اسپانسرهای خیالی، همدستی با فدراسیون و ارتباطات مافیایی؛ اینتر در قلب بزرگترین رسوایی فوتبال ایتالیا از زمان کالچوپولی؟ / فوت مرکاتو
منبع : طرفداری
نراتزوری یکی از کابوسوارترین هفتههای تاریخ خود را سپری میکند و شایعاتی که رسانههای مختلف در مورد شرایط باشگاه منتشر میکنند نشانههای خوبی در پی ندارند.
طرفداری | پس از شکست سنگین اینتر برابر پاری سن ژرمن در فینال فصل ۲۵-۲۰۲۴ لیگ قهرمانان اروپا و درحالیکه جدایی سیمونه اینزاگی از اینتر هم قطعی شده است، گزارشی محرمانه، وضعیت این باشگاه را حتی تاریکتر از قبل نشان میدهد. این گزارش از مدیریت مالی مبهم، اسپانسرهای مشکوک، روابط نگرانکننده با برخی اولتراها و مداخلات احتمالی نهادهای رسمی پردهبرداری میکند. ترکیبی انفجاری که میتواند کل ساختار فوتبال ایتالیا را بلرزاند و ارواح کالچوپولی را دوباره زنده کند.
فوت مرکاتو در گزارشی جنجالی ادعا کرده که بعد از سقوط در زمین بازی، حالا فروپاشی در خارج از آن نیز اینتر را تهدید میکند. تحقیر تاریخی اینتر در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل پاری سن ژرمن، جدایی سیمونه اینزاگی — مربی یک دوره تاریخی در باشگاه — و اکنون افشاگری که حقایقی هولناک درباره وضعیت مالی باشگاه را فاش میکند: اینتر در حال عبور از یک دوران تاریک است.
سندی محرمانه که توسط مشاوری مالی در لندن نگاشته شده، از سازوکارهای مالی غیرقانونی، نزدیکی نگرانکننده با گروههای ذینفوذ و مداخلات نهادی در ابعاد وسیع پرده برمیدارد. در این گزارش از اسپانسرهای خیالی، حسابسازی خلاقانه و حتی مداخله احتمالی فدراسیون فوتبال ایتالیا (FIGC) برای جلوگیری از حذف اینتر از سری آ صحبت میشود. به گفته این گزارش، این سیستم به باشگاه اجازه داده تا در اوج بماند، درحالیکه وضعیت واقعی مالیاش باید به انحلال، اخراج از سری آ یا حتی سقوط به دستههای پایینتر منجر میشد.
این گزارش محرمانه توسط یک بانکدار لندنی — مشاور گروهی که به دنبال خرید اینتر است — تهیه شده است. این سند که توسط وبسایت Affaritaliani.it منتشر شده و در گزارشی تلویزیونی از شبکه Rai نیز پوشش داده شده، مشروعیت و پایداری بخش مهمی از درآمدهای باشگاه در اوایل دوران مالکیت گروه چینی سونینگ (بین سالهای ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹) و بهویژه درآمدهای مرتبط با اسپانسرهای آسیایی را زیر سؤال میبرد.
درآمد تقریباً ۳۰۰ میلیون یورویی اینتر از اسپانسرهای شرقی
از لحظه ورود گروه چینی سونینگ در سال ۲۰۱۶، شبکهای از «اسپانسرهای منطقهای» راهاندازی شد که طی سه فصل (۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹) نزدیک به ۳۰۰ میلیون یورو درآمد ایجاد کردند — معادل ۲۷٪ از کل درآمدهای باشگاه در این دوره. از این مبلغ، ۱۳۱.۴ میلیون یورو به قراردادهای درونگروهی سونینگ اختصاص دارد و ۱۶۵.۶ میلیون یورو دیگر از شرکای ثالثی تأمین شده که نویسنده گزارش آنها را «مشکوک» توصیف کرده است.
این درآمدهای اسپانسری که اغلب موقتی و غیرقابل ردیابی هستند، بهعنوان ابزاری برای پشتیبانی مصنوعی از حسابهای مالی باشگاه و تطبیق با قوانین فیرپلی مالی یوفا معرفی شدهاند. برای یادآوری، اینتر در سال ۲۰۱۵ به دلیل نقض این قوانین توسط یوفا جریمه شده بود و توافقی برای بازگشت به شرایط متعادل مالی تا سال ۲۰۱۹ امضا کرده بود. در زمان مدیریت سونینگ هزینههای باشگاه به شدت افزایش یافت. دستمزد بازیکنان و کادر فنی از ۱۲۴ میلیون یورو در سال ۲۰۱۶ به ۱۹۲ میلیون در ۲۰۱۹ رسید و سایر هزینههای عملیاتی از ۲۱۱ میلیون به بیش از ۳۱۰ میلیون یورو افزایش یافت.
در این شرایط، درآمدهای سنتی مانند حق پخش تلویزیونی و بلیتفروشی پاسخگوی کسری نبودند. تنها راهحل سریع و مؤثر، قراردادهای تجاری و اسپانسری، بهویژه با شرکتهای چینی بود. از جمله اسپانسرهای نامبرده شده میتوان به FullShare Holding (گردشگری)، King Down Investment (سفرهای آنلاین)، iMedia (بازاریابی ورزشی) و یک شرکت گمنام اشاره کرد که ۱۰ میلیون یورو برای ورود به بازار و ۲۵ میلیون یورو سالانه برای ترویج برند اینتر در جنوب شرقی آسیا پرداخت کرده بود. طبق گزارش، برخی از این شرکتها هیچ ارتباطی با فوتبال ندارند و حتی هیچگاه صورتهای مالی خود را منتشر نکردهاند.
پیش از ورود سونینگ، درآمدهای پایه اینتر (غیر از سود حاصل از فروش بازیکنان) در حدود ۱۷۶ تا ۱۸۶ میلیون یورو در هر فصل بود. سه سال بعد، درآمد باشگاه با رشد ۴۶ درصدی به ۶۵۱.۵ میلیون یورو رسید که ۲۹۷ میلیون آن از طریق اسپانسرهای آسیایی تأمین شده بود. رشدی چشمگیر، اما با ابهامات فراوان درباره قابلیت ردیابی، ماهیت واقعی اقتصادی اسپانسرها و استقلال آنها از مالک اصلی باشگاه.
تبعیض نهادی و همدستی سیاسی؛ رشد سریع اما مشکوک اینتر
فراتر از درآمدهای نامتعارف ناشی از اسپانسرهای چینی، این تحلیل مجموعهای وسیعتر از ناهنجاریهای ساختاری را در اطراف اینتر مطرح میکند. وضعیت مالی متزلزل، روشهای مدیریت بحثبرانگیز و مداخلات احتمالی نهادهای رسمی که ظاهراً به بقای باشگاه کمک کردهاند، از جمله این موارد هستند. این سند مدعی است که باشگاه در وضعیت سرمایه منفی بوده — که طبق قوانین ایتالیا باید به انحلال قضایی منجر میشده است. این ادعا بر پایه کاهش پیوسته دارایی خالص و سطح بدهیهایی است که با ادامه فعالیت اقتصادی باشگاه ناسازگار دانسته شدهاند.
تولید غیرواقعی نقدینگی از طریق «اسپانسرهای خیالی» و قراردادهایی بدون منطق اقتصادی، بهعنوان ابزاری برای دور زدن استانداردهای حسابداری و قوانین مدیریت مالی FIGC و یوفا معرفی شدهاند. بنا بر گزارش، فشارهایی بر نهاد نظارتی مالی فوتبال حرفهای ایتالیا (COVISOC) اعمال شده تا از حذف اینتر از سری آ جلوگیری شود. یکی از اعضای سابق این نهاد، از موارد عامدانه عدم کنترل و نظارت به دنبال مداخلات بیرونی سخن گفته است.
این اسناد همچنین ادعا میکنند که FIGC قوانینی «ویژه» برای کمک به اینتر وضع کرده است — در شرایطی که باشگاههای دیگر برای تخلفات مشابه یا حتی خفیفتر تنبیه شدهاند. گزارش همچنین از نبود شفافیت درباره مالکیت نهایی باشگاه و زنجیرههای مدیریتی عبوری از حوزههای برونمرزی مانند جزایر کیمن (جزایری در لیست سیاه مالی جهانی) خبر میدهد. وزیر ورزش ایتالیا، آندریا آبودی، بهطور علنی درباره این موضوع اظهار نظر کرده و خواستار «شفافیتی کامل» شده و کمکاریهای احتمالی را به لزوم تحت نظارت قرار گرفتن COVISOC پیوند زده است.
ارتباط بین ماروتا و اولتراها
بخشی از گزارش بر جوزپه ماروتا، مدیر اجرایی سابق و رئیس فعلی اینتر تمرکز دارد. در این بخش به مذاکرات مستقیم او با اولتراهای باشگاه در زمان بحران اشاره شده است. عباراتی «با دخالت ماروتا مسئله حل شد» برای توصیف میانجیگری او در تنشهای داخلی استفاده شدهاند. این تحلیل با دوران حضور او در یوونتوس مقایسه شده و از دیدارهای مکرر او با چهرههای مرتبط با جرائم سازمانیافته در مکانهای خصوصی نام برده — هرچند هیچگاه تحقیق رسمی درباره آنها صورت نگرفته است. هیچگونه دخالت قضایی تأیید نشده، اما تکرار چنین تماسهایی مورد سؤال است.

گزارش به تضاد میان افتخارات عمومی باشگاه — مانند دریافت نشان آمبروجینو دئورو از شهردار میلان یعنی جوزپه سالا یا دریافت ستاره طلایی برای شایستگی ورزشی — و تحقیقات در جریان درباره ارتباط با اولتراها اشاره میکند. همچنین زمانبندی برخی از حضورهای عمومی، از جمله حضور وکیل ایگناتزیو لا روسا در کنار روزنامهنگار فابریتزیو بیازین، تنها چند روز پس از افشای پرونده اولتراها، بهعنوان عاملی قابلتأمل ذکر شده است.
غیبت رئیس و خلأ مدیریتی اینتر
در پایان، رئیس باشگاه، استیون ژانگ بهعنوان فردی غایب در مراحل کلیدی تصمیمگیری معرفی شده — گفته میشود که او به دلیل نداشتن گذرنامه معتبر قادر به سفر نیست — مسئلهای که تردیدهایی درباره ساختار مدیریتی باشگاه ایجاد کرده است.
آنچه از مطالعه این گزارش برمیآید، صرفاً تخلفات حسابداری نیست. این گزارش، تصویری از یک سیستم فاسد مالی، سیاسی و نهادی ترسیم میکند که به یک غول فوتبال ایتالیا اجازه داده بدون هیچ پیامدی از قوانین تخطی کند. اگر این یافتهها تأیید شوند، این رسوایی بزرگترین در نوع خود از زمان «کالچوپولی» در سال ۲۰۰۶ و ورشکستگی مالی «پارمالات» در ۲۰۰۳ خواهد بود. وسعت اتهامات، نقش احتمالی FIGC و COVISOC، منابع مالی ناشناس، شبکههای مالی برونمرزی و سهلانگاری سیاسی میتواند نهتنها اینتر، بلکه تمام اعتبار فوتبال ایتالیا را به لرزه درآورد.












