آیا اولویت‌های نقل‌وانتقالاتی آرسنال، فصل ۲۶-۲۰۲۵ آن‌ها را به خطر می‌اندازد؟

طرفداری | اقدامات آرسنال برای پنجره نقل‌وانتقالات تابستانی آغاز شده است، اما این تحرکات، مطابق انتظار بسیاری از هواداران نیست.

فصل ۲۵-۲۰۲۴ برای آرسنال به پایان رسیده است. شاید دو مسابقه دیگر باقی مانده باشد، اما این بازی‌ها در چشم‌انداز کلی فصل اهمیتی ندارند و برای آنکه کار آن‌ها از این نقطه به یک ناکامی تمام‌عیار برسد، باید یک فروپاشی باورناپذیر رخ دهد. یک فصل دیگر بدون کسب جام برای توپچی‌ها سپری شد؛ آن‌ها هفته گذشته در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا با شکست مقابل پاری سن‌ژرمن از گردونه رقابت‌ها کنار رفتند تا برای چندمین فصل پیاپی از رسیدن به جام بازبمانند.

با وجود هیاهوی بی‌اساسی که تلاش می‌کند القا کند آرتتا تحت فشار قرار دارد، واقعیت این‌گونه نیست و مدیران ارشد باشگاه در ورزشگاه امارات نیز چنین نظری ندارند. او تیم را بر پایه تفکرات خود بازسازی کرده و آرسنال، از زمان ترک ورزشگاه هایبری در سال ۲۰۰۶، اکنون در بهترین وضعیت خود قرار دارد. جایگاه او کاملاً امن است.

حتی در میان پرسش‌های غیرمنصفانه‌ای که درباره وضعیت تیم مطرح می‌شود، همچنان سؤالاتی وجود دارد که این تیم باید به آن‌ها پاسخ دهد: آیا آرسنال می‌تواند از یک مدعی صرف به تیمی قهرمان تبدیل شود؟ آیا این فصل نسبتاً افت‌وخیزدار، باوجود پیشرفت چشمگیر در اروپا، تنها یک استثنا بوده یا نشانه آغاز یک روند نزولی است؟ برای پر کردن فاصله تا قهرمانی، چه اقداماتی لازم است؟

مطمئناً می‌دانم چه باید بکنم

برخلاف عملکرد پرنوسان شاگردانش در زمین، آرتتا در تحلیل شکست ۲-۱ تیمش مقابل پاری سن‌ ژرمن در بازی برگشت هفته گذشته، دقیق و قاطع ظاهر شد. او بار دیگر با این پرسش مواجه شد که چرا تیمش از داشتن یک مهاجم تمام‌عیار محروم است و پاسخ داد:

این موضوع را درک می‌کنم. به‌نظر من، این بحث زمانی مطرح می‌شود که شما، برای مثال، پنج موقعیت مسلم گل‌زنی خلق می‌کنید اما تنها یک گل به ثمر می‌رسانید؛ در چنین شرایطی انتقادها طبیعی است. بااین‌حال، ما مسائل را با داده‌ها و منابعی به‌مراتب بیشتر از اغلب افراد تحلیل می‌کنیم. با این وجود، بسیاری از مردم نیز درک و شهود خوبی نسبت به نیازهای تیم دارند و شنیدن نظرات آن‌ها ارزشمند است.

برای من کاملاً روشن است که برای پیشرفت و افزایش شانس موفقیت، چه اقداماتی باید انجام دهیم. هیچ‌کس نمی‌تواند با قاطعیت بگوید که اگر فلان کار را انجام دهید، قطعاً قهرمان لیگ یا لیگ قهرمانان می‌شوید. هیچ مربی یا مالک باشگاهی چنین ادعایی را در یک کنفرانس مطبوعاتی مطرح نمی‌کند، زیرا حاشیه موفقیت بسیار باریک است و عوامل متعددی باید به سود شما رقم بخورند تا به هدف نهایی برسید.

با توجه به این اظهارات، به‌نظر می‌رسد آرتتا از چالش‌های تیمش آگاه است و بر این باور است که راه‌حل‌ها را می‌شناسد؛ موضوعی که می‌تواند خیال هواداران را تا حدی آسوده کند.

یک تیم بسیار کوچک اما متحد

پیش از سفر روز یکشنبه به لیورپول، آرتتا اذعان کرد که آرسنال فصل را با ترکیبی آغاز کرده که برای رقابت در همه جام‌ها از عمق لازم برخوردار نبوده است. او گفت:

ما از ابتدای فصل می‌دانستیم که ترکیب‌مان محدود است و با توجه به سابقه مصدومیت برخی بازیکنان در سال‌های اخیر، احتمال آسیب‌دیدگی آن‌ها بالا بود. این مسئله برای ما روشن بود و کار خاصی هم نمی‌توانستیم انجام دهیم؛ اما باید گفت که در دسترس بودن بازیکنان، عاملی کلیدی برای کسب جام است و لیورپول در این زمینه عملکرد بسیار خوبی داشت.

آن‌ها توانستند ثبات لازم، کیفیت فنی بازیکنان، سیستم تاکتیکی مشخص، مربی توانمند و جو فوق‌العاده ورزشگاه را حفظ کنند. بنابراین، برای قهرمانی در لیگ برتر به مجموعه‌ای از عوامل نیاز دارید. همین است که کار را دشوار می‌کند. واقعیت آن است که ما در این فصل، به دلیل چالش‌هایی که داشتیم، هرگز به آن سطح از ثبات نرسیدیم.

گزارش‌ها همچنین حاکی از آن است که تمایل آرتتا به کار با یک گروه کوچک و متحد، بخشی از منطق تصمیم‌گیری او برای فصل بوده است. بااین‌حال، اکنون که او در پنجمین فصل کامل حضورش روی نیمکت آرسنال قرار دارد، ساختار تیم کاملاً زیر نظر خودش شکل گرفته و مسئولیت هرگونه نقص در آن نیز بر عهده اوست.

اگر آرسنال می‌دانست که با کمبود بازیکن مواجه خواهد شد، پس آن‌ها در واقع می‌توانستند برای رفع آن اقدامی انجام دهند؛ صرف‌نظر از اظهارات علنی آرتتا. در بازه زمانی ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴، وضعیت حضور بازیکنان به نفع آن‌ها بود، اما از این فرصت به‌درستی بهره‌برداری نکردند. درست است که آرتتا می‌گوید رسیدن به قله دشوار است زیرا عوامل بسیاری باید به سود شما عمل کنند، اما بی‌شک مسئله در دسترس بودن بازیکنان، یکی از عناصر قابل کنترل بود.

آیا مسیر اشتباه است؟

آرسنال با دستیابی به توافق برای جذب مارتین زوبیمندی، هافبک رئال سوسیداد، با مبلغی در حدود ۵۱ میلیون پوند (۶۷ میلیون دلار)، زودتر از موعد وارد بازار نقل‌وانتقالات تابستانی شده است. این بازیکن ۲۶ ساله، مهره‌ای باکیفیت به شمار می‌رود که جای خالی جورجینیوی در آستانه جدایی را پر خواهد کرد و حتی می‌تواند ارتقایی چشمگیر نسبت به این هافبک باتجربه ایتالیایی محسوب شود.

بازیکن دیگری که نامش به‌شدت با توپچی‌ها گره خورده، خوان گارسیا، دروازه‌بان تیم اسپانیول است که هزینه انتقالش حدود ۳۰ میلیون پوند (۴۰ میلیون دلار) برآورد می‌شود. او نیز بازیکنی مستعد و با پتانسیل بالاست، اما در حال حاضر نباید در صدر فهرست اولویت‌های آرتتا قرار گیرد، به‌ویژه با توجه به حضور داوید رایا، دروازه‌بانی مطمئن و سطح بالا. همچنین، مذاکراتی با دین هاوسن، مدافع میانی آینده‌دار بورنموث، در جریان است؛ انتقالی که با در نظر گرفتن علاقه رئال مادرید به این بازیکن، می‌تواند پرسش‌هایی درباره آینده بلندمدت ویلیام سالیبا ایجاد کند.

گروه اصلی بازیکنان آرتتا، پیش از آن‌که جدایی قریب‌الوقوع جورجینیو و توماس پارتی (به‌عنوان بازیکن آزاد) در نظر گرفته شود، فضای چندانی برای فروش بازیکن و افزایش بودجه نقل‌وانتقالات ندارد. اگر آن‌ها جست‌وجوی خود برای حداقل یک مهاجم نخبه را با کسری بودجه‌ای در حدود ۸۰ میلیون پوند آغاز کنند، واقعاً تا چه میزان دیگر می‌توانند هزینه کنند، پیش از آن‌که به سایر نقاط ترکیب تیم توجه نشان دهند؟

تمدیدی نابخردانه

حفظ انسجام تیم تصمیمی هوشمندانه به نظر می‌رسد، و در همین راستا، خبر تمدید احتمالی قرارداد لیاندرو تروسار چندان نامعقول به نظر نمی‌آمد اگر مدت قرارداد پیشنهادی تا سال ۲۰۲۹ نبود. در آن زمان، این بازیکن بلژیکی ۳۴ ساله خواهد بود. هرچند تروسار هنوز بازیکنی مفید – ولو گاهی ناامیدکننده – است، اما به‌وضوح در سراشیبی دوران حرفه‌ای‌اش قرار دارد و روندی رو به رشد از او انتظار نمی‌رود.

شاید این تصمیم بخشی از برنامه‌ای بلندمدت برای فروش تروسار در آینده باشد تا دست‌کم درآمدی از محل انتقال او حاصل شود؛ چراکه قرارداد فعلی‌اش در سال ۲۰۲۶ به پایان می‌رسد. با این حال، بعید است مبلغ حاصل از فروش او تأثیر قابل توجهی بر برنامه کلی نقل‌وانتقالات آرسنال داشته باشد.

جایگاه تروسار به‌عنوان وینگری چپ‌پا که توانایی بازی در نوک حمله را نیز دارد، بی‌تردید – و تأکید می‌کنیم، بی‌تردید – با پروفایلی که آرسنال در تابستان امسال به دنبال آن است، همخوانی دارد؛ این در حالی است که نشانه‌ای جدی از جدایی کامل آن‌ها از گابریل مارتینلی دیده نمی‌شود. بار دیگر، شاید این تصمیم بخشی از استراتژی بلندمدتی باشد که ما، به‌عنوان عموم مردم، از جزئیات آن بی‌اطلاع هستیم. با این حال، آن‌چه در ظاهر دیده می‌شود، مبهم و گیج‌کننده است.

رقابت برای مهاجمان: نیازی مبرم در آرسنال

تعجبی ندارد که پس از ورود میکل آرتتا به آرسنال، بارها در مورد عدم جذب مهاجم از او سؤال شده باشد. در این مدت، تنها گابریل ژسوس به این تیم پیوسته است؛ آن‌ هم در حالی که باشگاه با قاطعیت اعلام کرده بود کای هاورتس در زمان پیوستن به آرسنال، صرفاً یک هافبک محسوب می‌شود.

به نظر می‌رسد اکراه آرتتا در جذب یک مهاجم نوک دیگر، ریشه در دیدگاه خاص او نسبت به این پست دارد. زمانی که ژسوس، بازیکنی که سال‌ها در منچسترسیتی نیمکت‌نشین بود و چندان مورد توجه قرار نمی‌گرفت، در سال ۲۰۲۲ راهی شمال لندن شد، گویی رونالدو نازاریو دوباره متولد شده بود. او شور و هیجان تازه‌ای به خط حمله بخشید و به مهره‌ای کلیدی در پویاترین و ویرانگرترین خط حمله لیگ برتر تبدیل شد. در مقابل، هاورتس که پس از تغییر پست به شماره ۹ عملکرد کندتری دارد، و جانشین معنوی او، میکل مرینو که یک هافبک میانی تخصصی است، بیشتر به یک مهاجم هدف شباهت دارند تا یک مهاجم سیال و تکنیکی.

تئوری ساده این است که اگر بوکایو ساکا یک مهاجم توانمند و تمام‌کننده در محوطه جریمه در اختیار داشته باشد، می‌تواند به‌طور مستمر او را تغذیه کند و این دو با همکاری یکدیگر گل‌های فراوانی به ثمر برسانند. اما آرتتا، همان‌طور که پس از شکست برابر پاری‌سن‌ژرمن توضیح داد، این رویکرد را لزوماً کلید طلایی موفقیت نمی‌داند.

بی‌شک سهل‌انگاری و قصوری نابخشودنی خواهد بود اگر آرسنال، پنجره نقل‌وانتقالاتی دیگری را بدون تقویت قابل‌توجه در خط حمله پشت سر بگذارد. بسیاری از اهداف گزارش‌شده این باشگاه، از جمله الکساندر ایساک از نیوکاسل، ویکتور گیوکرش از اسپورتینگ و بنجامین ششکو از لایپزیش، مشتریان پرشماری دارند. حتی پیش از باز شدن رسمی پنجره نقل‌وانتقالات، زمان از اهمیت بالایی برخوردار است.

تابستانی سرنوشت‌ساز در پیش است

همواره بحث و جدل‌هایی پیرامون آرسنال وجود داشته است. گذراندن فصلی دیگر بدون دستیابی به موفقیتی ملموس، این تیم را در برابر انتقادات شدید آسیب‌پذیر خواهد کرد و در این مرحله از پروژه، دیگر جای هیچ‌گونه توجیهی باقی نخواهد ماند.

آرتتا پس از دیدار با پاری‌سن‌ژرمن اذعان کرد که تیمش باید در هر دو محوطه جریمه – چه دفاعی و چه هجومی – قاطع‌تر عمل کند. آن‌ها پیش‌تر نشان داده‌اند که توانایی ایجاد ساختار دفاعی مستحکم را دارند، اما جرقه و خلاقیت در حمله گم شده است و بعید به نظر می‌رسد بدون کمک خارجی دوباره احیا شود. آرسنال دیگر نمی‌تواند این واقعیت را نادیده بگیرد که به نبوغ، خلاقیت و دقتی ویژه در محوطه جریمه حریف نیاز مبرم دارد.

فراتر از راه‌حل‌های خارجی، آرتتا و کادر فنی‌اش باید نگاهی هم به درون تیم بیندازند. برای مثال، مارتین اودگارد، کاپیتان تیم، نمی‌تواند در فصل آینده عملکردی مشابه فصل جاری داشته باشد. سقوط از جایگاه یکی از مدعیان جایزه بهترین بازیکن سال به نقش یک بازی‌ساز کم‌اثر، بخش ناگفته‌ای از داستان آرسنال در فصل ۲۵-۲۰۲۴ بوده است.

اگر آرسنال بار دیگر با بحران مصدومیت مواجه شود، شاید زمان آن فرا رسیده باشد که روش‌های آرتتا در این زمینه مورد بازبینی و موشکافی قرار گیرد؛ با این حال، در حال حاضر نمی‌توان به‌طور قطعی میزان مسئولیت او را مشخص کرد و بنابراین باید از انتقادهای شدید مصون بماند. اما این موضوع نمی‌تواند بهانه‌ای باشد که برای دومین سال پیاپی از سوی جامعه فوتبال پذیرفته شود. این تابستان، به هر روی، مهم‌ترین تابستان باشگاه در یک نسل خواهد بود.

به قلم سین والش از Goal