با چشمان باز نگاه کنید؛ پدری شایسته بردن توپ طلا است

طرفداری | در هر لحظه اتفاقات زیادی در باشگاه بارسلونا در حال رخ دادن است، به‌طوری که به‌سختی می‌توان همه آن‌ها را دنبال کرد. این باشگاه همچنان ستاره‌های نوظهور را یکی پس از دیگری از «آکادمی لاماسیا» بیرون می‌دهد؛ از جمله لامین یامال ۱۷ ساله که هم‌اکنون در حال کسب جام‌های مختلف است و با لیونل مسی مقایسه می‌شود. در جناح مقابل، رافینیا دیگر از نقطه پایان یک مسیر معمولی رستگاری عبور کرده و بیشتر شبیه مسیحی است که دوباره در قالب یک وینگر برزیلی تکنیکی متولد شده است.

در خط حمله، روبرت لواندوفسکی همان کاری را می‌کند که در دهه گذشته همواره انجام داده؛ به‌قدری بی‌سروصدا و مستمر که کسی حتی متوجه نمی‌شود چند ماه دیگر ۳۷ ساله می‌شود. حتی خارج از زمین نیز همیشه نوعی جنجال با هیئت‌ مدیره پرحاشیه باشگاه در جریان است، به‌ویژه با شکست پروژه‌های آن‌ها برای بازگشت به ورزشگاه نیوکمپ در فصل ۲۵-۲۰۲۴. 

فراتر از همه این‌ها، ما پدری را داریم. در بیشتر فصل ۲۵-۲۰۲۴، تاثیرگذاری او بسیار پنهان‌تر و کم‌سروصداتر از بازیکنانی بوده که در مناطق جلوتر زمین با لباس آبی‌اناری بازی می‌کنند. اما پس از درخشش او در فینال جام حذفی مقابل رئال مادرید، دیگر نمی‌توان او را نادیده گرفت.

در دیداری پرتنش و پنج‌گله در ورزشگاه لا کارتوخا که در نهایت به سود بارسا به پایان رسید، جادوی پدری در میانه میدان بود که همه‌چیز را آغاز کرد؛ با شوتی مهیب از فاصله ۱۸ متری که توپ را به تور دروازه کوبید. جالب این‌که همین گل فوق‌العاده نیز زیر سایه وقایع پرشمار دیگر آن شب قرار گرفت. با این حال، به نظر می‌رسد که بالاخره موجی از حمایت برای کسب جوایز مهم‌تری چون توپ طلا برای پدری به راه افتاده است.

اینیستای جدید

الان زمان خوبی است برای یادآوری این‌که پدری تنها ۲۲ سال دارد. با این حال، او تاکنون ۲۳۲ بازی در سطح باشگاهی انجام داده و ۳۲ بازی نیز برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفته است. در تمام این مدت، او نماد فرسودگی و فشار بیش‌ از حد ناشی از بازی زیاد در سن پایین بوده است.

با وجود این‌که تاکنون به دلایل مختلفی از جمله مصدومیت‌های عضلانی و مشکل زانو ۸۸ مسابقه را از دست داده، پدری هرگز اجازه نداده که سطح عملکردش پایین بیاید. هنوز هم جرقه‌ای از سرعت در پاها و ذهن او وجود دارد که باعث می‌شود گرفتن توپ از او دشوار باشد و در پخش توپ به سمت‌های مختلف زمین مهارت زیادی نشان دهد. او می‌توانست خیلی راحت این‌قدر مسئولیت‌پذیر نباشد، اما برعکس، تصمیم گرفت که با وجود موانع جسمی، خودش در راس کار قرار بگیرد. پدری در مصاحبه‌ای با رادیو کاتالونیا گفت:

من همه نوع شرایط را تجربه کرده‌ام. اولش فقط تحسین و تمجید بود، بعدش انتقادات از راه رسیدند و حالا دوباره تحسینم می‌کنند. من هر دو طرف سکه را دیده‌ام. می‌گفتند من از شیشه ساخته شده‌ام، و این حرف‌ها خیلی آزارم داد. وقتی این‌قدر از شما انتقاد می‌شود، می‌خواهید خودتان را بیشتر نشان دهید و دهان کسانی را که این‌طور درباره‌تان حرف می‌زنند را ببندید. و فراتر از این، فقط می‌خواهی از بازی لذت ببری. حالا دارم این کار را می‌کنم، چیزی که مدت‌ها بود تجربه‌اش نکرده بودم.

سبک بازی روان پدری از همان اوایل باعث شد که با آندرس اینیستا، اسطوره بارسا و فوتبال اسپانیا مقایسه شود. این مقایسه‌ها وقتی او در سال ۲۰۲۰ از جزایر قناری و باشگاه لاس پالماس به کاتالونیا آمد، شدت گرفت. با این حال، او تا این لحظه توانسته انتظاراتی را که از او می‌رفت برآورده کند. پدری در گفتگویی دیگر با یوفا در این مورد گفت: 

با دیدن ویدیوهای آندرس یا ژاوی، فکر می‌کنم بعضی چیزها در ذهنت می‌ماند. سعی می‌کنی آن‌ها را تقلید کنی، سعی می‌کنی تمرین‌شان کنی، اما رسیدن به آن سطح سخت است. برای همین، هر روز تلاش می‌کنی بهتر شوی تا روزی بتوانی کاری را انجام دهی که آن‌ها انجام می‌دادند.

من اغلب ویدیوهای اینیستا که الگویم بود را تماشا می‌کردم و سعی می‌کردم کاری که او در آن ویدیو انجام داده، یا یک حرکت خاصش را تقلید کنم؛ اینکه چطور توپ را محافظت می‌کرد. بعضی وقت‌ها می‌توانی تقلید کنی، بعضی وقت‌ها هم سخت است، اما باز هم سعی می‌کنی به بهترین شکل ممکن انجامش دهی.

ضربان قلب بارسلونا 

تنها بهایی که بارسلونا تاکنون بابت سال‌ها مدیریت بحث‌برانگیز خود پرداخت کرده، جدایی اجباری لیونل مسی بوده است؛ کسی که همان‌طور که می‌دانید، عملاً بهترین بازیکن تاریخ فوتبال است، پس نمی‌توان گفت بارسا بی‌هزینه از آن دوران عبور کرده. با این حال، آن‌ها توانستند ظرف دو سال پس از جدایی مسی، دوباره قهرمانی لالیگا را به‌دست آورند و از آن زمان تاکنون تیمی هیجان‌انگیز با تکیه بر استعدادهای جوان ساخته‌اند؛ حتی اگر این روند تا حدی به دلیل محدودیت‌های مالی و ناتوانی در فعالیت در بازار نقل‌ و انتقالات به باشگاه تحمیل شده باشد.

در کنار پدری و یامال، بازیکنانی چون پائو کوبارسی، گاوی، فرمین لوپز، آلخاندرو بالده و جرارد مارتین نیز فرصت یافته‌اند که توانایی‌های خود را نشان دهند. هانسی فلیک، سرمربی کنونی بارسلونا، میراثی را که ژاوی آغاز کرده بود ادامه داده است. پدری می‌گوید چیزی که به بارسا کمک کرده، حضور پدرگونه فلیک بوده است:

او برای ما مثل یک پدر است. همیشه تلاش می‌کند از ما مراقبت کند. اگر بازی نمی‌کنی، کنارت می‌ماند و سعی می‌کند به شما کمک کند. از بیرون ممکن است سخت‌گیر به نظر برسد، اما در سختی‌ها همیشه پشتمان است. با تو صحبت می‌کند و می‌پرسد چه مشکلی داری.

سخت بود که با این خط پرس بالا تطبیق پیدا کنیم، مخصوصاً وقتی که از بیرون زمین و در پیش‌فصل آن را تماشا می‌کردم و می‌دیدم در حال اجراست. اما از همان ابتدا، فکر می‌کنم تیم خیلی خوب آن را پیاده کرده و وقتی که می‌بینی ایده مربی جواب می‌دهد، به‌طرز چشم‌گیری به تو اعتمادبه‌نفس می‌دهد.

زیر نظر فلیک، بارسلونا دوباره جذابیت و قدرت خود را پیدا کرده و به یکی از خطرناک‌ترین تیم‌های اروپا تبدیل شده است. قمار تاکتیکی با اجرای خط دفاعی بالا تاکنون نتیجه داده و در قالب قهرمانی در کوپا دل‌ ری و سوپرکاپ اسپانیا به بار نشسته است. اکنون دو جام دیگر نیز در دسترس بارسا قرار دارد. آن‌ها به فاصله ۵ بازی تا پایان لالیگا، با چهار امتیاز اختلاف در صدر جدول لالیگا دارند و در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا با اینترِ افت‌کرده روبه‌رو می‌شوند.

فقط چشم نیست، آمار هم به نفع پدری شهادت می‌دهد

با وجود حضور تعداد زیادی گزینه هجومی در تیمی پر از ستاره، آمار نشان می‌دهد که پدری همچنان در حال سپری کردن فصلی بسیار خوب است. او در ۵۲ بازی به میدان رفته (فقط ژول کونده بیشتر از او بازی کرده است)، ۶ گل به ثمر رسانده و ۷ پاس گل داده است؛ آن هم در حالی که هنوز یک ماه از فصل باقی مانده.

اگر عمیق‌تر نگاه کنیم، تاثیر پدری حتی بیش از این‌هاست. پس آماده شوید برای کمی تحلیل آماری. طبق داده‌های سایت آماری FBRef، پدری در لالیگا در فهرست ۱۰ بازیکن برتر در دسته‌بندی‌های زیر قرار دارد:

• پاس گل مورد انتظار: رتبه چهارم
• پاس کلیدی: رتبه چهارم
• پاس به یک‌سوم پایانی زمین: رتبه اول (چهارم در اروپا)
• پاس به محوطه جریمه: رتبه دوم (هشتم در اروپا)
• پاس‌های رو به جلو: رتبه اول (سوم در اروپا)
• پاس عمق: رتبه دوم (چهارم در اروپا)
• حرکات منجر به شوت: رتبه چهارم
• حرکات منجر به گل: رتبه دهم
• بلاک‌ها: رتبه هشتم
• بازپس‌گیری توپ بین هافبک‌ها: رتبه اول (اول در اروپا)
• تعداد لمس توپ: رتبه دوم
• دریبل موفق: رتبه هشتم
• مسافت حمل رو به جلوی توپ: رتبه ششم
• امتیاز به ازای هر بازی: رتبه هشتم

در چه زمینه‌هایی می‌توانم بهتر شوم؟ خیلی چیزها. همیشه می‌توان کمتر توپ لو داد، می‌توان آمار گلزنی را بهتر کرد، می‌توان در انتخاب زمان مناسب برای افزایش یا کاهش سرعت بازی تصمیمات بهتری گرفت. همه‌چیز قابل بهبود است.

رقابت با جود بلینگام

عنصر جالبی که در مسیر پیشرفت پدری دیده می‌شود، بازتابی از آن چیزی است که در پایتخت اسپانیا در حال وقوع است. در حالی‌که بارسلونا عمدتاً بر راهکارهای درون‌زا و استعدادهای پرورش‌یافته در خانه تکیه کرده، رئال مادرید همچنان با واردات پرزرق‌وبرق خارجی زندگی می‌کند و خواهد کرد؛ مثل همیشه. رقابت ال‌کلاسیکو همیشه بر اساس مجموعه‌ای از تقابل‌ها شکل گرفته و سبک ساخت ترکیب تیم یکی از برجسته‌ترین آن‌هاست.

در سمت سفید میدان، جود بلینگام هافبکی است که تیم پیرامون او ساخته می‌شود. هر دوی او و پدری در فینال جام حذفی عملکردی درخشان داشتند، اما این اعجوبه بارسایی بود که در نهایت پیروز میدان شد. این تنها نمایی کوچک از آن چیزی بود که می‌تواند به یک رقابت ده‌ ساله میان آن‌ها تبدیل شود.

برای یافتن داستان در این دوئل‌ها، نیازی نیست زیاد جست‌وجو کنید؛ دوئلی به روشنی پدری مقابل بلینگام، خودش به‌تنهایی یک روایت کامل است. برای تماشاگران بی‌طرف، این رقابت یک نمایش دیگر به‌همراه دارد. و برای خود پدری و بلینگام، فرصتی است برای فشار آوردن به یکدیگر تا هر دو بهتر شوند؛ درست مانند آن‌چه میان لیونل مسی و کریستیانو رونالدو دیده‌ایم.

اسطوره‌های بارسلونا همین‌ها خواهند بود

پدری با وجود سن کمش، بازوبند کاپیتانی بارسلونا را بر بازو بسته است. او در رختکن فلیک و همچنین درون زمین، رهبری تمام‌عیار به شمار می‌رود، مغزی فوتبالی در کنار پاهایی فوتبالی. با حضور یامال، رافینیا و لواندوفسکی به‌عنوان بازیگران اصلی در کنارش، هیچ دلیلی وجود ندارد که بارسا نتواند این فصل به چهارگانه دست یابد. اما پدری سعی می‌کند به شکست احتمالی فکر نکند. او می‌گوید:

با توجه به مسیری که ما را تا اینجا رسانده، اگر موفق نشویم واقعاً ناامیدکننده نخواهد بود، چون تا حالا خیلی خوب عمل کرده‌ایم. اما مشخص است که شکست در این مسیر دردناک خواهد بود.

بذرهای موفقیت برای این تیم بارسا که با خون، غیرت، هیجان و خشم به میدان می‌رود، کاشته شده‌اند. تیمی که می‌تواند اسپانیا و اروپا را فتح کند. می‌توان دید که چطور این داستان از پایان بازنویسی می‌شود. در مورد پدری و یامال، آن‌ها از همین حالا نیز سابقه درخشانی در سطح ملی دارند؛ پس از قهرمانی در یورو ۲۰۲۴ تابستان گذشته، این دستاورد را به نام خود ثبت کرده‌اند. این تیم می‌تواند به‌سادگی به یکی از تیم‌های نمادین تاریخ بارسلونا بدل شود، و آن‌ها تنها چند پیروزی دیگر تا آغاز این افسانه فاصله دارند.

دوباره هافبک‌ها هم توپ طلا می‌برند

پیروزی رودری در مراسم توپ طلای ۲۰۲۴، آغازگر عصری تازه برای این جایزه بود؛ عصری پس از سلطه طولانی لیونل مسی و کریستیانو رونالدو. به نظر می‌رسد که تاثیر بازیکن بر پیروزی تیم، اکنون بیش از گذشته در رای‌گیری اهمیت دارد. افتخار رودری، هافبک منچسترسیتی حالا با توجه به افت تیمش در غیاب او در این فصل، حتی بیشتر به چشم می‌آید. هرچند کسب توپ طلا هدف اصلی پدری نیست، اما او هم چشم به آن زرق‌وبرق دارد. 

وقتی رودری برنده شد، این مسئله مشخص شد که بازیکنی که مرکز میدان را اداره می‌کند و ریتم بازی را در دست دارد، می‌تواند برنده توپ طلا شود. خیلی خوشحال شدم که او برنده شد، چون گذشته از فصلی که داشت، واقعاً از بازی در کنارش در تیم ملی لذت می‌برم. او بازیکنی است که خیلی خوب بازی را کنترل می‌کند، توپ را پس می‌گیرد، به جلو می‌رود، گل می‌زند او همه‌جای زمین حضور دارد.

او افزود:

همیشه رویایم بوده که توپ طلا را بالای سر ببرم. اما الان یک ماه تا پایان فصل مانده، و تمرکز روی تیم است. روی بردن سه جام که واقعاً مهم هستند. وقتی این یک ماه هم گذشت، آن موقع می‌شود درباره چنین چیزهایی صحبت کرد.

شاید پدری برای پیشی گرفتن از رقبا مانند یامال، رافینیا و لواندوفسکی، به لحظات درخشان‌تری در مسیر لیگ قهرمانان نیاز داشته باشد. با این حال، حداقل دنیا کم‌کم دارد توجه بیشتری به نبوغ او نشان می‌دهد.

به قلم شان ولش برای سایت گل