر کرد.
به گزارش سایت رسمی فدارسیون فوتبال، آرای صادره به شرح زیر است:
*درباره استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی صنعت مس رفسنجان، به طرفیت محمد پالیزوان، نسبت به رأی کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۴ میلیارد و ۱۵۲ میلیون و ۹۰۰ هزار ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۱۵۸ میلیون و ۴۳۳ هزار و ۱۳۵ ریال بابت هزینۀ دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، ملاحظه میشود تجدیدنظرخواه مدعی پرداخت مبلغی بیش از میزان مجموع دستمزد و پاداش قراردادی تجدیدنظرخوانده و با این وصف عدم استحقاق وی نسبت به مبلغ محکومٌبه است.
در این خصوص کمیتۀ وضعیت بازیکنان دفاعیات باشگاه را مبنی بر عدم استحقاق تجدیدنظرخوانده نسبت به پاداش پایان هر بازی موردپذیرش قرار نداده و مبادرت به صدور رأی به کیفیت مزبور نموده است. در این خصوص کمیتۀ استیناف مدنظر دارد؛ پاداشهای بازیکنان و اعضای کادر فنی در دنیای فوتبال بر دو قسم است: پاداشهای قراردادی (که به موجب شرط ضمن قرارداد یا به موجب عقد مستقلی موردتوافق طرفین قرار میگیرد) و پاداشهای خارج از قرارداد (که باشگاهها بعضاً حسب عرف معمول موجود، به مناسبتهای مختلف و ازجمله پس از پیروزی در مسابقات بدون آن که الزام قراردادی داشته باشند، بهارادۀ خویش به بازیکنان و اعضای کادر فنی پرداخت میکنند).
در ما نحن فیه و حسب پیوستهای لایحۀ ارسالی از سوی تجدیدنظرخواه ملاحظه میشود در حالی که عنوان برخی از پرداختیهای صورتگرفته در حق تجدیدنظرخوانده «بابت درصدی از قرارداد» قید گردیده است، پارهای دیگر از پرداختیها فاقد چنین عنوانی است و با درنظرگرفتن میزان موضوع پرداختیهای هر دو نوع پرداختی مذکور، قابل استنباط است که پرداختیهای یادشده، غیر از مبالغی است که به عنوان بخشی از مبلغ اصل قرارداد تأدیه شده است و مبالغ مذکور، قابلاحتساب به عنوان «دستمزد» قراردادی نمیباشد؛ چه آن که مطابق مقررات حاکم بر رابطۀ قراردادی طرفین نیز با توجه به تاریخ انعقاد قرارداد طرفین، چنین حکمی مبنی بر احتساب پاداشهای پرداختی به عنوان دستمزد، در مقررات حاکم پیشبینی نشده است و ارادۀ باشگاه نیز حسب لایحۀ ارسالی خود در «زمان تأدیه»، پرداخت به عنوان بخشی از مبلغ قرارداد نبوده است؛ لذا با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، ایراد و اعتراض مؤثری که خدشه بر دادنامۀ معترضٌعنه وارد نماید، بعمل نیامده، مستنداً به مادۀ ۱۷ آیین دادرسی کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال ضمن رد اعتراض، دادنامۀ صادره، عیناً تائید و اعلام میگردد. رأی صادره قطعی است.
*درخصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی سایپا، به طرفیت اکبر آفاقی، نسبت به رأی کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ دو میلیارد و ۸۰۰ میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۱۰۷ میلیون و ۸۰۰ هزار ریال بابت هزینۀ دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، حسب اوراق و محتویات پرونده و تبادل لوایح صورتگرفته از سوی طرفین، ملاحظه میگردد که تجدیدنظرخواه مدعی لزوم کسر مبلغ ۶۱ میلیون ریال بهعنوان «حق خروج استان»، ۲۶۱ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال بهعنوان «۳ درصد هیئت» (حق عضویت در فدراسیون فوتبال) و ۳۵ میلیون ریال بهعنوان هزینۀ ایفمارک از مجموع مطالبات تجدیدنظرخوانده بوده و تجدیدنظرخوانده نیز حسب لایحۀ ارسالی متعرض موارد مذکور نشده است.
لیکن درخصوص ادعای تجدیدنظرخواه مبنی بر لزوم کسر مبلغ ۸۰ میلیون تومان از میزان محکومٌبه بهعنوان جریمه مستند به تصمیم هیئتمدیرۀ باشگاه به موجب صورتجلسۀ به جهت «باخت سنگین و دور از انتظار تیم فوتبال بزرگسالان در بازی مقابل شمسآذر قزوین»، کمیتۀ استیناف فدراسیون فوتبال مدنظر دارد، گذشته از آن که چنین تصمیمی مستند به شرط قراردادی نیست، حتی بر فرض وجود آن نیز چنین شروطی که اختیار کاهش میزان دستمزد بازیکن را تا میزان دلخواهی به باشگاه میدهد، به جهت یک جانبه بودن آن، یک شرط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) تلقی گردیده که اِعمال آن مبتنی بر هیچ گونه معیار عینی نمیباشد و به کارگیری آن سبب برهم خوردن تعادل قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاهها به عنوان طرف قویتر قراردادها عمل مینماید که با استفاده از جایگاه برتر خود در هنگام انعقاد قرارداد، چنین شروطی را در قرارداد قید میکنند.
از سوی دیگر، فوتبال یک بازی گروهی و کسب پبروزی در آن بسته به عوامل متعددی بوده و قابلانتساب به عملکرد یک بازیکن بهتنهایی نیست تا بدین جهت، نامبرده سزاوار کاهش میزان دستمزد باشد، لذا ادعای باشگاه در اینباره موردپذیرش قرار نمیگیرد.
پیرامون ادعای تجدیدنظرخواه درخصوص حق بیمه و بیمۀ تکمیلی و نیز پرداختیهای دیگر، ادعای نامبرده فاقد مستندات پرداختی بوده و درباب هزینههای اقامت قابلتوجه است که قرارداد طرفین در اینخصوص ساکت بوده و بر فرض تأدیۀ هزینۀ اقامت بازیکن از سوی باشگاه، پرداخت مذکور، تأدیۀ دین شخص ثالث بوده که تنها در فرضی قابلمطالبه است که اداکننده از سوی مدیون، مأذون باشد که در ما نحن فیه دلیلی مثبت وجود چنین اذنی از سوی تجدیدنظرخواه ارائه نشده است؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و تنها با پذیرش پرداختیهای بابت «حق عضویت خروج استان»، «۳ درصد هیئت» (حق عضویت در فدراسیون فوتبال) و هزینۀ ایفمارک مجموعاً به میزان ۳۵۷ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال و مستند به مادۀ ۱۷ آیین دادرسی کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال مصوب سال ۱۳۹۶، ضمن نقض رأی تجدیدنظرخواسته، حکم به محکومیت تجدیدنظرخوانده به پرداخت مبلغ ۲ میلیارد و ۴۴۲ میلیون و ۴۰۰ هزار ریال بابت اصل خواسته و پرداخت هزینۀ دادرسی به نسبت محکومٌبه مذکور، صادر و اعلام میگردد. رأی صادره قطعی است.
*در خصوص استیناف باشگاه فرهنگی ورزشی ایرانخودرو (پیکان)، به طرفیت سیدمجتبی حسینی با وکالت مصطفی سلیمانی بابادی، نسبت به رای کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۵ میلیارد و ۳۸۰ میلیون ریال بابت اصل خواسته و پرداخت مبلغ ۲۰۵ میلیون و ۲۴۷ هزار ریال بابت هزینۀ دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده صادر گردیده است، حسب لایحۀ تجدیدنظرخواهی ملاحظه میشود که تجدیدنظرخواه بدون آن که مدعی تأدیه باقیماندۀ دستمزد و پاداش قراردادی بازیکن به میزان محکومٌبه باشد، قائل به لزوم کسر بیست درصد از مبلغ قرارداد منعقده میان طرفین مستند به شرط مندرج در قرارداد به علت چهار باخت متوالی است، در این خصوص قابل توجه است که شروطی که اختیار کاهش میزان دستمزد اعضای کادرفنی را تا میزان دلخواهی به باشگاه میدهد، به جهت یکجانبهبودن، یک شرط «خودسرانه» (Arbitrary Clause) تلقی گشته و معتبر شمرده نمیشود، چرا که تعیین میزان دستمزد کادرفنی را در عمل در ید ارادۀ باشگاه قرار داده و اِعمال آن سبب برهم خوردن تعادل قراردادی شده و عموماً در جهت منافع باشگاهها به عنوان طرف قویتر قراردادها عمل میکند که با استفاده از جایگاه برتر خود در هنگام انعقاد قرارداد، چنین شروطی را در قرارداد قید میکنند و از سوی دیگر همان گونه که کمیتۀ محترم وضعیت بازیکنان بدان اشاره نموده است، نتیجۀ مکتسبه در مسابقاتی که یک باشگاه فوتبال در آن شرکت میکند، معلولی است که علل متعدد داشته و قابل انتساب به عملکرد سرمربی بهتنهایی نمیباشد تا بدان جهت بتوان قائل به امکان کاهش دستمزد وی شد، بنابراین اعتبار شرط مذکور و دفاع تجدیدنظرخواه مبتنی بر آن موردپذیرش قرار نمیگیرد، لیکن حسب رأی کمیتۀ وضعیت بازیکنان ملاحظه میگردد در حالی که دفاعیات باشگاه درخصوص دادنامههای کمیتۀ انضباطی فدارسیون فوتبال مبنی بر جریمۀ انضباطی تجدیدنظرخوانده تا میزان یک میلیارد و ۱۵۰ میلیون ریال را موردپذیرش قرارداده، لیکن در تعیین میزان محکومٌبه آن را محاسبه نکرده است؛ لذا نظر به ملاحظات مذکور و با عنایت به مجموع محتویات پرونده و استدلالات مندرج در رأی صادره، ایراد و اعتراض مؤثری که خدشه بر اصل دادنامۀ معترضٌعنه وارد نماید بعمل نیامده، مستنداً به مادۀ ۱۷ آیین دادرسی کمیتۀ وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال، ضمن رد اعتراض، دادنامۀ صادره را ضمن اصلاح مبنی بر محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۴ میلیارد و ۲۵۰ میلیون ریال بابت اصل خواسته و هزینۀ دادرسی به میزان محکومٌبه اصلاحی، تائید و اعلام مینماید. رأی صادره قطعی است.
