خاطرات فوتبالی با لوسیو فریرا؛ اسب اصیل بایرن مونیخ، اینتر و یوونتوس، از قهرمانی جهان تا ماجراجویی در هند

طرفداری | لوسیمار فریرا داسیلوا (Lucimar Ferreira da Silva)، معروف به لوسیو (Lucio)، زاده هشت می ۱۹۷۸ در شهر پلانالتینای برزیل است. لوسیمار با ۱۸۸ سانتی‌متر قد در پست دفاع میانی بازی می‌کرد. او در کودکی به همراه مادرش، در یک دکه روزنامه‌فروشی کار می‌کرد و هر روز ساعت پنج صبح، از خواب بیدار می‌شد تا پس از کار در دکه، رفتن به مدرسه و تمرین فوتبال، تعهد کامل خود را به زندگی، ورزش و آینده خود نشان دهد. او در ابتدا یک مهاجم نوک بود اما در ادامه به دلیل جثه درشت خود به پست دفاع میانی منتقل شد. لوسیو فوتبال را در سال ۱۹۹۵ با باشگاه شهر زادگاهش یعنی پلانالتینا شروع کرد و پس از دو سال، در سال ۱۹۹۷ راهی تیم بزرگسالان گوارا شد. حضور در یک مسابقه کوپا دو برزیل، باعث شد تا استعداد لوسیو مورد توجه استعدادیاب‌هایی از باشگاه اینترناسیونال قرار گیرد. او در سال ۱۹۹۷ راهی این باشگاه شد و در هفته سیزدهم سری‌آ برزیل، نخستین بازی‌اش در فوتبال حرفه‌ای را برابر یوونتود تجربه کرد. پس از حضور در ۱۰ بازی این فصل، لوسیو در فصل ۱۹۹۹، در ابتدا تک‌گل سه امتیازی تیمش برابر اتلتیکو مینیرو را به ثمر رساند و سپس دروازه کورینتیانس را باز کرد تا با آمار ۱۹ بازی و دو گل، دومین فصل حضورش در اینترناسیونال را به پایان برساند. ۲۴ بازی، سه گل و دو پاس گل، حاصل سومین فصل همکاری لوسیو با اینترناسیونال بود که او را به سمت و سوی انتقال به اروپا کشاند.

روزهای نخست حضور لوسیو در اینترناسیونال برایش به سختی سپری شد زیرا مجبور بود تا دوری از خانواده، بالاخص مادر، طاقت او را سر آورده بود و ممکن بود تا لوسیو، خیلی زود به خانه بازگردد. با این وجود، استقامت لوسیو باعث شد تا او به پیش‌رفت قابل توجهی در فوتبالش رسیده و در زمستان سال ۲۰۰۱، پس از سه سال تلاش در اینترناسیونال، با ۸.۵ میلیون یورو راهی بایر لورکوزن شود. نخستین بازی او برای تیم جدیدش، دیدار هفته ۱۹ بوندسلیگا برابر اشتوتگارت بود. لوسیو در نخستین فصل حضورش در فوتبال اروپا، توانایی‌هایش در گلزنی را با بریس برابر کلن و فرانکفورت و گلزنی برابر وردربرمن، اثبات کرد. جایگاه لوسیو در فصل دوم همکاری‌اش با لورکوزن نیز بسیار کلیدی بود زیرا این بازیکن توانست تا با سرعت بالا و پیروزی‌هایش در دوئل‌های هوایی، خط دفاع امنی را برای باشگاه آلمانی به ارمغان بیاورد. او در فصل ۰۲-۲۰۰۱ به همراه لورکوزن، راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد و در این راه، دروازه فنرباحچه را در مرحله گروهی و لیورپول را در مرحله یک‌هشتم نهایی، باز کرد. پس از استقامت برابر ستاره‌های منچستر یونایتد در مرحله نیمه نهایی، لوسیو تک‌گل لورکوزن را در دیدار فینال برابر رئال مادرید به ثمر رساند اما قهرمانی این تورنمنت را به دست نیاورد. او در بوندسلیگا نیز عملکرد خوبی داشت و پس از بریس برابر وولفسبورگ، دروازه اشتوتگارت و کلن را نیز باز کرد. حاصل این فصل لوسیو در لورکوزن، ۵۱ بازی، هشت گل و دو پاس گل بود. او دو فصل دیگر در لورکوزن حضور داشت و به آمارهای ۲۹ بازی، چهار گل و دو پاس گل در فصل ۰۳-۲۰۰۲ و ۲۸ بازی، چهار گل و یک پاس گل در فصل ۰۴-۲۰۰۳ رسید. 

لوسیو در سال‌های حضورش در لورکوزن، همواره به یک‌قدمی قهرمانی رسید اما این مهم را به دست نیاورد؛ نایب قهرمانی در بوندسلیگا، جام حذفی آلمان و لیگ قهرمانان اروپا باعث شده بود تا عطش قهرمانی در دل این مدافع برزیلی زنده باشد. او که در فصل ۰۲-۲۰۰۱ به عنوان برترین مدافع فصل بوندسلیگا رسیده بود، در نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۰۴، پیشنهاد ۱۲ میلیون یورویی بایرن مونیخ را پذیرفت تا برای این بار برای کسب قهرمانی بجنگد. او در سال ۲۰۰۲، تجربه گلزنی برابر بایرن مونیخ را داشت و به عنوان یک ستاره، پیراهن این باشگاه را برتن کرد. نخستین مسابقه‌ای که لوسیو برای بایرن مونیخ انجام داد، دیدار هفته نخست بوندسلیگا برابر هامبورگ بود. او در فصلی که بالاخره به قهرمانی بوندسلیگا رسید، دروازه تیم‌های دورتموند، بیله فلد و هانزاروستوک را باز کرد و آمار ۴۲ بازی و سه گل را به ثبت رساند. لوسیو که پیش از رسیدن به باواریا، تجربه قهرمانی بوندسلیگا را نداشت، در فصل ۰۶-۲۰۰۵، دومین قهرمانی متوالی خود در این لیگ را با آمار کلی ۴۳ بازی، دو گل و چهار پاس گل، تجربه کرد. پس از ثبت ۳۷ بازی، دو گل و سه پاس گل در فصل ۰۷-۲۰۰۶ که شامل دو گل در دو بازی رفت و برگشت برابر رئال مادرید (مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا) می‌شد، لوسیو در فصل ۰۸-۲۰۰۷، با آماری مثل ۴۶ بازی، سه گل و دو پاس گل، سومین قهرمانی خود در بوندسلیگا را جشن گرفت. این بازیکن، یک فصل دیگر در بایرن مونیخ حضور داشت و آمار ۴۴ بازی، دو گل و دو پاس گل را به ثبت رساند. 

حضور لوئی فن خال در بایرن مونیخ باعث شد تا دوران طلایی لوسیو در بایرن مونیخ که با افتخاراتی مثل سه قهرمانی بوندسلیگا و جام حذفی آلمان و دو قهرمانی لیگ کاپ این کشور همراه بود، به پایان خود برسد. او پس از فیفادی پسافصل خود، در نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۰۹، با هفت میلیون یورو راهی اینتر شد تا با مربی خوش فکری چون ژوزه مورینیو کار کند. لوسیو در اینتر به شکوفایی قابل توجه‌تری دست یافت و توانست تا به همراه مدافعان مطرحی چون ماتراتزی، بوردیسو، کوردوبا و ساموئل، خط دفاعی رسوخ‌ناپذیری را برای نراتزوری به وجود بیاورد. پس از شروع با لاتزیو در سوپرجام ایتالیا، لوسیو دروازه ناپولی را در سری‌آ و یوونتوس را در جام حذفی باز کرد تا به همراه عملکرد بی‌نظیرش در خط دفاعی، نقش مهمی را در کسب سه‌گانه قهرمانی اینتر در این فصل که شامل لیگ قهرمانان اروپا، جام حذفی و سری‌آ می‌شد، داشته باشد. لوسیو در مراحل نیمه نهایی و فینال که برابر بارسلونا و بایرن مونیخ برگزار شد، عملکرد بسیار خوبی داشت و توانست در برابر دیدگان فن خال و هم‌بازیان سابقش، قهرمانی اروپا را تجربه کند. در فصل ۱۱-۲۰۱۰، لوسیو تنها یک گل را در بازی برابر اودینزه به ثبت رساند و با آمار ۴۳ بازی، یک گل و چهار پاس گل، قهرمانی دیگری را در جام حذفی ایتالیا و قهرمانی جدیدی را در جام باشگاه‌های جهان، تجربه کرد. او یک فصل دیگر در اینتر حضور داشت و پس از ثبت ۴۱ بازی، دو گل و دو پاس گل، این باشگاه را به مقصد دیگری در ایتالیا، ترک کرد. 

در سال ۲۰۱۲، دوران پرافتخار و موفق لوسیو در اینتر به پایان خود رسید و این بازیکن، تصمیم گرفت تا هم‌چنان در ایتالیا ماندگار شده و این بار، پیراهن رقیب یعنی یوونتوس را برتن کند. قرار بود تا این مدافع برزیلی، پشتیبانی قدرتمند برای خط دفاع همیشگی یوونتوس که شامل کیه‌لینی، بارزالی و بونوچی می‌شد، باشد اما او تنها در چهار بازی برای بانوی پیر به میدان رفت. دیدار با ناپولی در سوپرجام، دو بازی با نوردشیلند دانمارک در لیگ قهرمانان اروپا و کیه‌وو در سری‌آ، تنها مسابقاتی بود که پیراهن یوونتوس بر تن لوسیو دیده شد. در نتیجه، این بازیکن در نقل و انتقالات زمستانی ۲۰۱۲ به سائوپائولو پیوست تا دوباره در برزیل بازی کند. لوسیو که در بازگشت به برزیل برای فصل ۲۰۱۳، آمار ۳۱ بازی، دو گل و یک پاس گل را به ثبت رسانده بود، روزهای سختی را در سائوپائولو پشت‌سر گذاشت. اختلاف با پائولو آتوری، سرمربی وقت این باشگاه، شروع مشکلات لوسیو با سائوپائولو بود که از نپذیرفتن اشتباه او در یکی از مسابقات تیمش شکل گرفت. آتوری، لوسیو را در اختیار باشگاه قرار داد و در ادامه، حواشی زیادی مثل نپذیرفتن پیشنهادات مختلف توسط لوسیو، حواشی پیرامون این همکاری را بیش از پیش کرد. در نهایت، این بازیکن در سال ۲۰۱۴ با باشگاه پالمیراس قرارداد امضا کرد. ۴۷ بازی، دو گل و یک پاس گل، حاصل یک فصل همکاری موفق لوسیو با پالمیراس بود. این مدافع برزیلی در سال ۲۰۱۵، تصمیم جالبی گرفت و با باشگاه گوای هند، قرارداد امضا کرد. ۱۴ بازی در فصل ۱۵-۲۰۱۴ و پنج بازی در فصل ۱۶-۲۰۱۵، ثمره حضور لوسیو در سرزمین ادویه‌ها بود. دو باشگاه کم نام و نشان برزیلی به نام‌های گاما و برازیلینزه، تجربیات بعدی لوسیو در فوتبالش بود که در سطوح پایین‌تر فوتبال برزیل صورت گرفت. او در سال ۲۰۱۹، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و به تجربیات جدیدتری مشغول شد.

نخستین بازی ملی لوسیو برای تیم ملی برزیل، دیدار سال ۲۰۰۰ این کشور برابر کلمبیا بود. پیش از این مسابقه، لوسیو با حضور در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و بازی در یکی از مسابقات این تورنمنت برابر کامرون در مرحله یک‌چهارم نهایی، با مسابقات ملی آشنا شده بود. این بازیکن در طول دوران حرفه‌ای خود، موفق به حضور در چهار دوره تورنمنت جام کنفدراسیون‌های جهان شده و در دو دوره آن به قهرمانی رسیده است. حاصل حضور لوسیو در ادوار این تورنمنت، چهار بازی در سال ۲۰۰۱، سه بازی در سال ۲۰۰۳، پنج بازی در سال ۲۰۰۵ و پنج بازی و یک گل در سال ۲۰۰۹ (گلزنی در دیدار فینال برابر آمریکا)، بود. حضور در جام جهانی ۲۰۰۲، نقطه عطفی در کارنامه فوتبال این بازیکن بود زیرا او توانست تا قهرمانی این تورنمنت، در هر هفت مسابقه تیم ملی برزیل، حضوری موفق و تأثیرگذار داشته باشد. لوسیو در دو دوره دیگر جام جهانی در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ نیز حضور داشت و در هر دو دوره، حضور در پنج بازی را تجربه کرد. او در جام جهانی ۲۰۱۰، بازوبند کاپیتانی کشورش را بر بازوی خود بسته بود. لوسیو تنها در سال ۲۰۱۱، حضور در کوپا آمریکا را تجربه و تا مرحله یک‌چهارم نهایی آن پیش‌روی کرد. آخرین بازی ملی لوسیو در سال ۲۰۱۱ برابر تیم ملی غنا صورت گرفت و این بازیکن با ۱۰۵ بازی، چهار گل و دو پاس گل به ماجراجویی خود پایان داد. لوسیو یکی از فوتبالیست‌های مذهبی و معتقد به دین مسیحیت است که رسیدن خود به اوج دنیای فوتبال را حاصل حفظ ایمان خود به خدایش می‌داند. دویدن‌های طولانی و پرشتاب لوسیو، او را به «اسب» ملقب کرده بود. 

از سری خاطرات فوتبالی

• مارکو بوریلو؛ ژورنی‌من میلان، رم و یوونتوس، دلربای زنان و متولد ناپل
• اگی هاریدی، فاتح لیگ‌های اسکاندیناوی؛ نخستین نروژی تاریخ منچستر سیتی، سرمربی تهاجمی و وزیر شیلات
• کارل پوبورسکی؛ از لوب زیبای یورو ۱۹۹۶ و رقابت با بکام در منچستر تا گل مارادونایی در دربی لیسبون
• آرشیو تمامی مطالب این دسته