باید حسن یزدانی باشی که هم تغییر وزن بدهی و هم مدال بگیری؛ مهمدی: باید نوویکوف را شکست می‌دادم
منبع : طرفداری
طرفداری | علیرضا مهمدی، کشتی‌گیر جوان و آینده‌دار ایذه‌ای، پس از درخشش در رده سنی جوانان، به تیم ملی بزرگسالان کشتی فرنگی ایران اضافه شد. او در اولین سال حضورش در تیم ملی، موفق به کسب مدال نقره وزن ۸۲ کیلوگرم در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بلگراد شد. اما پس از این موفقیت، علیرضا تصمیم گرفت که مسیر خود را در وزن المپیکی ۸۷ کیلوگرم ادامه دهد، چرا که دیگر قادر به کاهش ۸ کیلو از وزن خود برای حضور در وزن ۸۲ کیلوگرم نبود.
این تصمیم با واکنش حسن رنگرز، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی، همراه بود، اما در نهایت به دلیل مشکلات مربوط به اعطای ویزا از سوی کشور آلبانی برای تیم‌های ایرانی، علیرضا به مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال در آلبانی اعزام نشد. با این حال، مهمدی که برای رسیدن به المپیک در وزن المپیکی ۸۷ کیلوگرم شروع کرد، با شکست ناصر علیزاده، ملی‌پوش سابق این وزن، موفق شد دوبنده تیم ملی را به‌دست آورد. او در رقابت‌های المپیک پاریس ۲۰۲۴ با نمایشی عالی به فینال رسید و تنها در فینال مقابل کشتی‌گیر بلغاری شکست خورد.
اما در تورنمنت رنکینگ‌دار ۲۰۲۵، علیرضا با جبران شکست فینال المپیک از نوویکوف، قهرمان المپیک بلغارستان، توانست در این رقابت‌ها انتقام بگیرد. در همین تورنمنت، او همچنین کشتی‌گیرانی چون تاماش لوای از مجارستان، سمن نوویکوف از بلغارستان و الکساندر کوماروف از صربستان را شکست داد و در نهایت به مدال طلا دست یافت. این پیروزی در شرایطی به‌دست آمد که دیوید لوسونچی، قهرمان جهان از مجارستان، به دلیل مصدومیت از حضور در مسابقات بازمانده بود.
به همین منظور خبرگزاری تابناک گفتگویی را با نایب قهرمان المپیک ترتیب داده است که در زیر می‌خوانیم:
هرچند نمایش فوق‌العاده‌ای در تورنمنت رنک‌دار آلبانی داشتی، اما به هر شکل مصاف انتقامی با نوویکوف از همه بردهایت ارزشمندتر بود. دیدم برایت کری هم خواند.
خواست خدا بود. نوویکوف بعد از کشتی گفت من قهرمان المپیکم، جهانی می‌بینمت!
بعد از نقره المپیک پاریس، تو فقط یک مسابقه داده بودی و بعد هم به تورنمنت رنکینگ آلبانی رفتی.
بله، در لیگ پادوبنی کشتی گرفتم، اما تک کشتی بود و اینجا دوره‌ای مبارزه کردم.
مشخصاً وضعیت بدنی‌ات خیلی خوب شده است.
بعد از روسیه، خیلی منظم تمرین کردم و اصلاً تمریناتم قطع نشد. کلاً تا میشد همه تمرکزم روی مسابقه بود که خدا را شکر نتیجه گرفتم.
آنقدر نمایشت در آلبانی خوب بود که کشتی‌گیر ماه اتحادیه جهانی هم شدی.
الهی شکر. تمرکزم فقط روی تمرین و مسابقه بود و هست.
مربی سابقت، ملک‌محمد بویری که به کادرفنی تیم ملی بزرگسالان اضافه شده بود، حالا سرمربی قطر شده، این برای تو کار را سخت نمی‌کند؟
نه مشکل زیادی ایجاد نمی‌کند. من بیشتر اردوی تیم ملی هستم و اگر ایذه هم باشم، می‌توانم طبق برنامه‌شان تمرین می‌کنم. ضمن اینکه شنیدم ممکن است اردو‌های قطری‌ها هم در ایذه تشکیل شود.
تو یکی از انتقال‌های درست و خوب از تیم ملی جوانان به بزرگسالان بودی که قطعاً خودت هم در این مهم نقش به سزایی داشتی. یعنی بلافاصله بعد از درخشش در تیم ملی جوانان، در بزرگسالان جهان هم مدال گرفتی.
من خودم فکر می‌کنم تمرکزی که روی تمرین و کارم دارم، خیلی مهم است. خانواده و مربیان هم خیلی در آن مؤثر بودند، خصوصاً مربی‌ام ملک‌محمد بویری و طالب نعمت‌پور. کمتر درگیر حاشیه بودم که بهترین نتیجه را بگیرم. سال بعد هم باید همین باشد که رنگ مدالم را بهتر کنم.
در ۲۲ سالگی یک نقره المپیک و یک نقره جهانی را در کارنامه داری، از خودت راضی هستی؟
راضی‌ام ولی قانع نیستم. من خیلی زود بعد از المپیک تمریناتم را شروع کردم تا ضعف‌هایم را بپوشانم و نقاط قوتی هم به خود اضافه کنم تا از پس حریفان خوبی که در ۸۷ کیلوگرم هستند، بربیایم.
چیزی که در المپیک پاریس دیدیم، این بود که در فینال هرگز به نقره راضی نشده بودی، بلکه زورت به نوویکوف نرسید. ولی مبارزه‌ای که در آلبانی مقابلش داشتی، به شکل کاملاً متفاوتی بود.
اینکه آن کشتی را در پاریس باختم، چند موردی بود که باعث شکستم شد. یکی اینکه تا مسابقه فینال، بیشتر حریفانم را با فن بردم، با گول زدن و فن و تکینک ولی فینال از لحاظ بدنی حریفم از من سر بود. همه توانم را گذاشتم ولی نوویکوف، چون چند سال داخل این وزن کشتی گرفته بود، پخته‌تر از من بود و بهتر هم نتیجه گرفت. من تازه ۸ ماه بود که تغییر وزن داده بودم و در مسابقات کشوری کشتی گرفتم و چند مسابقه رفتم، حضورم در ۸۷ کیلو طولانی مدت نبود. علاوه بر اینها، انتخاب تاکتیکم برای فینال هم اشتباه بود، خدا را شکر این بار مسابقه با نوویکوف را بدون اشتباه پیش بردم. سعی کردم بهترینِ خودم را روی تشک به نمایش بگذارم.
این کشتی به نوعی برای تو جنبه انتقامی داشت و این یک مقدار شاید بار روانی ایجاد می‌کرد.
همه هدفم برای مبارزه با نوویکوف این بود که بدون اشتباه جلویش کشتی بگیرم. اینکه بتوانم سرپا امتیاز بگیرم، چون خاکش خوب است. در دو بار خاک نتوانستم از او امتیاز بگیرم، اما در سرپا کارم را انجام دادم. باز هم باید روی اینها کار کنم، باید حتماً بتوانم در خاک، از حریفان خوبم امتیاز بگیرم و یک فن دیگر هم به خودم اضافه کنم. یک حسی که قبل از این کشتی داشتم، این بود که باید این کشتی را ببرم، بردن این مبارزه برای من خیلی اهمیت ویژه‌ای داشت.
صرفاً به خاطر انتقام شکست فینال المپیک؟
نه، من اینطور فکر نمی‌کنم، موضوع انتقام در کشتی، از نگاه من به نوعی صوری است. من باید این کشتی را می‌بردم، به انتقام هم کاری نداشتم، این برای من باید بود، حتی اگر دست و پایم هم شکسته بود، باید نوویکوف را شکست می‌دادم.
واقعاً جالب است که بحث انتقام برایت مهم نبود، اما شکست حریف بلغار برایت یک «باید» بود!
از لحاظ آمادگی بدنی، در المپیک خیلی آماده‌تر از تورنمنت آلبانی بودم، ولی هنوز بدنم، بدن ۸۲ کیلو بود. تغییر وزن در ۷-۸ ماه و رفتن به المپیک کار هر کسی نیست، فقط باید حسن یزدانی باشی که هم تغییر وزن بدهی و هم مدال بگیری. کار من بعد از رفتن از ۸۲ کیلو سخت بود، چون هم باید صاحب دوبنده تیم ملی می‌شدم و بعد در وزنی که المپیک قبلی نماینده‌ای نداشتیم و سهمیه‌اش را نگرفته بودیم، سهمیه المپیک می‌گرفتم و بعد هم در المپیک روی سکو می‌رفتم. آنجا با بدنِ ۸۲ کیلو، روی سکو رفتم، اما در آلبانی، هرچند آمادگی بدنم مثل المپیک نبود، اما با بدن ۸۷ کیلوگرم، زورم به همه چربید و قهرمان شدم.
دیوید لوسونچی مجار هم کشتی‌گیر خوبی در ۸۷ کیلوست، خوب بود با هم مبارزه می‌کردید که در فینال حاضر نشد.
لوسونچی کشتی‌گیر خیلی خوبی‌ست ولی قبل فینال دستش آسیب دید. فکر می‌کنم اگر روی تشک می‌آمد کشتی جذابی میشد.
این مسابقه برای آنها حکم انتخابی قهرمانی اروپا را داشت و مجار‌ها در هر وزن چند کشتی‌گیر در تورنمنت آلبانی داشتند.
بله، در جریان بودم. فکر می‌کنم لوسونچی، چون مدال نقره گرفته، برای قهرمانی اروپا انتخاب شده است. شاید هم سیاست مجار‌ها این باشد که او را به قهرمانی اروپا نفرستند و برای جهانی آماده شود. خودم واقعاً دوست داشتم اینجا با هم کشتی بگیریم. او هم کشتی‌گیر خوبی است و هم با اخلاق.
هر دو مربی‌ای که گفتی با آنها راحتی، اکنون در کادرفنی تیم ملی ایران نیستند، این برایت در اردو‌های جهانی مسئله‌ساز نمی‌شود؟
ارتباطم با طالب نعمت‌پور را بعد از المپیک حفظ کرده‌ام، با ملک‌محمد بویری هم هر موقع فرصت باشد حریفان را آنالیز می‌کنیم.
