نگاهی به تاریخچه تیم رئال مادرید
منبع : خبرورزشی
باشگاه فوتبال رئال مادرید، یکی از پرافتخارترین و محبوبترین تیمهای جهان، نمادی از موفقیت، شکوه و رقابت در دنیای فوتبال است.
این باشگاه که در سال ۱۹۰۲ در شهر مادرید اسپانیا تأسیس شد، با بیش از یک قرن سابقه، رکوردهای بینظیری در سطح ملی و بینالمللی ثبت کرده است. رئال مادرید با ۳۶ قهرمانی در لا لیگا، ۲۰ عنوان کوپا دل ری و ۱۵ جام لیگ قهرمانان اروپا، موفقترین تیم تاریخ اسپانیا و اروپا محسوب میشود. این مقاله به بررسی جامع تاریخچه این باشگاه میپردازد، از بنیانگذاری تا رویدادهای اخیر تا دسامبر ۲۰۲۵، با تمرکز بر دورههای کلیدی، بازیکنان افسانهای، مربیان برجسته، جامها، رقابتها و جنبههای مالی و توسعهای. ساختار مقاله بر اساس ترتیب زمانی است تا خواننده بتواند سیر تحول رئال را به خوبی دنبال کند.
بنیانگذاری و سالهای اولیه (۱۹۰۲–۱۹۴۵)
ریشههای رئال مادرید به سال ۱۸۹۷ بازمیگردد، زمانی که دانشجویان دانشگاههای کمبریج و آکسفورد در مادرید باشگاهی غیررسمی به نام “باشگاه فوتبال آسمان” تأسیس کردند. این گروه روزهای دوشنبه بازی میکردند و پایهگذار علاقه به فوتبال در اسپانیا شدند. در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو بخش تقسیم شد و نهایتاً در ۶ مارس ۱۹۰۲، با نام “باشگاه فوتبال مادرید” رسمی گردید. بنیانگذاران شامل برادران خوان و کارلوس پادراس بودند که نقش کلیدی در سازماندهی داشتند. اولین قهرمانی باشگاه در سال ۱۹۰۵ در جام اسپانیا (کوپا دل ری) با پیروزی مقابل اتلتیک بیلبائو به دست آمد. در سال ۱۹۰۹، آدولفو ملندز، مدیر باشگاه، اساسنامه جام اسپانیا را امضا کرد و رئال به فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا پیوست.
در سال ۱۹۲۰، شاه آلفونسو سیزدهم عنوان “رئال” (سلطنتی) را به باشگاه اهدا کرد و نام آن به “رئال مادرید” تغییر یافت. استادیوم اولیه باشگاه “چامارتین” بود که در سال ۱۹۲۳ با ظرفیت ۲۲ هزار نفر افتتاح شد. در سال ۱۹۲۹، با آغاز اولین فصل لا لیگا، رئال تا هفته آخر صدرنشین بود اما با شکست مقابل اتلتیک بیلبائو، نایبقهرمان شد و بارسلونا قهرمان گردید. اولین قهرمانی لا لیگا در فصل ۱۹۳۱–۱۹۳۲ به دست آمد و سال بعد، رئال به عنوان اولین تیم تاریخ، عنوان را دفاع کرد. در سال ۱۹۴۳، در نیمهنهایی کوپا دل جنرالیسمه (کوپا دل ری)، رئال در بازی برگشت با نتیجه ۱۱–۱ بارسلونا را درهم کوبید، که یکی از بزرگترین پیروزیهای تاریخ الکلاسیکو است.
این دوره با چالشهای جنگ داخلی اسپانیا (۱۹۳۶–۱۹۳۹) همراه بود، که فعالیتهای فوتبال را مختل کرد. با این حال، رئال بدون سقوط از لا لیگا، همیشه در بالاترین سطح باقی ماند. بازیکنان کلیدی این دوران شامل ریکاردو زامورا (دروازهبان افسانهای) بودند و مربیانی مانند فرانسیسکو برو به ساختار تیم کمک کردند. رقابت با بارسلونا از همان ابتدا شکل گرفت و الکلاسیکو به نمادی از تنشهای سیاسی و منطقهای تبدیل شد. جنبههای مالی محدود بود و درآمد عمدتاً از بلیتفروشی تأمین میشد.
عصر سانتیاگو برنابئو و سلطه اروپایی (۱۹۴۵–۱۹۷۸)
در سال ۱۹۴۵، سانتیاگو برنابئو به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد و دوران تحول آغاز گردید. او دستور بازسازی امکانات و ساخت استادیوم جدید را داد. استادیوم سانتیاگو برنابئو در سال ۱۹۴۷ با ظرفیت اولیه ۷۵ هزار نفر افتتاح شد و بعدها به ۸۱ هزار نفر افزایش یافت. در سال ۱۹۵۳، سیاست جذب ستارگان با خرید آلفردو دی استفانو (از کلمبیا و آرژانتین) آغاز شد، که با دخالت ژنرال فرانکو همراه بود. دی استفانو با ۳۰۸ بازی و ۲۲۷ گل، یکی از بهترینهای تاریخ است. در سال ۱۹۵۵، برنابئو ایده لیگ قهرمانان اروپا را پیشنهاد داد.
این عصر طلایی بود: رئال از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، پنج جام متوالی اروپا را برد، از جمله فینال ۱۹۶۰ با ۷–۳ مقابل آینتراخت فرانکفورت. در سال ۱۹۶۶، ششمین جام با ۲–۱ مقابل پارتیزان به دست آمد. بازیکنان کلیدی شامل فرانس پوشکاش (۱۸۰ بازی، ۱۵۶ گل) و پاکو خنتو بودند. مربیانی مانند میگل مونیوز تیم را به اوج رساندند. در دهه ۱۹۷۰، پنج قهرمانی لا لیگا و سه کوپا دل ری کسب شد. برنابئو در سال ۱۹۷۸ درگذشت و فیفا سه روز عزای عمومی اعلام کرد. باشگاه جام سانتیاگو برنابئو را برای گرامیداشت او راهاندازی کرد. رقابتها شدیدتر شد و درآمد از تلویزیون و حمایتها افزایش یافت.
دوره کرکسها و بازگشت به اروپا (۱۹۷۸–۲۰۰۰)
پس از مرگ برنابئو، رئال با چالشها روبرو شد اما در دهه ۱۹۸۰ احیا گردید. تیم “کرکسها” (Quinta del Buitre) با امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچیس، مارتین واسکز، میچل و میگل پاردزا تشکیل شد. همراه با هوگو سانچز (۲۰۸ گل)، دو جام یوفا (۱۹۸۵، ۱۹۸۶)، پنج قهرمانی متوالی لا لیگا (۱۹۸۶–۱۹۹۰) و سه سوپرکاپ اسپانیا به دست آمد. در دهه ۱۹۹۰، با بازیکنانی مانند رائول (۳۲۳ گل) و فرناندو هیرو، هفتمین جام اروپا در ۱۹۹۸ با گل پردراگ میاتوویچ مقابل یوونتوس و هشتمین در ۲۰۰۰ مقابل والنسیا کسب شد. مربیانی مانند یاپ هینکس و ویسنته دل بوسکه نقش داشتند. استادیوم برنابئو بازسازی شد و درآمد مالی افزایش یافت.
عصر کهکشانیها و مورینیو (۲۰۰۰–۲۰۱۳)
در سال ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز رئیس شد و پروژه “کهکشانیها” را آغاز کرد: خرید لوئیس فیگو، زینالدین زیدان (۲۰۰۱، رکورد ۷۷ میلیون یورو)، رونالدو (برزیلی)، دیوید بکام و غیره. نهمین جام اروپا در ۲۰۰۲ با ووله زیدان مقابل بایر لورکوزن به دست آمد. اما سه سال بدون جام گذشت و پرز استعفا داد. در ۲۰۰۶، رامون کالدرون دو قهرمانی لا لیگا (۲۰۰۷، ۲۰۰۸) آورد. پرز در ۲۰۰۹ بازگشت و کریستیانو رونالدو را با ۹۴ میلیون یورو خرید. خوزه مورینیو در ۲۰۱۰ پیوست و کوپا دل ری ۲۰۱۱ و لا لیگا ۲۰۱۲ را برد.
دوران آنچلوتی، زیدان و سهگانه (۲۰۱۳–۲۰۱۹)
کارلو آنچلوتی در ۲۰۱۳ آمد و دهمین جام اروپا (لا دسیما) را در ۲۰۱۴ با ۴–۱ مقابل اتلتیکو برد. زیدان در ۲۰۱۶ مربی شد و سه جام متوالی اروپا (۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸) را کسب کرد، همراه با لا لیگا ۲۰۱۷. رونالدو با ۴۵۰ گل (۲۰۰۹–۲۰۱۸) رکورد زد و چهار توپ طلا برد. استادیوم برنابئو مدرنسازی شد و درآمد به بیش از ۸۰۰ میلیون یورو رسید.
دوران اخیر و فصل ۲۰۲۴–۲۰۲۵ (۲۰۱۹–۲۰۲۵)
پس از رونالدو، کریم بنزما (۲۰۰۹–۲۰۲۳) با توپ طلای ۲۰۲۲ درخشید. زیدان بازگشت و لا لیگا ۲۰۲۰ را برد. آنچلوتی در ۲۰۲۱ بازگشت و چهاردهمین جام اروپا را در ۲۰۲۲ و پانزدهمین را در ۲۰۲۴ برد. در تابستان ۲۰۲۴، کیلیان امباپه پیوست. در فصل ۲۰۲۴–۲۰۲۵، زیر نظر ژابی آلونسو، رئال تا دسامبر ۲۰۲۵ در لا لیگا دوم است و در لیگ قهرمانان عملکرد قوی دارد، از جمله پیروزی ۳–۱ مقابل منچستر سیتی در فوریه ۲۰۲۵. بازیکنان کلیدی شامل وینیسیوس جونیور، جود بلینگام و لوکا مودریچ هستند. رقابت با بارسلونا ادامه دارد و باشگاه با ارزش بیش از ۵ میلیارد یورو، یکی از پردرآمدترینهاست.
