آشنایی چیونوفوجی میتسوگو، گرگ کشتی سومو؛ از ماهیگیری و جراحی آپاندیس تا ۱۰۴۵ پیروزی با ۴۱ فن مختلف
چیونوفوجی میتسوگو یکی از بهترین کشتیگیران سومو است که بیش از هزار پیروزی را در این ورزش داشته است. میتسوگو، فرزند ماهیگیری بود که پس از یک عمل جراحی آپاندیس، توسط مدیر بیمارستان به یکی از اساتید سومو معرفی شد و بدینگونه راهش را پیدا کرد. او در ۶۱ سالگی به دلیل سرطان لوزالمعده، دار فانی را وداع گفت.
طرفداری | چیونوفوجی میتسوگو (Chiyonofuji Mitsugu)، با نام اصلی آکیموتو میتسوگو (Akimoto Mitsugu)، زاده یک ژوئن ۱۹۵۵ در شهر فوکوشیمای ژاپن است. او در خانوادهای ماهیگیر، چشم به جهان گشود و استخوانبندی درشت خود را از پدر به ارث برد. خوردن ماهیهای رنگارنگ آزاد ژاپنی، باعث شده بود تا فرم بدنی میتسوگو به شکل بسیار مناسبی برسد. از سنین جوانی بود که میتسوگو، علاوه بر کمک به پدر در ماهیگیری، عضو تیم دو و میدانی دبیرستان فوکوشیما بود و به رکوردهای ۱.۶۲ متر در پرش ارتفاع و ۱۲.۵۸ متر در پرش سهگام رسید. در سال نخست دبیرستان بود که میتسوگو به دلیل التهاب آپاندیس، در بیمارستان بستری شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. جراح میتسوگو، از ضخامت عضلات شکم بیمارش، حیرتزده شده بود و پس از اتمام عمل جراحی سخت خود، این مهم را با مدیر بیمارستان در میان گذاشت. مدیر این بیمارستان نیز با واکاسا ریوتارو، سرپرست یکی از انجمنهای سومو، دوستی نزدیکی داشت. از این رو، ریوتارو با میتسوگو آشنا شد و با وجود مخالفت اولیه این جوان اهل فوکوشیما و خانوادهاش، او را به کشتی سومو برد. مخالفت میتسوگو با این ورزش، پس از وعده سوار شدن در هواپیما به سوی توکیو، از بین رفت زیرا او، آرزوی پرواز داشت.
میتسوگو از سال ۱۹۷۰، وارد کشتی سومو شد و پس از رسیدن به سطوح جونوکوچی و سپس جونیدان، نام «چیونوفوجی» را بر اساس ریشه مشترک این نام با یوکوزونای ارشد اصطبل سوموی خود، دریافت کرد. او در ابتدا موفق نبود تا با سومو، سازگار شود و در کشاکش انتخاب میان تحصیل و ادامه ماجراجویی در سومو، دومی را برگزید. در ادامه راه، شکستگی مچ پای میتسوگو، انگیزه او برای ادامه راه را کمتر کرد تا نقش خواهرش در تشویق او به تلاش بیشتر، پررنگتر شود. سرانجام سختیهای نخست میتسوگو در شروع راهش، به نتایج درستی ختم شد. او در سن ۱۹ سالگی به دومین سطح سومو یعنی جوریو رسید تا موفق به مبارزه در سطوح بالای این ورزش شود. در همین روزها بود که مربی میتسوگو، پس از دیدن او در حال آمادهسازی ماهی برای شام، لقب «گرگ» را به او داد زیرا شباهتهای زیادی میان این کشتیگیر و گرگ میدید. سبک تهاجمی کشتی میتسوگو که به پرتابهایش متکی بود، باعث شد تا او در مسابقات ماکوشیتای مارچ و ژانویه ۱۹۷۳، دچار دررفتگی شانه شود. پس از سه بازی غیبت به دلیل تشدید مصدومیت در کشتیهای ماه می ۱۹۷۳ که منجر به سقوط سطحش شده بود، او دررفتگی پیش از شروع مسابقات ماه ژولای را تحمل کرد و با وجود درد شدید، در شش مسابقه پیروز شد. این مصدومیتها، به صورت سریالی برای میتسوگو تکرار شد تا او در سالهای نخست مبارزات سومویش، حدود ۱۰ مرتبه دررفتگی شانه را تحمل کرده باشد. یکی از دلایل این مصدومیتها، پرتابهای بسیار خوب این کشتیگیر بود که حریفان سنگین خود را از زمین خارج میکرد.
در سال ۱۹۷۸ بود که پیروزی میتسوگو برابر یکی از اوزکیهای سومو به نام توشیاکی تاکوهانا، او را به جایزه روحیه مبارز سومو رساند. سرانجام در اوایل سال ۱۹۷۹، مصدومیتهای شانه میتسوگو، باعث بستریشدنش در بیمارستان شد. معاینات پزشکی نشان داد که عرض شانه این سوموکار، تنها دو سوم عرض شانه یک انسان عادی است. از این رو، پزشکان تصمیم گرفتند تا به میتسوگو، یک حق انتخاب بدهند. او میبایست یا با جراحی و شش ماه دوری از سومو کنار میآمد و یا با تمرینات قدرتی، شانهاش را تقویت میکرد تا دیگر دچار مصدومیت نشود. این کشتیگیر که سختکوشی را میپسندید، راه ورزشی درمان شانه خود را برگزید و با ۵۰۰ شنای سوئدی و تمرینات وزنه در هر روز، به تقویت عضلاتش پرداخت. پس از بهبودی، سبک پرتاب حریفان توسط این سوموکار، تغییر پیدا کرد و او توانست تا سال ۱۹۸۱، پیروزیهای بیشتری را به دست آورده و به درجه اوزکی برسد. ۱۴ پیروزی و یک شکست در ژانویه ۱۹۸۱، میتسوگو را به این مهم رساند. پس از ۱۴ پیروزی و یک شکست در ژولای ۱۹۸۱ که شامل پیروزی برابر یک یوکوزونا به نام کیتانومی میشد، میتسوگو به درجه «یوکوزونا» رسید. یوکوزونای جدید سومو، در ماه سپتامبر ۱۹۸۱، به دلیل آسیبدیدگی از ناحیه پا، مجبور به کنارهگیری از مسابقات این ماه شد و به همین دلیل، مورد انتقاد بسیاری از سومودوستان قرار گرفت. او سومین یوکوزونای جدیدی بود که از نخستین مسابقاتش، کنارهگیری میکند. با این وجود، او بازگشتی موفق به مسابقات داشت و توانست با درخشش خود، آغازگر دورانی با نام «تب گرگ» در سومو شود. میتسوگو به مرد محبوبی در سومو تبدیل شده بود که با پیروزیهای مقتدرانهاش در سه رده مختلف، مورد توجه عموم مردم قرار گرفت.
بهترین دوره میتسوگو از سال ۱۹۸۵ و پس از سپری کردن مصدومیتهایش شروع شد. ۸۰ برد در طول فصل ۱۹۸۰ و پس از آن، پیروزی در پنج تورنمنت متوالی، از ماه می ۱۹۸۶ تا ژانویه ۱۹۸۷، این سوموکار را به آمادهترین روزهایش رساند. او در ماه مارس ۱۹۸۷، فرصت ششمین قهرمانی متوالی را با ۱۱ پیروزی و چهار شکست خود، از دست داد تا پس از ادامه این روند در ماه می با ۱۰ پیروزی و پنج شکست، خطر از دست دادن جایگاهش به عنوان بهترین کشتیگیر را حس کند. رسانهها پس از این دو ماه درباره نفر بعدی که میتواند جای میتسوگو را پر کند، صحبت میکردند اما این سوموکار در ادامه راه تا سال ۱۹۸۸ به ۵۳ پیروزی متوالی رسید تا نشان دهد که هنوز به انتهای راه نرسیده است. در سال ۱۹۸۹، فاجعهای تلخ در زندگی میتسوگو شکل گرفت و او دختر چهارماههاش را از دست داد. با این حال، او در مسابقات ژولای ۱۹۸۹ درخشید و با ۱۲ پیروزی و سه شکست، عنوان قهرمانی را به دست آورد. در ژانویه ۱۹۹۰، او به رکورد ۱۰۰۰ پیروزی در دوران حرفهای خود رسید اما پس از این مهم، دوره افول خود را تجربه کرد. این افول تا ماه مارس ۱۹۹۱ ادامه داشت. پس از مصدومیت در مسابقات ماه مارس، این سوموکار متوجه شد که به انتهای انرژی خود رسیده و تصمیم به بازنشستگی گرفت. او در سال ۱۹۹۲، پس از موافقت انجمن سوموی ژاپن، طی مراسمی، موهایش را کوتاه کرد و با دنیای سومو خداحافظی کرد. او پس از بازنشستگی، اصطبل کوکونوئه را خریداری کرد و به تربیت کشتیگیران سوموی بعدی پرداخت. او همچنین مدتی در هیئت مدیره انجمن سومو و مدیر عملیات آنها به فعالیتش ادامه داد.
او در سال ۲۰۱۵ به بیماری سخت سرطان لوزالمعده مبتلا شد و مجبور به جراحی و یک ماه بستریشدن در بیمارستان شد. او با وجود ادامه بیماری و لاغری بیش از حد خود، همچنان در اصطبل به پرورش کشتیگیران مشغول بود تا زمانی که به دلیل عود بیماری، مجبور به کنارهگیری از کارش شد. میتسوگو در ۳۱ ژولای ۲۰۱۶، در سن ۶۱ سالگی درگذشت. فوت میتسوگو بسیار آرام و در کنار خانوادهاش رخ داد. در مراسم وداع این کشتیگیر، حدود ۱۵۰۰ نفر از نزدیکان و ۳۵۰۰ طرفدار حضور داشتند. ۳۱ پیروزی در بخش ماکوچی به همراه ۱۰۴۵ پیروزی، ۴۳۷ باخت و ۱۵۹ غیبت در تمامی مسابقات، او را به یکی از بهترین سوموکاران تاریخ تبدیل کرده است. پیروزی با ۴۱ تکنیک یا فن مختلف، از دیگر رکوردهای این سوموکار بود. در سال ۱۹۸۱ و طی یک اندازهگیری، قدرت دست چپ میتسوگو، ۹۲ کیلوگرم و قدرت دست راستش، ۸۹ کیلوگرم ثبت شد. فن خاص چیونوفوجی، یوواتناگه یا پرتاب از بالای بازو بود. او همچنین میگییوتسو یا گرفتن دست چپ از بیرون و دست راست از داخل را برای پیروزی بر حریفش ترجیح میداد. در ژانویه ۱۹۸۷، تکنیک بسیار خاص پرتاب تور ماهیگیری به نام آمیوچی توسط میتسوبو اجرا شد. او در سال ۲۰۰۶ به نشان خورشید تابان ژاپن رسید.
از سری خاطرات ورزشی
الویس استویکو، دارنده دو نقره پاتیناژ المپیک زمستانی؛ از تلفیق کاراته با اسکیت تا اسرار مرداک
آندری پوشکار، قهرمان شش دوره متوالی مچاندازی جهان؛ از پیروزی برابر پدر تا مرگ در ۳۳ سالگی
بیل کازمایر، افسانه پاورلیفتینگ جهان؛ از سه قهرمانی قویترین مردان جهان تا کشتی حرفهای و سمینارهای انگیزشی
