بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

دیگو سیمئونه تا ابد؛ مردی که اتلتیکو مادرید را از نو تعریف کرد

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : چهارشنبه 3 دی 1404 | 0:20

بازسازی یک ورزشگاه ۷۰ هزار نفری، ثبات و درآمد مالی چشمگیر باشگاه، فتح جام‌های مختلف و حضور پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا؛ بسیاری از مربیان فوتبال بدون حتی گوشه‌ای از این دستاوردها، به‌عنوان افراد نخبه معرفی می‌شوند. دیگو سیمئونه، با وجود تمام مشکلات، در مادرید تیمی منحصربه‌فرد ساخته و حق دارد آن را رها نکند.

بازسازی یک ورزشگاه ۷۰ هزار نفری، ثبات و درآمد مالی چشمگیر باشگاه، فتح جام‌های مختلف و حضور پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا؛ بسیاری از مربیان فوتبال بدون حتی گوشه‌ای از این دستاوردها، به‌عنوان افراد نخبه معرفی می‌شوند. دیگو سیمئونه، با وجود تمام مشکلات، در مادرید تیمی منحصربه‌فرد ساخته و حق دارد آن را رها نکند.

طرفداری | در چنین روزی در سال ۲۰۱۱، زمانی که تیمی از سگوندا، اتلتیکو مادرید را از کوپا دل ری حذف کرده بود و سایه سقوط دوباره به دسته دوم اسپانیا بار دیگر بر سر باشگاه سنگینی می‌کرد، دیگو سیمئونه پذیرفت برای نجات باشگاهی که پیش‌تر با پیراهن شماره ۱۴ آن به یک اسطوره تبدیل شده، راهی پایتخت شود. 

چهارده سال بعد، آن تصمیم به نقطه عطفی بی‌همتا تبدیل شده است. دوران دیگو سیمئونه سرشار از موفقیت‌هایی بود که پیش از آن حتی تصورشان نیز دشوار به نظر می‌رسید. با این حال، مهم‌تر از گذشته‌ی درخشان، واقعیت این است که اتلتیکو مادرید امروز و فردای خود را بدون «ال چولو» نمی‌تواند تعریف کند. حال و آینده متروپولیتانو به نام او گره خورده و حضورش فراتر از یک سرمربی، به هویت باشگاه بدل شده است. ساختار اتلتیکو سه پایه اصلی دارد: میگل آنخل مارین، متئو آلمانی و گروه سرمایه‌گذاری آپولو اسپورتس کپیتال، سهام‌دار عمده باشگاه. در این باشگاه، سیمئونه همچنان رهبر بی‌چون‌وچرای فنی محسوب می‌شود. هرچند ورود آپولو پشتوانه مالی تازه‌ای برای باشگاه فراهم کرده، اما تصمیم‌گیری‌های اجرایی در اختیار مدیریت فعلی باقی مانده و برنامه‌ریزی ورزشی با هدایت مدیر ورزشی جدید انجام می‌شود. نقطه اشتراک هر سه ضلع ساختار اتلتیکو مادرید، اعتقاد به تداوم پروژه‌ای است که سیمئونه رهبر اصلی آن به شمار می‌رود.

دیگو سیمئونه
اولین روز رهبری 

میراث سیمئونه را نمی‌توان صرفاً با اعداد و جام‌ها خلاصه کرد، اما همین ارقام نیز بزرگی کار او را نشان می‌دهند: ۷۶۴ بازی، ۴۵۴ پیروزی، ۱۳۰۴ گل زده، ۸ قهرمانی در دوران سلطه رئال مادرید و بارسلونا، و سیزده حضور پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا. در کنار این دستاوردها، اتلتیکو مادرید در دوران رهبری مرد ۵۵ ساله، رشدی همه‌جانبه را تجربه کرد. بودجه باشگاه پنج برابر شده، ارزش اقتصادی آن افزایش یافته، پایگاه هواداری‌ جهانی شده و تیمی که چهارده سال پیش پایین‌تر از والنسیا قرار داشت، امروز در کنار بزرگان فوتبال اروپا ایستاده است. 

ثباتی که تحت هدایت سیمئونه شکل گرفته، نه‌تنها تضمین‌کننده موفقیت ورزشی بوده، بلکه درآمدزایی پایدار و استراتژی مشخصی را به همراه آورده است. سیاستی که امکان برنامه‌ریزی هدفمند در بازار نقل‌وانتقالات و تقویت تدریجی باشگاه را فراهم می‌کند. چنین ثباتی در فوتبال امروز، پدیده‌ای کمیاب محسوب می‌شود. حتی در لیگ برتر انگلیس که زمانی به اعتماد بلندمدت به مربیان مشهور بود و نمونه‌های ماندگاری چون منچستریونایتدِ سر الکس فرگوسن و آرسنالِ آرسن ونگر را داشته است. 

دیگو سیمئونه
۱۴ سال؛ بعضی از مربیان، در مورد یک پروژه سه ساله صحبت می‌کنند

در نهایت، داستان سیمئونه و اتلتیکو مادرید تنها روایت موفقیت‌های گذشته نیست، بلکه تصویری روشن از آینده‌ای است که همچنان با حضور او معنا پیدا می‌کند. آینده‌ای که بدون ال چولو، برای هواداران روخی‌ بلانکو قابل تصور نخواهد بوددر ادامه همین نگاه بلندمدت، تمدید دوباره قرارداد سیمئونه نیز به‌عنوان گام بعدی در دستور کار مدیران قرار گرفته است. هرچند تا این لحظه مذاکره رسمی با سرمربی آرژانتینی انجام نشده، اما در متروپولیتانو نیت کاملاً مشخصی وجود دارد: این همکاری پس از سال ۲۰۲۷ هم ادامه خواهد داشت. تمدیدی که در صورت نهایی شدن، نهمین قرارداد سرمربی آرژانتینی خواهد بود. در این مسیر عجله‌ای وجود ندارد و احتمالاً این موضوع به یکی از پرونده‌های اصلی سال ۲۰۲۶ تبدیل می‌شود، اما اراده برای تحقق آن قطعی و غیرقابل تردید به‌نظر می‌رسد. 

دیگو سیمئونه
با پس‌زمینه سیاه، او آینده را روشن می‌بیند

اتلتیکو مادرید به‌خوبی می‌داند که در حال ساخت یک پروژه است. ستون‌های اصلی این پروژه بازیکنانی هستند که قراردادشان تا سال ۲۰۳۰ اعتبار دارد: چهره‌هایی چون خولیان آلوارز، پابلو باریوس، بائنا و جولیانو سیمئونه که ماندنش عملاً نهایی شده است. چنین پروژه‌ای، از نگاه مدیران باشگاه، بدون حضور سیمئونه در رأس کادر فنی معنا و انسجام خود را از دست خواهد داد. او نه فقط یک مربی، بلکه ضامن تداوم این مسیر به‌شمار می‌رود. فرآیند نوسازی و بازسازی تیم که از تابستان ۲۰۲۳ آغاز شده و به جوان‌سازی و تزریق انرژی تازه به ترکیب اتلتیکو انجامیده، در حالی پیش می‌رود که بازیکنانی چون کوکه، آنتوان گریزمان، یان اوبلاک و خوزه خیمنز همچنان نقش رهبری خود را حفظ کرده‌اند. این تحول، بدون حضور شخصیتی که حس تعلق را به بالاترین سطح رساند، قابل تصور نیست. مربی‌ای که ذهنیت بازنده و محدودکننده را برای همیشه به خاک سپرد و به باشگاه آموخت هیچ هدفی دست‌نیافتنی نیست و ایمان نباید هرگز از بین برود.

دیگو سیمئونه دو بار تا آستانه فتح لیگ قهرمانان اروپا پیش رفته؛ جامی که فقدانش در کارنامه درخشان مرد آرژانتینی احساس می‌شود. این ناکامی‌های تلخ و نزدیک، نه او را متوقف کرده و نه انگیزه‌اش را کاسته‌اند. برعکس، همان هدف ناتمام، نیروی محرکه‌ای است که او را وادار می‌کند همچنان بجنگد، بسازد و ایمان داشته باشد. برای سیمئونه و اتلتیکو مادرید، این داستان هنوز به پایان نرسیده است.

به قلم ایزاک سوارز برای مارکا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *