بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

ماریو گومز از نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۱۲ می‌گوید؛ وقتی رئال مادرید در ۱۰ دقیقه با قطار از روی بایرن مونیخ رد شد

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : سه شنبه 26 فروردین 1404 | 18:24

مونیخی‌ها یکی از بهترین نسخه‌های تاریخ رئال مادرید را در برنابئو حذف کردند. آرتتا و شاگردانش احتمالاً کار ساده‌تری برای «زنده ماندن» در جهنم مادریدی‌ها داشته باشند.

مونیخی‌ها یکی از بهترین نسخه‌های تاریخ رئال مادرید را در برنابئو حذف کردند. آرتتا و شاگردانش احتمالاً کار ساده‌تری برای «زنده ماندن» در جهنم مادریدی‌ها داشته باشند.

طرفداری | رئال مادرید و آرسنال درحالی فرداشب در دور برگشت یک‌چهارم نهایی فصل ۲۵-۲۰۲۴ لیگ قهرمانان اروپا به‌مصاف یکدیگر می‌روند که آرسنال به پیروزی ۳-۰ در بازی رفت رسیده است. ماریو گومز که با بایرن مونیخ شرایط تقریباً مشابهی را در سانتیاگو برنابئو تجربه کرده، به مرور خاطراتش از آن بازی پرداخته است.

ماریو گومز، مهاجم آلمانی بایرن مونیخ چندین سال به‌عنوان مهاجم هدف باواریایی‌ها بازی می‌کرد. گومز در گفت‌وگویی که به‌تازگی با Relevo داشته، به مرور خاطراتش از بازی برگشت نیمه‌نهایی فصل ۱۲-۲۰۱۱ لیگ قهرمانان اروپا با رئال مادرید پرداخته است. بایرن مونیخ در دور رفت به پیروزی ۲-۱ در آلیانتس آرنا رسیده بود و باید در بازی برگشت در سانتیاگو برنابئو به میدان می‌‌رفت. با وجود بازگشت رئال مادرید در این بازی، این مونیخی‌ها بودند که با پیروزی در ضربات پنالتی از جهنم برنابئو سربلند خارج شدند و به فینال خانگی رسیدند. گومز در این‌باره می‌گوید:

  • آن تیم بایرن که تو مهاجمش بودی، برای هر حریفی ترسناک بود؛ تیم بی‌نقص و کاملی بود

ما یک تیم فوق‌العاده و تقریباً بی‌نقص داشتیم. در هر پست، یک بازیکن متخصص و باتجربه داشتیم. بهترین وینگرهای آن زمان، روبن و ریبری که به آن‌ها لقب «روبری» داده بودند. در خط میانی سرعت و تخریب‌کنندگی داشتیم؛ لوئیز گوستاوو اگر «باستی» (شواین‌ اشتایگر) توپ را از دست می‌داد (که هیچ‌وقت نمی‌داد) توپ‌گیری می‌کرد. دفاع وسط‌های عالی‌ای در کنار بهترین دروازه‌بان جهان یعنی مانوئل نویر داشتیم. تیم خیلی کاملی بودیم.

  • از آن نیمه‌نهایی افسانه‌ای لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۲ برابر رئال مادریدِ مورینیو چه خاطره‌ای به‌یاد دارید؟

سرمربی ما در آن سال‌ها یوپ هاینکس بود؛ کسی که پیش‌تر هدایت رئال مادرید را بر عهده داشت و با آن‌ها قهرمان لیگ قهرمانان شده و سپس اخراج شد. در نتیجه، او برای این تقابل انگیزه‌ای مضاعف داشت.

  • در دیدار رفت گلزنی کردی، درست است؟

دیدار رفت را در دقایق پایانی با نتیجه ۲–۱ پیروز شدیم و من در آن بازی گلزنی کردم. آن گل هیجان‌انگیزترین گل دوران حرفه‌ای من بود: دقیقه ۹۳، برابر رئال مادریدی با حضور رونالدو، بنزما و راموس.

  • و سپس نوبت به بازی برگشت در سانتیاگو برنابئو رسید

در جلسه‌ی پیش از بازی، هاینکس به ما گفت: «بچه‌ها، امروز فقط یک مأموریت داریم: زنده بمانیم. باید در ۱۰ دقیقه ابتدایی دوام بیاوریم، چراکه شرایط در این ورزشگاه متفاوت است. خودتان حس خواهید کرد، انرژی‌ای که در ابتدای بازی به بازیکنان‌شان منتقل می‌شود؛ چنین چیزی را هرگز تجربه نخواهید کرد. باید مقاومت کنیم و بجنگیم. نباید اجازه دهیم گل بزنند.» بازی آغاز شد و ۱۰ دقیقه از بازی گذشته بود که رئال مادرید ۲–۰ پیش افتاد.

  • چه اتفاقی در آن بازی افتاد؟

آن‌ها مانند قطار از روی ما رد شدند. بسیار شوکه‌کننده بود. تاکنون چنین بازی پرتنشی را از هیچ تیمی در هیچ مسابقه‌ای ندیده بودم. ژابی آلونسو توپ را به دی‌ ماریا یا رونالدو می‌رساند و ما نمی‌توانستیم دفاع کنیم. آن‌ها در حال گلزنی بودند. خوش‌شانسی ما این بود که آن‌ها پس از دستیابی به برتری ۲–۰، کمی عقب نشستند و آرام‌تر بازی کردند و ما توانستیم به بازی برگردیم. یک ضربه پنالتی برای ما گرفته شد؛ پپه مرتکب خطایی روی من شد [با اشاره‌ای به حرکت درو کردن] و روبن پنالتی را به گل تبدیل کرد تا نتیجه ۲–۱ شود.

سپس، در ضربات پنالتی پیروز شدیم. تصور کنید، در سانتیاگو برنابئو و در برابر تمام تماشاگران حاضر در آن ورزشگاه به پیروزی رسیدیم. به‌نظر من، این ورزشگاه بهترین ورزشگاه جهان است. از میانه میدان به سمت نقطه پنالتی حرکت می‌کنید و باید در برابر کاسیاس پنالتی بزنید… اما من موفق به گلزنی شدم. خاطره‌ی بسیار شیرینی بود.

(بایرن مونیخ به فینال سال ۲۰۱۲ صعود کرد، اما در ورزشگاه آلیانتس آره‌نا مغلوب چلسیِ روبرتو دی متئو شد؛ تیمی که یک روز پیش از آن بارسلونا را حذف کرده بود.)

  • جالب آن‌که آن تیم بایرن چندین عنوان قهرمانی را از دست داد: دو قهرمانی بوندسلیگا را به دورتموند یورگن کلوپ واگذار کرد و همچنین دوبار در فینال لیگ قهرمانان شکست خورد

در آن تیم، میل به پیروزی بیشتر و بیشتر می‌شد. حقیقت این است که من چهار سال برای بایرن بازی کردم [بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳] و در این مدت سه بار به فینال لیگ قهرمانان رسیدیم، اما تنها یک بار به قهرمانی دست یافتیم. مقابل اینتر و چلسی شکست خوردیم.

  • چگونه از آن شرایط گذر کردید؟

شکست در دو فینال… وقتی وارد فصل ۱۳–۲۰۱۲ شدیم، از همان ابتدا اطمینان داشتیم که این فصل، فصل ما خواهد بود. هیچ‌کس نمی‌توانست عنوان قهرمانی را از ما بگیرد.

  • و در فینال برابر دورتموند در ورزشگاه ومبلی قرار گرفتید

درحالی در فینال لیگ قهرمانان اروپای ۲۰۱۳ برابر دورتموند پیروز شدیم که آن‌ها از نظر کیفیت بازی برتر از ما بودند. اما آن سال، سال ما بود. در تابستان همان سال تصمیم به جدایی گرفتم و چه پایانی بهتر از خداحافظی با فتح سه‌گانه؟

 صعود بایرن مونیخ به فینال لیگ قهرمانان اروپا با غلبه بر رئال مادرید در ضربات پنالتی (۲۰۱۲/۴/۲۵)

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *