به بهانه درگذشت آندری چمرکین، قویترین مرد المپیک ۱۹۹۶؛ از رکوردشکنی در آتلانتا تا چهار طلای وزنهبرداری جهان
درگدشت آندری چمرکین، مرد طلایی روسیه در المپیک ۱۹۹۶، این کشور و جامعه وزنهبرداری جهان را شوکه کرده است. این وزنهبردار در المپیک ۱۹۹۶، در یک رقابت جانانه با رقبای آلمانی و استرالیایی خود، طلای المپیک را با رکوردشکنی در حرکت دو ضرب به دست آورد. چمرکین در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی نیز حضور داشت و از رقبای جدی حسین رضازاده بود اما به مدالی خوشرنگتر از برنز نرسید.
طرفداری | آندری چمرکین (Andrei Chemerkin) زاده ۱۷ فوریه ۱۹۷۲ در شهر سولنچدولسک در شوروی سابق و روسیه کنونی است. او از کودکی در ورزشهای مختلفی همانند فوتبال و دو و میدانی فعال بود اما در ۱۴ سالگی و تمرینات قدرتی با ولادیمیر کنیگا در یک باشگاه ورزشی، او به وزنهبرداری علاقهمند شد. نخستین رکورد چمرکین در وزتهبرداری، ۷۵ کیلوگرم در یکضرب و ۹۵ کیلوگرم در دو ضرب بوده است. نخستین مدال چمرکین در مسابقات قهرمانی اروپای سال ۱۹۹۳ به دست آمد؛ جایی که این وزنهبردار در دسته سنگینوزن یا ۱۰۸+ آن، پس از مهار وزنه ۲۴۰ کیلوگرمی در حرکت دو ضرب، با مجموع ۴۲۵ کیلوگرم، مدال نقره اروپا را پس از مانفرد نرلینگر آلمانی به دست آورد. او در مسابقات جهانی همین سال، پایینتر از دو رقیب آلمانی یعنی رونی ولر و نرلینگر، با ۴۳۵ کیلوگرم، مدال برنز را به دست آورد. چمرکنی در قهرمانی ۱۹۹۴ اروپا، با عملکرد بسیار خوب خود در هر دو حرکت و ثبت ۲۰۰ کیلوگرم در یکضرب و ۲۵۰ کیلوگرم در دو ضرب، با ۴۵۰ کیلوگرم در مجموع دو حرکت به طلای اروپا رسید. با این وجود، درخشش الکساندر کورلوویچ در مسابقات قهرمانی جهان همین سال، چمرکین را با مجموع دو حرکت ۴۵۲.۵ کیلوگرم در استانبول، به مدال نقره رساند. او در سال ۱۹۹۵، انتقام مسابقات سال ۱۹۹۳ را از مانفرد نرلینگر آلمانی گرفت و با ۴۴۲.۵ کیلوگرم به دومین طلای متوالیاش در قهرمانی اروپا رسید. چمرکین در مسابقات قهرمانی جهان همین سال، یک آلمانی دیگر با نام رونی ولر را پیش رویش میدید و در نهایت با مهار مجموع ۴۴۲.۵ کیلوگرم، طلای قهرمانی جهان را برای نخستین بار به دست آورد.
م
پس از یک دو طلای شیرین سال ۱۹۹۵، روسها با امیدواری فراوانی، چمرکین را به المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا اعزام کردند تا در نخستین المپیکشان، پس از فروپاشی شوروی، نماینده قدرتمندی را در دسته سنگینوزن یا ۱۰۸+ کیلوگرم داشته باشند. این مرد روس با وزن ۱۶۵.۴۷ کیلوگرم راهی آتلانتا شد و در نخستین حرکتش در بخش یکضرب، وزنه ۱۹۰ کیلوگرم را بالا برد. پس از مهار وزنه ۱۹۷.۵ کیلوگرمی در دومین حرکت، این مرد روس از مهار وزنه ۲۰۲.۵ کیلوگرم در سومین حرکت بازماند. با این نتایج، چمرکین تا پیش از شروع بخش دو ضرب، پایینتر از رونی ولر آلمانی و استفان بوتف استرالیایی، در رده سوم ردهبندی قرار داشت. او در دو حرکت بخش دو ضرب، وزنههای ۲۴۰ و ۲۵۰ کیلوگرمی را بالای سر برد تا همانند بوتف، پایینتر از ولر قرار داشته باشد. پیش از آخرین حرکت دو ضرب، هیجان در سالن وزنهبرداری به اوج خود رسیده بود زیرا قدرتمندترین مرد المپیک آتلانتا، سه مدعی جدی داشت. پس از ناموفقیت بوتف در مهار وزنه ۲۵۵ کیلوگرمی، ولر به مهار این وزنه رسید تا آخرین حضور چمرکین روی استیج، تعیینکننده نتیجه نهایی مسابقات باشد. چمرکین وزنه ۲۶۰ کیلوگرمی را انتخاب کرد و هیجان سالن را بیش از پیش کرد. مهار این وزنه باعث شد تا چمرکین در نخستین حضور روسیه در ادوار المپیک، به عنوان کشوری مستقل از شوروی، طلای سنگینوزن وزنهبرداری را تصاحب کند. او علاوه بر رکوردشکنی در دو ضرب المپیک، رکورد مجموع وزنههای این مسابقات را با ۴۵۷.۵ کیلوگرم شکست.

پس از المپیک آتلانتا، چمرکین به قهرمان کشور روسیه تبدیل شد و از دولت این کشور، جوایزی همچون یک خانه، دو اتومبیل و نشان شجاعت سرزمین استاوروپول را دریافت کرد. پیروزی برابر رونی ولر آلمانی، اتفاقی بود که در مسابقات قهرمانی ۱۹۹۷ جهان نیز تکرار شد و چمرکین با مهار مجموع ۴۶۲.۵ کیلوگرم، بار دیگر در عرصه جهانی درخشید. از سال ۱۹۹۸، دستهبندی مسابقات وزنهبرداری کلاس سنگینوزن به ۱۰۵+ کیلوگرم تغییر کرد. از این رو، این وزنهبردار در دو دوره بعدی مسابقات قهرمانی جهان در این کلاس، مجموع ۴۳۷.۵ کیلوگرم را در سال ۱۹۹۸ و ۴۵۷.۵ کیلوگرم را در سال ۱۹۹۹ مهار کرد تا دو طلای جهانی دیگر را به افتخاراتش اضافه کند. با این وجود، رونی ولر آلمانی پس از شکست در المپیک و قهرمانی جهان، در مسابقات قهرمانی اروپای ۱۹۹۸، چمرکین را شکست داد تا این وزنهبردار روس، پس از مدتها به مدال نقره بسنده کند.

دومین طلای متوالی المپیک، مهمترین هدف چمرکین، پیش از افتتاحیه المپیک ۲۰۰۰ سیدنی بود. با این وجود، عملکرد چمرکین در یکضرب، او را پایینتر از رقبای دیگرش یعنی حسین رضازاده از ایران، آشوت دنیلیان از ارمنستان و رونی ولر از آلمان قرار داد. این وزنهبردار روس در سه حرکت یکضرب خود، وزنههای ۱۹۰، ۲۰۰ و ۲۰۲.۵ کیلوگرم را مهار کرد. او در دو ضرب، سعی بر جبران نتایجش داشت و در دو حرکت نخست، وزنههای ۲۵۰ و ۲۶۰ کیلوگرم را بالای سر برد. با این وجود، عدم مهار وزنه ۲۷۲.۵ کیلوگرمی، علاوه بر مدال طلا، مدالهای دیگر این دوره از المپیک را از چمرکین گرفت تا او به رتبه چهارم این مسابقات دست یابد. پس از المپیک، مثبتشدن تست مواد ممنوعه دنیلیان ارمنی باعث شد تا چمرکین به مدال برنز المپیک سیدنی برسد. آخرین حضور چمرکین در وزنهبرداری، مسابقات قهرمانی جهان در سال ۲۰۰۱ بود؛ جایی که او با مهار مجموع ۴۴۲.۵ کیلوگرم، مدال برنز را تصاحب کرد. او قصد داشت تا برای حضور در المپیک ۲۰۰۴ آتن تلاش کند اما دیری نپایید که خستگی تمرینات باعث شد تا او از دنیای وزنهبرداری خداحافظی کند. او در روز ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵، در سن ۵۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و جامعه وزنهبرداری جهان را شوکه کرد. چمرکین، علاوه بر قدرت بالای خود با شوخیها و بذلهگوییهایش در مواجهه با خبرنگاران شناخته میشود. در کارنامه چمرکین، یک طلا و یک برنز در المپیک، چهار طلا، یک نقره و دو برنز در قهرمانی جهان و دو طلا و دو نقره در قهرمانی اروپا میدرخشد. به دلیل رکوردشکنی در المپیک آتلانتا، این وزنهبردار به قویترین مرد المپیک ۱۹۹۶ معروف بود.

از سری خاطرات ورزشی
- دنی پادیلا، غولکش مستر المپیا؛ از حذف به دلیل قد ۱۵۸ سانتیمتری تا قهرمانی آقای آمریکا
- ایمر پامپوری، رکورددار پرس نظامی تاریخ المپیک؛ از سیرک تیرانا تا آوردگاه مونیخ
- رادنی مالن، پدر اسکیتبرد مدرن؛ از انگشتکبوتری تا ابداع ۳۱ ترفند خاص و اختراع تنسور




تایید تاریخ برگزاری رقابت وزنهبرداری المپیک ۲۰۲۴









