خبر بد لیورپول برای رقبا؛ قرمزها فقط بهتر و بهتر خواهند شد

طرفداری | پیش از بازی به این فکر می‌کردم، چرا دربی‌ها را سر ظهر برگزار می‌کنند؟ بازی‌هایی که زود برگزار می‌شوند، عمدتاً بی‌روح هستند. این مبارزات وقتی در شب برگزار می‌شوند، حال و هوای دیگری دارند.

ولی خب شاید مرسی‌ساید داربی از این قاعده مستثنی است. قدیم‌ها این بازی را «دربی خانوادگی» می‌نامیدند، این روزها کاملاً بی‌معناست. هیچ رفاقتی در این مبارزات وجود ندارد. تعداد کارت قرمزهای این مسابقه خودش گویای همه‌چیز است.

دیدارهای اورتون مقابل لیورپول بیشتر از هر بازی دیگری در تاریخ لیگ برتر کارت قرمز داشته (۲۵ بار)، که ۱۱ تای آن‌ها مربوط به دوره‌ی مربیگری دیوید مویس در اورتون بوده است؛ بیشترین تعداد کارت قرمز در یک بازی لیگ برتر برای یک تیم زیر نظر یک مربی. در ۱۵ بازی لیگ برابر لیورپول که او مربی اورتون نبود، فقط یک کارت قرمز!

در گذشته، مویس هر نقشه‌ای را در مقابل لیورپول در آنفیلد طراحی کرده، با شکست مواجه شده است. پیش از بازی، با تماشای او هنگام قدم‌زدن با چهره‌ای برافروخته در روزی بارانی، به نظر می‌رسد او اصلاً هیچ علاقه‌ای به حضور در آنفیلد ندارد.

انصافاً امروز هوای مرسی‌ساید خیلی دلگیر است. باران می‌بارد، باد می‌آید، هوا خاکستری و کسل‌کننده است. شاید مویس به سرعت دلش برای تابستان تنگ شده است، ضمن آن‌که رکورد وحشتناک و فاجعه‌باری در آنفیلد دارد.

مویس ۲۲ بار با تیم‌های مختلف به آنفیلد آمده و حتی یک بار هم برنده نشده است. واقعاً باورنکردنی است!

بی‌دلیل نیست که این‌قدر درباره‌ی نفرتش از دربی صحبت می‌کند!

ولی شاید امروز کمی فرق دارد. اورتون در ابتدای فصل بازی‌های خوبی با گریلیش ارائه داده و مویس بی‌سروصدا به گرفتن امتیاز امروز امیدوار است. آیا امروز روزی است که مویس طلسم آنفیلد را می‌شکند؟

هیچ‌چیز مثل روز دربی خاص نیست. این بازی‌ها همیشه بزرگ هستند. در این‌جور مسابقات، وضعیت آمادگی تیم‌ها اصلاً اهمیت ندارد. بله، شاید لیورپول صدر جدول باشد و رکوردی بی‌نقص داشته باشد، اما این‌ها در روز دربی هیچ اهمیتی ندارد. هوادارانی که الان در راه آنفیلد هستند، چه آبی بپوشند چه قرمز، قطعاً کمی اضطراب دارند.

شاید بازی در ظهر کمی دلسردکننده باشد، ولی مطمئنم جو فوق‌العاده‌ای خواهیم داشت. امیدوارم این‌طور باشد!

این لیورپول مقابل اورتون است. قرمز مقابل آبی. آرنه اسلوت مقابل دیوید مویس.

به خودم می‌گویم؛ برای خودت چای بریز، لم بده روی مبل و آماده‌ی یک بازی هیجان‌انگیز باش. قراره یک روز فوق‌العاده داشته باشی! پس بیایید شروع کنیم!

امیرحسین صدر

۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵

بازی طبق معمول با شور و حال هواداران کُپ آغاز شد. پرچم‌ها در اهتزاز بودند؛ پرچمی که تمام مربیان فاتح جام اروپایی و لیگ قهرمانان را نشان می‌داد، پرچمی که به دیوگو ژوتا و برادرش ادای احترام می‌کرد و پرچمی با شعار «ای آی آدیو، ما قهرمانیم».

همچنین مراسمی برای گرامیداشت جوی جونز برگزار شد، یکی از قهرمانان باشگاه که اولین جام اروپایی را در سال ۱۹۷۷ به لیورپول آورد و اخیراً درگذشته است، و آن بنر معروف قدیمی: «جوی پای قورباغه خورد، شیرینی سوئیسی را درست کرد، حالا هم دارد مونشن‌گلادباخ را می‌خورد.»

اما بیش از هرچیز، هواداران لیورپول اورتونی‌ها را دست انداختند و با انرژی فراوان فریاد می‌زدند: «از ۱۹۹۵ قهرمان نشدید، از ۱۹۹۵ جام نگرفتید.»

در نیمه‌ی اول، این حس غرور باقی ماند، اما نه خیلی بیشتر از آن. هرچند لیورپول به گل‌های وقت اضافه معروف است، اما این بار همه ترسیده بودند که خودشان قربانی بازگشت حریف شوند. در پایان، هواداران لیورپول با اضطراب منتظر سوت پایان بودند؛ آن‌ها از برتری ۲-۱ محافظت می‌کردند و می‌دیدند محمد صلاح و دومینیک سوبوسلای سعی دارند توپ را در گوشه‌ی زمین نگه دارند تا امید تساوی در دقایق پایانی را از اورتون سلب کنند.

لیورپول با گل‌های زیبای رایان خرافنبرخ و هوگو اکیتیکه جلو افتاد، اما بعد از نیمه، اورتون با جک گریلیش الهام‌بخش دوباره به بازی برگشت. ادریسا گیه با زیبایی یک گل را جبران کرد، اما آن‌ها موفق نشدند گل تساوی‌بخش را به ثمر برسانند.

واقعاً امروز هم جک گریلیش بسیار خوب بود. اگر اورتون برنده‌ی این دیدار می‌شد، صددرصد گریلیش بهترین بازیکن زمین بود. به عین می‌بینید این بازیکن واقعاً دوباره از فوتبال بازی‌کردن لذت می‌برد؛ ما همان بازیکنی را می‌بینیم که زمانی در استون‌ویلا لیگ برتر را روشن می‌کرد. هر حمله‌ای از طریق گریلیش شکل می‌گیرد. او مرد اصلی اورتون است و همه دوستش دارند. دیدن بازگشت این مهاجم گوش به فرم واقعی‌اش واقعاً لذت‌بخش است.

اما در این فصل، لیورپول به هر طریقی شده، همواره راهی برای عبور از ضعف‌هایش پیدا کرده است. قرمزها در حالی‌که کم‌کم به ورود بازیکنان جدید عادت می‌کنند، حالا با پنج پیروزی از پنج بازی همچنان در صدر لیگ برتر تنها تیمی هستند که حداکثر امتیاز ممکنه را دست آورده‌اند.

گل تعیین‌کننده‌ی آن‌ها در دقیقه ۲۹ به ثمر رسید، بیش از ۶۰ دقیقه زودتر از میانگین گل‌های پیروزی‌آور این فصل‌شان، اما همه‌ی این‌ها یک چیز برای لیورپول به ارمغان می‌آورد: سه امتیاز. با این حال، لیورپول در دویست‌وچهل‌وهفتمین داربی مرسی‌ساید در نیمه‌ی دوم خیلی هم متقاعدکننده ظاهر نشد. تیم آرنه اسلوت در نیمه‌ی اول چشمگیر بود، اما باز هم بعد از وقفه دچار افت شد. ولی هنوز در این شرایط، کسی یقه‌ی آن‌ها را نگرفته است.

فلوریان ویرتس، خرید بزرگ تابستانی از بایرلورکوزن، روی نیمکت بود و وقتی وارد زمین شد، هنوز مثل کسی به نظر می‌رسید که راه خود را گم کرده است. لیورپول برای تطبیق او با تیم، هنوز کار زیادی برای انجام دادن پیش‌رو دارد.

الکساندر ایساک در میانه‌ی نیمه‌ی دوم برای اولین بار در لیگ برتر به میدان آمد و حضورش کم‌اثر بود؛ طبیعی است، چون چهار ماهی است بازی نکرده تا بتواند از نیوکاسل جدا شود.

نکته‌ی ترسناک برای بقیه‌ی تیم‌های لیگ این است؛ لیورپول همچنان می‌برد و هر روز فقط بهتر و بهتر خواهد شد.

اورتون با الهام از بازی گریلیش و آزادی عملی که تحت نظر گاردیولا نداشت ولی در تیم مویس به‌دست آورده، در جناح چپ عملکرد خوبی داشت، اما با وجود رکوردی ناخوشایند، چندان نمی‌تواند به این دل خوش کند که می‌گوید آن‌ها این قرن حتی یک بار هم در حضور تماشاگران در آنفیلد پیروز نشده‌اند. مویس هم در بیست‌وسومین تلاش خود باز هم نتوانست در خانه‌ی لیورپول به پیروزی دست پیدا کند.

لیورپول فقط بعد از ۱۰ دقیقه پیش افتاد. ایلیمان اندیایه توپ را بیش از حد پیش برد و با یک تکل عالی از کودی خاکپو توپ را از دست داد. لیورپول توپ را به انتهای دیگر زمین آورد، صلاح پاس زیبایی را از روی سر مایکل کین بلند کرد و به رایان خرافنبرخ، بهترین مرد میدان رساند؛ و او با سرعت و ضربه‌ای بی‌نقص روی هوا توپ را با حرکتی چرخشی، از کنار جردن پیکفورد وارد دروازه کرد.

پیش از بازی، طی گپی با دوست مشهدی‌ام، سعید، درباره‌ی خرافنبرخ صحبت می‌کردیم. کسی که کمتر از هر کسی در این سیاهه‌ها به او پرداخته‌ام، کسی که عنصر مهمی در تیم اسلوت به شمار می‌رود ولی زیاد هم به چشم نمی‌آید. آیا می‌توان گفت در حال حاضر بهترین هافبک لیگ برتر است؟

در حال حاضر، بله هست. اگر در میان کسانی هستید که فصل پیش درخشش رایان خرافنبرخ را فوق‌العاده تعبیر می‌کردید، می‌بینید در ابتدای این فصل بازی و نمایش خود را به سطح تازه‌ای رسانده است.

تقریباً در همه‌ی بازی‌های این فصل بهترین بازیکن زمین بوده است. نحوه‌ی توپ‌گیری، چرخش فوق‌العاده و حرکتش در خط میانی واقعاً حیرت‌انگیز است. او بازیکنی همه‌جانبه است.

و حالا با آزادی عمل بیشتر، گل را هم به بازی‌اش اضافه کرده است. این هافبک هلندی بهترین دوران فوتبالش را سپری می‌کند. جالب است بدانید او همیشه گفته است؛ سبک بازی‌اش را از زین‌الدین زیدان الهام گرفته است. احتمالاً زیدان بزرگ هم از او راضی است.

بعد از گل اول، اورتون مقاومت کرد و سعی داشت واکنش نشان دهد. گریلیش تا آن زمان به‌خوبی توسط کانر برادلی مهار شده بود، اما در میانه‌ی نیمه‌ی اول سرانجام رهایی پیدا کرد.

خرافنبرخ او را یارگیری کرده بود، اما گریلیش با یک حرکت تکنیکی عالی او را جا گذاشت و از سمت چپ هجوم آورد. او توپ را به داخل برای کیِرنان دیوزبری-هال فرستاد، اما دیوزبری-هال فرصت عالی را از دست داد و توپ را به بیرون زد. تیم مویس خیلی زود بابت از دست دادن این فرصت پشیمان شد.

نزدیک به نیم‌ساعت از بازی گذشته بود که باز هم توپ را در میانه‌ی میدان از دست دادند و مک آلستر توپ را خیلی سریع به سمت جلو برای خرافنبرخ فرستاد، او هم توپ را با استادی به اکیتیکه رساند. اکیتیکه با کنترل کامل، در یک لحظه توپ را گرفت و با ضربه‌ای محکم توپ را وارد دروازه‌ی پیکفورد کرد. حرکت سریع و قاطعی بود و اورتون جوابی نداشت.

تا اینجا چند بار توانایی‌های هوگو اکیتیکه را در ترکیب لیورپول دیده‌ایم. او فقط به خاطر گل‌زدن در تیم نیست؛ این مهاجم فرانسوی می‌تواند عقب بیاید و با هافبک‌ها ترکیب و ارتباط برقرار کند. بازیکن دیگری که وقتی الکساندر ایساک به آمادگی کامل برسد، کنار گذاشتنش سخت خواهد بود. مطمئنم هواداران لیورپول موافقند؛ تا امروز اکیتیکه بهترین خرید تابستانی لیورپول به‌شمار می‌رود. تماشای فوتبال‌بازی‌کردن او دیدنی است، در زمین به زیبایی حرکت می‌کند.

تحرک او فوق‌العاده است، شبیه فرناندو تورس در دوران اوجش، و تمام‌کنندگی‌اش هم واقعاً سطح بالا است.

اگر جای الکساندر ایساک بودم، قطعاً بابت این‌که اکیتیکه این‌قدر خوب بازی می‌کند کمی نگران می‌شدم. چهار گل در شش بازی، واقعاً نمی‌شود او را نیمکت‌نشین کرد.

مهاجم فرانسوی امروز گلش را به شکلی استادانه زد؛ حرکتش عالی بود و توپ از بین پاهای جردن پیکفورد هم فوق‌العاده. اکیتیکه این روزها واقعاً آماده و سرحال است. حقاً چه خرید خوبی است.

در نیمه‌ی دوم، این دلواپسی در میان لیورپولی‌ها وجود داشت نکند بار دیگر برتری ۲-۰ از دست برود. بی‌مورد هم نبود.

سرانجام اورتون موفق شد گریلیش را بیشتر صاحب توپ کند و تأثیرگذاری‌اش افزایش یافت. سیزده دقیقه از نیمه‌ی دوم گذشته بود که او از سمت چپ از کنار برادلی عبور کرد و سانتری به تیر دوم فرستاد. اندیایه توپ را به مسیر گیه رساند و او با یک ضربه‌ی پرقدرت توپ را از بالای سر آلیسون وارد دروازه کرد.

جو ورزشگاه آنفیلد عصبی و متشنج شد. اطمینان و آرامش نیمه‌ی اول لیورپول از بین رفته بود. حالا بازی‌شان مردد و نامطمئن بود. توپ را به‌راحتی از دست می‌دادند و این اورتون بود که بوی امید به مشامش خورده بود.

اسلوت واکنش نشان داد و ویرتس را در جناح چپ و ایساک را پشت سر هم وارد زمین کرد، اما این تعویض‌ها هم نتوانست از شتاب اورتون جلوگیری کند.

وقتی ویرتس توپی را با درگیری با دوزبری-هال به او واگذار کرد، غرغرها و دلواپسی‌ها آغاز شده بود و دیگر خبری از حس غرور و برتری پیش از بازی دیده نمی‌شد.

گریلیش در کار دفاعی هم مؤثر واقع شد. وقتی ابراهیما کوناته از روی کرنر ضربه‌ی سر محکمی به سمت دروازه زد، گریلیش با مهارت با سینه توپ را کنترل کرد، اجازه داد توپ در شش‌قدم یک‌بار زمین بخورد و بعد آن را دور کرد.

اورتون تا پایان بازی همچنان تیم برتر میدان بود، اما نتوانست مثل دربی خاطره‌انگیز گودیسون پارک در فصل قبل، گل تساوی را در لحظات پایانی به ثمر برساند. این بار نه لیورپول گلی در دقایق پایانی زد و نه نیازی به آن پیدا کرد.

افتخار داربی همچنان در دستان لیورپول است و مرسی‌ساید همچنان قرمز. لیورپول حالا شش برد از شش بازی در تمام رقابت‌ها دارد و هنوز هم بهترین نمایش آن‌ها را ندیده‌ایم. باز هم در نیمه‌ی اول برق‌آسا بازی کردند؛ درست مثل چهارشنبه در مقابل اتلتیکوی سیمئونه. لیورپول باز هم در آستانه‌ی از دست دادن برتری دو گله قرار داشت، باز هم از یک پیروزی راحت نزدیک به آشفتگی رسیدند، اما این بار مقاومت کردند.

این برد برای اعتمادبه‌نفس‌شان اهمیت زیادی خواهد داشت. بدون شک در لحظه‌ای که آن شوت به گوشه‌ی دروازه چسبید، تردید به دلشان افتاد.

در سه بازی قبلی با چنین وضعیتی روبه‌رو شده بودند و واقعاً حس می‌شد دوباره همین اتفاق روی خواهد داد. این برد تأثیر فوق‌العاده‌ای رویشان خواهد داشت.

این نشانه‌ی خوبی برای سایر تیم‌های لیگ نیست؛ تیم آرنه اسلات با شش امتیاز اختلاف، شروعی کاملاً بی‌نقص داشته است. قرمزپوشان فقط بهتر هم خواهند شد.