آشنایی با مک ویلکینس، قهرمان پرتاب دیسک المپیک ۱۹۷۶؛ از لقب مولتیپل مک تا رکورد جهانی
مرد طلایی المپیک مونترال در سال ۱۹۷۶، مک ویلکینس نام داشت که پس از شکستن سهباره رکورد جهانی ورزش خود، طلای المپیک را برای کشورش به ارمغان آورد. او پس از تحریم المپیک ۱۹۸۰، یک مدال نقره از المپیک ۱۹۸۴ دشت کرد و با یک طلا در بازیهای پان آمریکن به همراه دو نقره جام جهانی، ماجراجویی ورزشی خود را به انتها رساند.
طرفداری | مک ویلکینس (Mac Wilkins) زاده ۱۵ نوامبر ۱۹۵۰ در شهر یوجن در ایالت اورگان است. او از دوران دانشگاه به ورزش دو و میدانی علاقه داشت و با رکوردهای خوب خود در بخشهای مختلف به «مولتیپل مک» یا «مک همهفن حریف» معروف بود. با این وجود، پرتاب دیسک، انتخابی بود که ویلکینس برای حیات ورزشی خود کرد. پس از درخشش در مسابقات دانشگاهی، ویلکینس به تیم ملی دو و میدانی آمریکا دعوت شد و یکی از مسافران المپیک ۱۹۷۶ مونترال شد. پیش از شروع المپیک، این پرتابگر توانسته بود تا با پرتابی به طول ۷۰.۸۶ متر، رکورد جهانی پرتاب دیسک را در اختیار خود قرار دهد؛ این پرتاب در مسابقاتی در کالیفرنیا به ثبت رسید و باعث شد تا امیدهای آمریکاییها برای یک طلا در پرتاب دیسک المپیک، بیش از پیش شود. در مرحله مقدماتی المپیک، ویلکینس پرتابی به طول ۶۸.۲۸ متر را ثبت و به عنوان صدرنشین شرکتکنندگان، راهی فینال شد.
جدیترین رقیب ویلکینس در فینال المپیک ۱۹۷۶، ولفکانگ اشمیت آلمانی بود. نخستین پرتاب ویلکینس در فینال، ۶۱.۷۸ متر طول داشت که باعث شد تا او پس از رقیب آلمانی در رتبه دوم قرار داشته باشد. با این وجود، همه چیز از دومین پرتاب به سود پرتابگر آمریکایی شد زیرا پس از عدم تایید پرتاب اشمیت، ویلکینس پرتابی به طول ۶۷.۵ متر داشت و تا پایان ششمین پرتاب، این رکورد را در اختیار خود نگهداشت. او در پایان، پس از ششمین پرتاب اشمیت که فاصلهای بیش از یک متر با رکوردش داشت، طلای این دوره از المپیک را نصیب آمریکا کرد. پس از المپیک، این پرتابگر راهی مسابقات جام جهانی ۱۹۷۷ شد و این بار با پرتابی به طول ۶۶.۶۴ متر، رقابت را به رقیب آلمانی خود واگذار کرد. سپس نوبت به جام جهانی ۱۹۸۹ رسید که بار دیگر در رقابت جذاب ویلکینس و اشمیت، پرتابگر آلمانی پیروز شد تا انتقام طلای المپیک را در دو دوره جام جهانی بگیرد. ویلکینس در این دوره جام جهانی، پرتابی ۶۴.۹۲ متری را ثبت کرد. این شکست در بازیهای پان آمریکن همین سال با پرتاب ۶۳.۳ متری و یک طلا برای ویلکینس، جبران شد.
تحریم المپیک ۱۹۸۰ توسط آمریکاییها باعث شد تا ویلکینس موفق به دفاع از مدال طلای خود نشود. او در سال ۱۹۸۳، عملکرد ناامیدکنندهای را در مسابقات فضای باز جهانی داشت و به رتبه دهم آن رسید. این پرتابگر که پیش از شروع المپیک ۱۹۸۴، رکورد جهانی این ورزش را نیز از دست داده بود، با هدف کسب دومین طلای خود عازم لوس آنجلس شد. بهترین پرتاب ویلکینس در دور مقدماتی این دوره از المپیک، ۶۵.۸۶ متر بود که بار دیگر رتبه نخست این مرحله را برایش به همراه داشت. در مسابقات فینال، این بار رقیبی دیگر از آلمان به نام رولف دانبرگ انتظارش را میکشید. او در سه پرتاب نخست با ثبت رکورد ۶۵.۹۶، رتبه نخست ردهبندی را در اختیار داشت تا اینکه رقیب آلمانی با فاصلهای در حدود ۷۰ سانتیمتر، پرتاب چهارم خود را به پرتابی طلایی تبدیل کند. ویلکینس پس از دو خطا و یک پرتاب ۶۶.۳ متری، موفق به کسب دومین طلای خود نشد و با یک مدال نقره، مسابقات را به پایان رساند.
ویلکینس در المپیک ۱۹۸۸، عملکرد به مراتب ناامیدکنندهتری داشت زیرا در مرحله مقدماتی، پس از دو دوره صدرنشینی، با ۶۲.۴۸ متر و رتبه هفتم به فینال رسید. پنجمین پرتاب او در فینال به طول ۶۵.۹، رتبهای بهتر از رتبه پنجم را برای او به همراه نداشت. او پس از پایان دوران ورزش قهرمانی در سال ۱۹۸۹، مربی دو و میدانی شد و در مقطعی نیز با فدراسیون دو و میدانی ایران و احسان حدادی همکاری کرد. او در دوران ورزشی خود، سابقه سه بار شکستن رکورد جهانی را در سال ۱۹۷۶ داشت. ویلکینس در سال یادشده، پرتابهایی به طول ۶۹.۸، ۷۰.۲۴ و ۷۰.۸۶ متر را ثبت کرد تا رکورددار پرتاب دیسک جهان شود.
از سری خاطرات ورزشی
تد فن درپاره، قویترین مرد جهان در سال ۱۹۹۲؛ از چیدن گوجه فرنگی تا کشیدن هواپیما
جو ویدر، بنیانگذار مستر المپیا و پدر بدنسازی جهان؛ از مظلومیت در محله تا امپراطوری بر نیرومندان
ادی رابینسون، مَجورگانز دنیای بدنسازی؛ از رکورد ۲۷۶ کیلوگرم در پرس سینه تا قهرمانی نوجوانان آمریکا
