نگاهی به وضعیت لژیونرهای فوتبال ایران/ فُرم نه چندان جالب ستارهها در سال جام جهانی
منبع : خبرگزاری میزان
اوضاع لژیونرهای تیم ملی فوتبال کشورمان در هفتههای اخیر چندان جالب نیست.
پنجره جدید بازیهای ملی اواسط هفته جدید آغاز میشود و لیست تیم ملی هم طی چند روز آینده اعلام خواهد شد. به همین بهانه خوب است نگاهی به وضعیت لژیونرهای تیم ملی بیاندازیم. لژیونرها که در یکی دو دهه اخیر همواره از عناصر کلیدی تیم ملی محسوب میشوند و بدنه اصلی تیم ملی را تشکیل میدهند. روندی که از اوایل دوره کارلوس کیروش شروع شد و تا به الان ادامه دارد.
کاپیتان تیم ندارد!
علیرضا جهانبخش کاپیتان تیم ملی با وجود گذشت بیش از یک ماه از شروع فصل هنوز تیم جدیدش را پیدا نکرده. جهانبخش که پیش از شروع فصل از تیمهای ایرانی زیادی پیشنهاد داشت، با رد کردن تمامی آنها، اصرار به ادامه فعالیتش در اروپا دارد؛ اما هنوز نتوانسته تیمی برای خود دست و پا کند.
جهانبخش که در تورنمنتهای مهم ملی همواره از عناصر کلیدی تیم بوده هنوز در فصل جدید بازی رسمی باشگاهی انجام نداده و این مسئله نگرانیهای زیادی را به وجود میآورد. جهانبخش ۳۲ ساله در سال جام جهانی که احتمالاً آخرین تورنمنت ملی مهم کارنامهاش خواهد بود، باید بیش از هر زمان دیگر حواسش به آمادگی بدنی و فرم فردیاش باشد. قطعاً از دست دادن پیش فصل و بلاتکلیفی او تأثیر منفی فنی و روحی زیادی در عملکردش خواهد داشت؛ نکتهای که شاید حتی به قیمت از دست دادن پیراهن تیم ملی برایش تمام شود.
مصدومیت بلای جان عناصر تهاجمی
مهدی قایدی، علی قلیزاده و سردار آزمون سه ستاره مهم تیم ملی در شروع فصل در بند مصدومیت گرفتار شدند. قایدی که به تازگی به النصر امارات پیوسته، از ابتدای فصل تنها ۷ دقیقه بازی کرده. وینگر سرعتی و تکنیکی تیم ملی که در دو سه سال اخیر از مهرههای ثابت لیست تیم ملی بوده، این فصل دو بار مصدوم شده و به دلیل آسیب ساق پایش چند هفته دیگر نیز غایب خواهد بود.
وضعیت علی قلیزاده هم تقریبا همینطور است. او آخرین بار ۲ ماه پیش برای لخ پوزنان بازی کرد و مدتهاست به خاطر آسیب دیدگی از ناحیه ران غایب است.
سردار آزمون از کلیدیترین مهرههای سالیان اخیر تیم ملی هم بالاخره پس از دوری ۴ ماهه و جراحی مچ پایش به میادین برگشت و در لیگ نخبگان به عنوان یار تعویضی وارد میدان شد. سردار هنوز هیچ کدام از بازیهای شباب الاهلی را در ترکیب ثابت نبوده و بازگشتش به فرم ایدهآل طول خواهد کشید.
حتی سامان قدوس و محمدمهدی محبی که فصل گذشته فرم بسیار خوبی داشتند هم در هفتههای اخیر دچار آسیب دیدگی شدند و قادر به همراهی اتحاد کلبا نیستند. بدون شک مصدومیتهای پرشمار بازیکنان کلیدی تیم ملی از بزرگترین خطراتی است که تیم ملی را در ماههای منتهی به مهمترین تورنومنت فوتبالی دنیا تهدید میکند و عملکرد و نتایج تیم ملی را تحت تأثیر زیادی قرار خواهد داد.
میخ شده به نیمکت در سرمای چچن!
محمدمهدی زارع که از برترین مدافعان فصل پیش لیگ برتر بود و مدعیان لیگ نظیر استقلال و پرسپولیس در نقل و انتقالات تابستانی سر او دعوا میکردند، تصمیم گرفت به احمد گروژنی در لیگ روسیه بپیوندد. زارع در ۱۰ هفته ابتدایی لیگ روسیه تنها در یک دیدار به طور کامل به میدان رفته (که در همان مسابقه هم عملکرد ضعیفی داشت) و در سایر دیدارهای تیمش به طور کامل نیمکت نشین بوده. انتقال ناموفقی که طبق شایعات حتی فکر بازگشت به لیگ ایران را در سر او انداخته.
قطعاً این آیندهای نبود که اهالی فوتبال برای او پیشبینی میکردند، آن هم در روزهای بد و پراشتباه ملیپوشان لیگ که تیم ملی بیش از هر زمان دیگر به مدافعان آماده نیاز دارد.
این ماجرا به نحوی دیگر برای رضا غندیپور مهاجم جوان تیم ملی امید هم صادق است. غندیپور ابتدای فصل تصمیم گرفت به شباب الاهلی بپیوندد اما به او چندان فرصت بازی نرسید و او تصمیم گرفت خیلی زود تیمش را عوض کند و به الوحده پیوست. قطعا مدتی هم طول خواهد کشید تا با تیم جدیدش به هماهنگی برسد و تفکرات تاکتیکی سرمربی تیم یعنی ژوره مورایس را درک کند. مهاجم جوان فصل پیش ملوان برخلاف فصل قبل که در اوج آمادگی بود حالا ابتدای فصل را از دست داده و تا رسیدن به فرم خوبش فاصله دارد.
کاش کمی گل بزنید!
محمد محبی و شهریار مغانلو که در فصول گذشته همواره از گلزنترین بازیکنان ایرانی بودند، نتوانستهاند در فصل جدید آنطور که باید و شاید در بازی تیمهایشان تاثیر داشته باشند. محبی در ۱۵ دیدار روستوف در این فصل تنها یک گل زده و یک پاس گل داده تا شروع کمفروغی داشته باشد. با آن کارت قرمز جنجالی هم حسابی برای خود حاشیه تراشید تا عوامل بیرونی هم روی عملکردش تاثیرگذار باشند. مغانلو هم در هفت دیدار اتحاد کلبا تنها یک بار موفق به گلزنی شده و دو بازی هم در لیست نبوده تا آمار ضعیفی را به عنوان مهاجم نوک ثبت کرده باشد.
نهایت تلاش برای بازگشت به دوران طلایی
مهدی طارمی بزرگترین ستاره باشگاهی ایران که تصمیم گرفت به المپیاکوس یونان بپیوندد علی رقم عملکرد نسبتا خوب و گلزنی چهارباره برای تیمش، ظاهرا هنوز در رقابت با سایر عناصر تهاجمی تیمش نتوانسته جایگاه ثابتی برای خود دست و پا کند. طارمی در ۶ بازی اخیر تیم المپیاکوس تنها در یک بازی به عنوان یار فیکس بازی کرده که آن هم در جام حذفی بوده؛ رقابتی که معمولا فرصتی برای استراحت کردن بازیکنان اصلی تیمهای مدعی به شمار میرود، لااقل در مراحل ابتدایی. طارمی در دو بازی لیگ قهرمانان هم یک نیمه مقابل پافوس و ۳۰ دقیقه مقابل آرسنال بازی کرد. بی شک اگر ستاره بوشهری نتواند برای خود جایگاه ثابتی در المپیاکوس پیدا کند، نخواهد توانست فرم فوق العاده خود در پورتو و البته جام جهانی ۲۰۲۲ را تکرار کند. یکی از مهمترین ستارگان تیم ملی که تمامی هواداران و البته امیر قلعهنویی حساب ویژهای روی او باز کردهاند.
از خوبها غافل نشویم
درست است که تعداد لژیونرهای مصدوم و ناآماده تیم ملی بالاست، اما نباید از عملکرد خوب ستاره جوانی چون محمدجواد حسیننژاد گذشت که به یکی از مهمترین و محبوبترین بازیکنان دینامو ماخاچ قلعه تبدیل شده؛ و یا سعید عزت اللهی که انگار دوباره در میانه میدان احیا شده و محمد قربانی که در وسط زمین برای الوحده آقایی میکند. از ستاره مغضوب ژنرال یعنی احمد نوراللهی نیز نباید غافل شد که طبق معمول عملکرد بسیار خوبی در لیگ امارات دارد و نامزد جایزه بازیکن ماه هم شده.
امید به ماههای پیشرو و پنجرههای بعدی
با تمام این تفاسیر همچنان فرصت برای بازگشت ملی پوشان به فرم ایدهآل وجود دارد. ۹ ماه رقابت باشگاهی و سه پنجره ملی پیش روی شاگردان قلعهنویی است. فرصت و زمان طلایی که باید بیش از هر زمان دیگر برای آن برنامهریزی شود تا تمام مهرههای تیم ملی در رقابتهای باشگاهی در بهترین فرم قرار بگیرند و در پنجرههای ملی با یکدیگر هماهنگ شود. اگر تیم ملی میخواهد در جام جهانی از گروهش صعود کند باید از همین حالا تدابیری ویژه برای لژیونرها اندیشیده شود؛ همانطور که تیمهای ملی ژاپن و کره جنوبی مشغول همین کار هستند و تقریبا اکثر لژیونرهای آنها از ستونهای تیمهای باشگاهی خود در اروپا هستند و فصل را نیز به خوبی شروع کردهاند. البته قطعا فرق است بین تیمی نظیر ژاپن که با جدیت و بدون ترس از قهرمانی در جام جهانی حرف میزند و از همین حالا مربیانش در آمریکا مشغول ارزیابی کمپهای تمرینی هستند با تیمی که دغدغه اش تنها صعود از دور گروهی است.
