بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

آشنایی با تراویس پاسترانا، استاد حرکات نمایشی با موتور؛ از ناسکار، موتورکراس و ماجراجویی‌های خطرناک تا ۲۵ ضربه مغزی

نویسنده : خبرگزاری فوتبال ایران ؛ پارس فوتبال
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : جمعه 16 خرداد 1404 | 19:38


تراویس پاسترانا، یکی از نام‌های جالب توجه در عرصه حرکات نمایشی در رانندگی اتومبیل و موتورسواری است. او که مدال‌های رنگارنگی را در مسابقات ایکس گیمز و موتورکراس دریافت کرده، سابقه ماجراجویی‌های مختلف و خطرناکی را داشته است؛ از پریدن بدون چتر نجات از هواپیما، پرش با موتور از روی ماشین، رالی کوه‌نوردی و بک‌فیلیپ با مانستر تراک تا رمپ تو رمپ ۸۲ متری با اتومبیل، رالی قایق موتوری و انواع حرکات نمایشی.

تراویس پاسترانا، یکی از نام‌های جالب توجه در عرصه حرکات نمایشی در رانندگی اتومبیل و موتورسواری است. او که مدال‌های رنگارنگی را در مسابقات ایکس گیمز و موتورکراس دریافت کرده، سابقه ماجراجویی‌های مختلف و خطرناکی را داشته است؛ از پریدن بدون چتر نجات از هواپیما، پرش با موتور از روی ماشین، رالی کوه‌نوردی و بک‌فیلیپ با مانستر تراک تا رمپ تو رمپ ۸۲ متری با اتومبیل، رالی قایق موتوری و انواع حرکات نمایشی.

طرفداری | تراویس پاسترانا (Travis Pastrana) زاده هشتم اکبر ۱۹۸۳ در شهر آناپولیس، واقع در ایالت مریلند آمریکاست. او تنها فرزند رابرت و دبی پاسترانا است. پدر تراویس در ارتش آمریکا فعالیت داشت و متولد پورتوریکو با اصالتی کلمبیایی بود. پاسترانا از کودکی به موتورسواری و مسابقات مربوط به آن علاقمند بود و پدر و مادرش نیز با وجود تک فرزند بودنش، حمایت لازم برای انجام این ورزش را انجام می‌دادند. نخستین مسابقه تراویس در موتوسواری، مسابقات قهرمانی موتوکراس AMA در سال ۲۰۰۰ بود که او توانست به قهرمانی کلاس ۱۲۵ سی‌سی آن دست یابد. کسب این عنوان در ۱۷ سالگی، تراویس را به جوان‌ترین قهرمان موتورکراس تبدیل کرد. او سپس در کلاس ۲۵۰ سی‌سی شرقی قهرمانی سوپرکراس AMA، قهرمان شد و در خلال مسابقات سوپرکراس، ترفندهای فری‌استایل موتورسواری را تمرین می‌کرد. او از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ در مسابقات سوپرکلاس ۲۵۰ سی‌سی حضور داشت و به رقابت با سایر موتورسواران پرداخت. تراویس به لطف تولد پدرش در پورتوریکو، به عضویت تیم موتورسواری آن‌ها درآمد. او در مارس ۲۰۰۸، نخستین بار با پرچم پورتوریکو مسابقه داد و در مسابقات موتورسواری قهرمانی آمریکای لاتین، فینالیست شد و سپس به رتبه سوم رسید.

تراویس پاسترانا

علاقه اصلی تراویس در موتورسواری، حرکات نمایشی با موتور بود که او از ۱۳ سالگی، آن را شروع و در ۱۴ سالگی با شرکت در مسابقات قهرمانی، ادامه داد. تراویس در سال ۱۹۹۹ به مسابقات ایکس گیمز که مختص ماجراجویی‌های پرریسک و جذاب است، پیوست. این موتورسوار که در بخش فری‌استایل موتو ایکس رقابت می‌کرد، با بالاترین امتیاز تاریخ ایکس گیمز، مدال طلای موتو ایکس را به دست آورد. او از این عنوان با چاشنی نخستین بک‌فیلیپ خود در سال ۲۰۰۰ دفاع کرد اما دچار شکستگی پا شد. او سپس در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳، دو طلای دیگر فری‌استایل موتو ایکس را کسب کرد تا به ورزشکار معروفی در این رشته تبدیل شود. چالش پرش ۳۶۰ درجه در ایکس گیمز ۲۰۰۴، منجر به ضربه مغزی خفیفی در پاسترانا شد. با وجود این اتفاق شوم، او توانست روز بعد به مسابقات بازگردد و علاوه بر مدال نقره، مدال برنز بهترین ترفند را به دلیل اجرای حرکت ایندین ایر بک‌فیلیپ با گرفتن بخش انتهایی زین موتور، دریافت کند. مسابقات ایکس گیمز ۲۰۰۵، پنجمین مدال طلای بخش فری‌استایل موتو ایکس را برای تراویس به همراه داشت. او در سال ۲۰۰۶، سه طلای مختلف ایکس گیمز را علاوه بر بخش محبوب همیشگی خود با اتومبیل‌رانی و بهترین ترفند با ۹۸.۶ امتیاز به دست آورد. پاسترانا تا سال ۲۰۱۵ در ایکس گیمز حضور داشت و مجموعاً به ۱۱ طلا، چهار نقره و دو برنز رسید. او در سال ۲۰۱۰، طلای جدیدی را در بخش سرعت و استایل موتو ایکس به دست آورد.

او از سال ۲۰۰۳ در رالی اتومبیل‌رانی خود را آزمود و در نخستین تجربه، مسابقات پیست قهرمانان را با تیم رالی ورمونت اسپورتس پشت سر گذاشت. او به همراه راننده دیگری به نام کریستین ادستروم راهی مسابقات رالی سوبارو موتوراسپورت آمریکا شد و به دو قهرمانی متوالی در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ رسید. پس از مرخصی ادستروم، او با راننده دیگری با نام درک رینگر به قهرمانی سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ رسید تا به بالاترین قهرمانی در رالی آمریکا برسد. پاسترانا از سال ۲۰۱۱ در مسابقات انجمن ناسکار شرکت کرد و در نخستین گام، رتبه ششم تویوتا آل استارز را به دست آورد. مصدومیت در ایکس گیمز باعث شد تا پاسرتانا از حضور در پیست پارک ایندیانای ۲۰۱۱ محروم شود. نخستین رتبه نخست او در مسابقات ناسکار به سال ۲۰۱۳ و پیست تالادگا سوپر اسپیدوی بازمی‌گردد. او پس از پایان فصل ۲۰۱۳، از حضور در مسابقات ناسکار کناره‌گیری کرد اما این خداحافظی، دوامی نداشت و پاسترانا در سال ۲۰۱۵ بار دیگر به پیست‌های ناسکار بازگشت. او تا سال ۲۰۲۳ در ناسکار حضور داشت و در این سال، مجدداٌ از حضور در مسابقات آن خداحافظی کرد. او در سال ۲۰۲۰، رقابت‌های خود را از خشکی به آب‌ها رساند و به همراه استیو کرتیس در مسابقات رالی قایق‌های موتوری شرکت کرد.

تراویس پاسترانا

از دیگر چالش‌های پاسترانا، سریع‌ترین رانندگی تا قله کوه واشنگتن در مسابقات رالی کوه‌نوردی بود که او در ابتدا آن را در سال ۲۰۱۰ با زمان شش دقیقه، ۲۰ ثانیه و ۴۷ صدم ثانیه شکست و این رکورد را در سال ۲۰۱۷ با پنج دقیقه، ۲۸ ثانیه و ۶۷ صدم ثانیه ارتقا داد. او با ماشین سوباروی مدل «WRX STi»، این رکوردها را به ثبت رساند. او در مسابقات قهرمانی مانستر تراک به نام مانستر جم ۲۰۰۶، نخستین چالش خود در این عرصه را تجربه کرد و با خودرویی به نام «نیترو سیرک» که پیش‌تر «پاسترانا ۱۹۹» نام داشت، حاضر شد. او در سال ۲۰۰۹ به رتبه پنجم این مسابقات رسید و در سال ۲۰۱۰، موفق به اجرای بک‌فیلیپ با این هیولاها شد. او در سپتامبر ۲۰۰۷، نمایشی خطرناک را بدون چتر نجات در آسمان پورتوریکو انجام داد و با پریدن از هواپیما و بستن خود با مهار به فردی دیگر، به دلیل غیرقانونی بودن این نوع ماجراجویی، متحمل دردسرهای زیادی شد. در ژانویه ۲۰۱۰، او چالش جدیدتری را پذیرفت و با ماشین سوبارویش، از خیابان پاین به قایق شناوری در بندر رنگین کمان لانگ بیچ پرید تا رکورد رمپ‌ تو رمپ اتومبیل را با ۸۲ متر ارتفاع، جابه‌جا کند. علاوه بر این ماجراجویی‌ها، او سابقه ثبت رکورد ارتفاع ۴۴ متر در پرش از ماشین‌ها و ارتفاع ۵۹ متر در پرش از اتوبوس‌ها را از خود به یادگار گذاشته است.

تراویس پاسترانا

او در راه این ماجراجویی‌ها، آن‌قدر آسیب‌دیدگی‌های مختلفی را متحمل شد که به گفته خود، بیشترشان را به خاطر نمی‌آورد. از جمله سوابق پزشکی او، دررفتگی ستون فقرات، پارگی رباط صلیبی و مینسک در زانوی چپ، شکستگی استخوان درشت‌نی و نازک‌نی است. او هم‌چنین سابقه دو عمل جراحی بر روی مچ، رباط‌های زانو و دست چپ، یک عمل روی آرنج راست، ۹ عمل روی زانوی چپ، شش عمل روی زانوی راست و یک عمل شانه به همراه تجربه ۲۵ ضربه مغزی و ۹۰ استخوان شکسته را دارد. او در ۱۴ سالگی و هنگام مسابقات موتورکراس، دچار حادثه‌ای در پرش خود شد که نتیجه آن، جدایی ستون فقرات‌اش از لگن بود. او یکی از سه نفری بود که پس از این تجربه زنده مانده است. تراویس با تحمل سه ماه ویلچرنشینی و شش تزریق خون با سه روز بی‌هوشی، از این واقعه جان سالم به در برد. او علاوه بر حضور در عرصه بدل‌کاری، با ساخت مستند «نیترو سیرک» و بنیان‌گذاری این سبک از مسابقات نمایشی، در میان دوست‌داران این سبک رانندگی به شهرت قابل توجهی رسید.

تراویس پاسترانا


از سری خاطرات ورزشی

لو فریگنو، بازیگر هالک و نایب قهرمان مستر المپیا؛ از رقابت با آرنولد و حضور در استرانگمن تا درخشش در بازیگری

فلاویو باچانینی، بدن‌ساز ۱۴۶ سانتی‌متری مستر المپیا؛ از نقش‌آفرینی در آتیلا تا نایب قهرمانی المپیا مسترز

والری برومل، مرد طلایی پرش ارتفاع المپیک ۱۹۶۴؛ از تولد در کاوش زمین‌شناسی تا نوشتن نمایش‌نامه، پس از تصادف

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *