بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

دین هاوسن: تا وقتی در رئال مادرید بازی نکنی، معنای عظمت را نمی‌فهمی

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : چهارشنبه 12 شهریور 1404 | 14:59

پسرِ به اصطلاح «چیل گای» کهکشانی‌ها، خیلی زود در مسیر پیشرفت و شهرت قرار گرفته است.

پسرِ به اصطلاح «چیل گای» کهکشانی‌ها، خیلی زود در مسیر پیشرفت و شهرت قرار گرفته است.

طرفداری | در فوتبال حرفه‌ای، کمتر پیش می‌آید بازیکنی در سن ۲۰ سالگی چنین جایگاهی پیدا کند؛ اما دین هاوسن، متولد ۱۴ آوریل ۲۰۰۵ در آمستردام، حالا یکی از ستاره‌های نوظهور رئال مادرید و تیم ملی اسپانیاست. او در مدت کوتاهی، نه‌تنها قلب خط دفاعی کهکشانی‌ها را به دست گرفته، بلکه با پیراهن اسپانیا هم به میدان رفته است. آرامش مثال‌زدنی او در زمین باعث شده بسیاری بگویند «یخ در رگ‌هایش جریان دارد». اولین بازی ملی‌ هاوسن در روتردام و زیر باران سوت‌های اعتراضی هواداران هلند، بهترین نمونه از این خونسردی بود.

به گزارش مارکا، هاوسن در اردوی تیم ملی اسپانیا برای دیدارهای فیفای ماه سپتامبر، در گفت‌وگویی اختصاصی از مسیر سریع پیشرفت و تجربه حضور در مادرید سخن گفت:

– دین، همه‌چیز خیلی سریع اتفاق افتاده. توانسته‌ای این مسیر پرشتاب را هضم کنی؟

بله، از بیرون شاید همه‌چیز خیلی سریع به نظر برسد، اما برای یک بازیکن این مسیر پله‌پله طی می‌شود. پیوستن به رئال مادرید بدون شک بزرگ‌ترین قدم زندگی فوتبالی من بوده است و از بودن در اینجا احساس فوق‌العاده‌ای دارم.

– در این چند ماه، چه چیزی بیشتر از همه تو را شگفت‌زده کرده است؟

قبل از هر چیز، رختکن و آدم‌های اطراف تیم. همه به شکلی فوق‌العاده از من استقبال کردند. امکانات باشگاه، سفرها و همه جزئیات هم واقعاً در سطحی بی‌نظیر است. راستش خیلی خوشحالم.

– تصور عظمت رئال مادرید را داشتی؟

می‌توانی درباره‌اش خیال‌پردازی کنی، اما تا وقتی بازی در رئال را تجربه نکنی، معنای عظمت را نمی‌فهمی. اینجا در هر لحظه می‌فهمی باشگاه چه جایگاهی در دنیا دارد. واقعاً از هواداران ممنونم.

– آیا پدرت که خودش هم فوتبالیست بوده، هنوز هم بعد از مسابقه‌ها تو را نقد می‌کند؟

نه، حالا کمتر دخالت می‌کند. خودش می‌گوید در این سطح بهتر است مربیان کار اصلاح را انجام دهند. وقتی بچه بودم، شرایط فرق داشت.

– در کودکی می‌خواستی مهاجم باشی، اما خیلی زود به خط دفاع منتقل شدی.

بله، پدرم دوست داشت مهاجم باشم، اما در ۹ سالگی به دفاع میانی رفتم و سال بعد به مالاگا پیوستم. همان موقع حس کردم در این پست موفق‌ترم. برایم فقط لذت از فوتبال مهم بود.

– اولین بازی ملی‌ات در روتردام با سوت‌های اعتراضی هلندی‌ها همراه بود. چطور برخورد کردی؟

انتظارش را داشتم. خیلی روی من تأثیر نگذاشت. حتی از زاویه‌ای دیگر مثبت می‌بینم: وقتی تماشاگران علیه تو واکنش نشان می‌دهند، یعنی برایشان مهم هستی.

– در مادرید هم‌تیمی لامین یامال هستی، اما در لیگ مقابل او قرار می‌گیری.

لامین بازیکن بزرگی است. امیدوارم در تیم ملی موفق باشد، ولی وقتی مقابل هم قرار بگیریم، ترجیح می‌دهم زیاد تأثیرگذار نباشد!

– همیشه گفته‌ای سرخیو راموس الگوی توست، هرچند خیلی‌ها سبک بازی‌ات را به پیکه شبیه می‌دانند.

راموس همیشه الگوی من بوده. به نظرم توانایی بازی‌سازی او کمتر از آن چیزی بود که درباره‌اش گفته می‌شد. همه فقط از جنگندگی و گل‌هایش می‌گفتند، اما او یک پاسور عالی هم بود. همیشه برای من الهام‌بخش بوده است.

– گل تاریخی او در فینال لیسبون را چطور به یاد داری؟

۹ سالم بود. در خانه با پدر و مادرم و یکی از دوستانم بازی را دیدیم. لحظه‌ای خیلی خاص بود و اولین خاطره‌ام از رئال مادرید به همان گل برمی‌گردد.

– پدرت از ما خواست یک سؤال ویژه بپرسیم: کدام تمرینی که در کودکی دوست نداشتی، امروز برایت بیشترین ارزش را دارد؟

(با خنده) پاس‌های بلند قطری. وقتی ۹ ساله بودم، پدرم مجبورم می‌کرد بارها توپ را از یک سمت زمین برای وینگر بفرستم، در حالی‌که بیشتر از ۱۵ متر نمی‌توانستم ارسال کنم. خیلی سخت‌گیر بود، اما امروز قدردان همان تمرین‌ها هستم، چون واقعاً به دردم می‌خورد. آن موقع آزاردهنده بود، ولی حالا می‌دانم چقدر مهم بوده.

پاس گل دین هاوسن در بازی رئال مادرید و مایورکا 

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *