خاطرات فوتبالی با ژولیو باپتیستا؛ مهاجم گُل درشت و هیولای برزیلی سویا، رئال مادرید، آرسنال و رم

طرفداری | ژولیو باپتیستا (Júlio Baptista) زاده یک اکتبر ۱۹۸۱ در شهر سائوپائولوی برزیل است. او در پست‌های هافبک نفوذی، وینگر چپ، مهاجم نوک و هافبک میانی بازی می‌کرد. ژولیو از کودکی، عاشق باشگاه سائوپائولو بود و فوتبال را از باشگاه محبوبش شروع کرد. الگوی همیشگی باپتیستا در فوتبال، کاپیتان رای افسانه‌ای بود که در زمان حضور این بازیکن در تیم‌های پایه سائوپائولو، در این باشگاه حضور داشت. باپتیستا که عضوی از نسل طلایی تیم‌های پایه سائوپائولو بود، در ابتدای ورودش به این باشگاه، بازیکنی در پست شماره ۹ بود اما به دلیل ترافیک خط حمله سائوپائولو، توسط سرمربیان خود، با توجه به فیزیک خوبش، در پست هافبک بازی کرد. عملکرد باپتیستا در خط هافبک، آن‌قدر خوب بود که او در همین پست به کارش ادامه دهد. او در سال ۲۰۰۰ به تیم اصلی سائوپائولو منتقل شد و در هفته نوزدهم لیگ برتر برزیل، در دیدار برابر آمریکا ام‌جی، نخستین بازی حرفه‌ای خود را تجربه کرد. این بازیکن سپس موفق به گلزنی برابر کولوکولو در کوپامرکوسور شد و با آمار ۱۶ بازی و یک گل، نخستین فصلش در سائوپائولو را به پایان رساند. او سه فصل دیگر در سائوپائولو حضور داشت و در قواره یک ستاره، آمارهای ۳۴ بازی، هشت گل و یک پاس گل در فصل ۲۰۰۱، ۲۵ بازی، سه گل و دو پاس گل در فصل ۲۰۰۲ و ۲۲ بازی، پنج گل و سه پاس گل در فصل ۲۰۰۳ را به ثبت رساند. 

باپتیستا، پس از درخشش در پیراهن باشگاه شهر زادگاهش، مورد توجه مربیان تیم ملی برزیل قرار گرفت و از دل همین مسابقات ملی، دل رامون وازکز، مدیر استعدادیابی باشگاه سویا را برد. با تأییدیه خواکین کاپاروش، سرمربی وقت سویا، انتقال ۳.۵ میلیون یورویی باپتیستا نهایی شد تا این مهاجم برزیلی، شانس درخشش در فوتبال اروپا را داشته باشد. نخستین بازی باپتیستا برای تیم جدیدش، با تک‌گل پیروزی‌بخش‌اش در دیدار برابر اتلتیکو مادرید همراه بود. پوکر برابر ریسینگ سانتاندر، هت‌تریک برابر رئال مورسیا، بریس برابر ریسینگ سانتاندر و بیلبائو و گلزنی برابر رئال مادرید در لالیگا و بریس برابر ویارئال و گلزنی در دو بازی رفت و برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی در کوپادل‌ری، در ادامه فصل نخست همکاری ژولیو و سویا به ثبت رسید. ۳۸ بازی، ۲۵ گل و چهار پاس گل، آماری قابل قبول از باپتیستا در نخستین تجربه اروپایی‌اش بود. این بازیکن، یک فصل دیگر در سویل حضور داشت و توانست تا آمار ۴۶ بازی و ۲۵ گل را ثبت کند. او در این فصل، برای نخستین بار در جام یوفا به میدان رفت و در این رقابت‌ها، پنج گل زد. گلزنی در دو بازی رفت و برگشت برابر رئال مادرید و گل‌های بسیار مهم در طول فصل، از جمله تجربیات دومین فصل همکاری باپتیستا با سویا بود که او را به بازیکنی محبوب برای آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال تبدیل کرد اما نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۰۵، اتفاقات شگفتانه‌ای را برای این بازیکن داشت.

در حالی که آرسنال، مدت‌ها در صف خرید باپتیستا حضور داشت، ورود رئال مادرید به جذب این بازیکن، همه چیز را تغییر داد. او در نقل و انتقالات تابستانی ۲۰۰۵، با ۲۰ میلیون یورو، راهی رئال مادرید شد و تصمیم گرفت تا هم‌چنان در اسپانیا به فعالیت‌های فوتبالی خود بپردازد. پس از تجربه نخستین بازی با پیراهن رئال در هفته نخست لالیگا برابر کادیز، باپتیستا در دومین هفته لالیگا، یک گل و یک پاس گل را برابر سلتاویگو به ثبت رساند. این بازیکن در این فصل نیز دروازه اتلتیکو مادرید را باز کرد و با گل سه امتیازی خود برای رئال، این باشگاه را پیروز دربی مادرید کرد. در فصلی که باپتیستا، در پست‌هایی مثل وینگر چپ و هافبک میانی بازی کرد، آماری بهتر از ۴۵ بازی، ۹ گل و چهار پاس گل در کارنامه‌اش به ثبت نرسید. در حالی که انتظارات هواداران رئال مادرید از خرید برزیلی‌شان برآورده نشده بود، پیگیری مجدد آرسنال برای جذب این بازیکن، بالاخره وصال او با آرسن ونگر را به سرانجام رساند. علاقه رئال مادرید به خوزه آنتونیو ریس، بازیکن آرسنال، توافقی را در روز پایانی پنجره نقل و انتقالاتی میان این دو باشگاه برقرار کرد تا باپتیستا و ریس، به صورت قرضی، با یکدیگر معاوضه شوند. 

این بازیکن از هفته چهارم لیگ برتر انگلستان و دیدار برابر میدلزبورو، به جمع شاگردان آرسن ونگر اضافه شد و برای تجربه نخستین گل تا مسابقات لیگ قهرمانان اروپا و دیدار برابر هامبورگ، منتظر ماند. اوج درخشش باپتیستا با پیراهن آرسنال به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ کاپ بازمی‌گردد که این بازیکن، چهار بار دروازه لیورپول را باز کرد و تیمش را به پیروزی به‌یادماندنی ۳-۶ رساند. او در مرحله بعدی و نخستین دیدار نیمه نهایی برابر تاتنهام بریس کرد اما تساوی این دیدار، باعث شد تا آرسنالی‌ها، در یک بازی دیگر، بدون گلزنی باپتیستا، فینالیست لیگ کاپ شوند. شکست از چلسی باعث شد تا این بازیکن، بدون جام قهرمانی، فصل بازگشتش به فرم خوب را به پایان برساند. او در لیگ برتر، دروازه ردینگ، منچستر سیتی و فولام را باز کرد و با آمار ۳۵ بازی، ۱۰ گل و سه پاس گل، این فصل را به پایان رساند. قیمت درخواستی بالای رئال، در کنار علاقه برند شوستر، سرمربی وقت این باشگاه به همکاری با باپتیستا، باعث شد تا این بازیکن در سال ۲۰۰۷، انتقال قرضی دیگری را تجربه نکند و در سانتیاگو برنابئو، ماندگار شود. او پس از گلزنی برابر بتیس، تک‌گل پیروزی‌بخش ال‌کلاسیکوی هفته ۱۷ لالیگا را برابر بارسلونا به ثمر رساند تا قهرمان رئالی‌ها در این مسابقه حساس شود. ژولیو در ادامه، دروازه وایادولید را در لالیگا و لاتزیو را در لیگ قهرمانان اروپا باز کرد تا در فصلی که با رئال به قهرمانی لالیگا رسید، آمار کلی ۳۳ بازی، چهار گل و دو پاس گل را ثبت کرده باشد. 

سرانجام در سال ۲۰۰۸، باپتیستا به صورت کامل از رئال مادرید جدا شد و با ۱۰ میلیون یورو، پیراهن باشگاه رم را برتن کرد. نخستین بازی باپیتستا برای گرگ‌ها، سوپرکاپ ایتالیا بود که به ضربات پنالتی رسید و این بازیکن، با وجود گل کردن دومین پنالتی تیمش، نتوانست تا جام قهرمانی را بالای سر ببرد. پس از گلزنی برابر پالرمو در هفته دوم سری‌آ و مصدومیتی کوتاه‌مدت، این بازیکن با ثبت تنها گل دربی دلاکاپیتاله هفته ۱۲ برابر لاتزیو، بار دیگر به قهرمان دربی‌ها معروف شد. در ادامه، این بازیکن پس از بریس برابر سمپدوریا، دو گل زیبا را با قیچی‌برگردان و حرکات تکنیکی برابر تورینو و جنوا به ثمر رساند تا در فصل نخست همکاری‌اش با گرگ‌ها، دلبری کند. او در بازی برگشت برابر سمپدوریا نیز بریس کرد و در هفته‌های پایانی فصل، دروازه فیورنتینا را نیز باز کرد. حاصل نهایی فصل نخست این بازیکن در رم، ۳۷ بازی، ۱۱ گل و چهار پاس گل بود که شامل دو گل در لیگ قهرمانان اروپا برابر بوردو می‌شد. فرم باپتیستا در دومین فصل همکاری‌اش با رم، افت محسوسی را داشت و این بازیکن، تنها دروازه تیم‌های پالرمو، ناپولی و بولونیا در سری‌آ و تریستینا در جام حذفی ایتالیا را باز کرد. او با ۳۲ بازی و چهار گل، این فصل را به پایان رساند. در حالی که انتظار می‌رفت این بازیکن در نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۱۰، از رم جدا شود، این جدایی تا ماه ژانویه به تعویق افتاد تا باپتیستا، در هفت بازی برای رم، یک پاس گل را ثبت کند. 

او در ماه ژانویه ۲۰۱۱، یکی از خریدهای بزرگ شیخ عبدالله آل ثانی، مالکیت وقت باشگاه مالاگا برای این باشگاه اسپانیایی بود. بازگشت به اسپانیا برای ژولیو، بسیار خوش‌یمن بود زیرا او توانست تا در ۱۱ بازی، ۹ گل و یک پاس گل را ثبت کند. دو بریس برابر مایورکا و هرکولس، در کنار گلزنی مجدد به اتلتیکو مادرید و والنسیا، حضور باپتیستا در مالاگا را بسیار موفقیت‌آمیز کرد. در حالی که انتظار می‌رفت باپتیستا با درخشش در دومین فصل همکاری با مالاگا، دوباره عرض‌اندام کند، یک مصدومیت پس از گل پیروزی‌بخش دقیقه ۹۳ برابر ختافه، فصل ۱۲-۲۰۱۱ این بازیکن را در چهار بازی و یک گل، قفل کرد. او پس از بازگشت به زمین فوتبال، آمار ۱۴ بازی، چهار گل و یک پاس گل را در فصل ۱۳-۲۰۱۲ به ثبت رساند و سپس در نقل و انتقالات تابستانی سال ۲۰۱۳، راهی کروزیرو شد. ۱۴ بازی، پنج گل و یک پاس گل در فصل ۲۰۱۳ و ۳۹ بازی و ۱۱ گل در فصل ۲۰۱۴، به همراه دو قهرمانی در لیگ برتر برزیل، حاصل دو فصل همکاری موفق این بازیکن با باشگاه کروزیرو بود. او سپس راهی ینگه دنیا شد و در یک فصل همکاری با اورلاندو سیتی آمریکا، آمار ۲۴ بازی، شش گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند. باپتیستا پس از جدایی از باشگاه آمریکایی‌، مدت‌ها بدون تیم بود تا در سال ۲۰۱۸، پیشنهاد باشگاه کلوژ رومانی را دریافت کرد. حضور این بازیکن در رومانی به سه بازی ختم شد تا او در سال ۲۰۱۹، بازنشستگی خود از میادین فوتبالی را اعلام کند. باپتیستا از مهاجمان فیزیکی ابتدای قرن بیست و یکم بود و به همین دلیل، لقب «هیولا» را دریافت کرد.

نخستین آشنایی باپتیستا با تورنمنت‌های ملی در جام جهانی جوانان ۲۰۰۱ رقم خورد که این بازیکن در دو مسابقه آن، تا مرحله یک‌چهارم نهایی، بازی کرد. او پس از درخشش در سائوپائولو به لیست نهایی تیم ملی برزیل در جام کنفدراسیون‌ها رسید و در همین تورنمنت و دیدار برابر ژاپن، نخستین بازی ملی خود را تجربه کرد. او به جز این مسابقه، تنها در دیدار رده‌بندی برابر استرالیا به میدان رفت. نایب قهرمانی گولدکاپ ۲۰۰۳، تجربه بعدی این بازیکن در تورنمنت‌های ملی بود که با حضورش در هر پنج بازی ممکن جام، همراه شد. او در کوپا آمریکای ۲۰۰۴ که به قهرمانی کشورش ختم شد، نیمکت‌نشین بود و تنها در دیدار نیمه نهایی برابر آرژانتین، به مدت ۱۵ دقیقه بازی کرد. قهرمانی بعدی او در جام کنفدراسیون‌های ۲۰۰۵، با حضورش در دو مسابقه، به وقوع پیوست. سومین تجربه قهرمانی ژولیو در تورنمنت‌های ملی به کوپا آمریکای ۲۰۰۷ بازمی‌گردد که با تأثیر مستقیم‌تری از این بازیکن همراه بود. او در سه دیدار مراحل یک‌چهارم نهایی برابر شیلی، نیمه نهایی برابر اروگوئه و فینال برابر آرژانتین، گلزنی کرد و عملکرد بسیار مناسبی داشت. او در جام کنفدراسیون‌های ۲۰۰۹، چهارمین تجربه قهرمانی در آوردگاه‌های ملی خود را با تنها یک بازی، به دست آورد. جام جهانی ۲۰۱۰، بالاخره نام باپتیستا را به تاریخ جام‌های جهانی اضافه کرد؛ او در این تورنمنت، آخرین بازی ملی خود را در تنها بازی‌اش در تورنمنت برابر پرتغال تجربه کرد. پس از حذف برزیل توسط هلند، ماجراجویی باپتیستا با پیراهن برزیل، در آمار ۴۵ بازی، پنج گل و دو پاس گل متوقف شد. 

از سری خاطرات فوتبالی

• آلن سوتر؛ راپونزل بایرن مونیخ، از شهرت در جام جهانی ۱۹۹۴ تا اعتراض به ژاک شیراک
• ژولیو سزار؛ از سه‌گانه جذاب با اینتر مورینیو تا هفت گل نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۱۴
• سباستین آبرو؛ مردی با ۳۲ باشگاه مختلف، هم‎‌بازی سابق گواردیولا و عشق ابدی بوتافوگو
• آرشیو