رازی که مگو میماند؛ در تاریخ بنویسید به خاطر فحاشی به یک بازیکن، از تیم دیگری امتیاز کم شد!
منبع : طرفداری
برای اولینبار در تاریخ فوتبال ایران و احتمالا جهان، به خاطر فحاشی به یک بازیکن، از تیم رقیبش امتیاز کم شد؛ اتفاقی که نهتنها بیسابقه است، بلکه سوالهای زیادی درباره مفهوم عدالت در فوتبال ما ایجاد میکند.
طرفداری | در دیدار پرحاشیه چادرملو و تراکتور که در ورزشگاه شهید نصیری یزد برگزار شد، فحاشی گستردهای علیه علیرضا بیرانوند، دروازهبان ملیپوش تراکتور، صورت گرفت؛ اتفاقی که واکنشهای گستردهای در پی داشت. در نهایت، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با صدور رأیی بیسابقه، تیم چادرملو را با کسر یک امتیاز جریمه کرد؛ رأیی که با تشکر علنی محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور، مواجه شد. او فدراسیون را بابت برخورد قاطعش تحسین کرد و گفت این تصمیم نشان میدهد که توهین به بازیکنان عواقب مشخصی دارد.
اما آیا واقعاً چنین برخوردهایی نشانهی اجرای عدالتاند، یا باید آنها را از دریچهی دیگری نگاه کرد؟
در تاریخ فوتبال ایران، ثبت خواهد شد که به خاطر فحاشی به یک بازیکن خاص، از تیم رقیبش امتیاز کم شد. این اتفاق در هیچکجای جهان سابقه ندارد. حتی در عربستان و ایالات متحده، جایی که کریستیانو رونالدو و لیونل مسی به زمین بازی پا میگذارند و موجی از هیجان و تعصب به راه میافتد، چنین خط قرمزی برای «فحاشی» به یک ستاره وجود ندارد.
مقایسهها فراواناند، اما یکی از معروفترینشان کافیست: لوئیس فیگو، کاپیتان سابق بارسلونا، زمانی که به رئال مادرید پیوست، در بازگشت به نیوکمپ با سر بریده خوک، بطریهای شیشهای و شدیدترین الفاظ در حد تهدید به مرگ مواجه شد. اما فدراسیون فوتبال اسپانیا حتی لحظهای به کسر امتیاز از بارسلونا فکر نکرد. آنچه رخ داد، محکوم شد، اما هرگز عدالت با چاشنی سلیقه آغشته نشد.
اما در فوتبال ما، ماجرا متفاوت است. حالا فحاشی به علیرضا بیرانوند، سنگربان تراکتور، به کسر امتیاز از چادرملو منجر شده. برخوردی که از حیث پیامد، بیسابقه است و از حیث معنا، بسیار سؤالبرانگیز.
در فوتبال ایران همه با هم برابرند، اما بعضی برابرترند!
البته روشن است که فحاشی در ورزشگاهها، به هر شکل و از سوی هر گروهی، رفتاری مذموم و غیرقابل دفاع است و باید با آن برخورد جدی صورت بگیرد. احترام به بازیکن، مربی، داور و حتی تماشاگر رقیب، جزو بدیهیترین اصول فرهنگ ورزش حرفهای و عرف انسانی است. اما مسئله اینجاست که این برخوردها باید از ابتدا، برای همه و در تمام طول فصل اجرا میشد، نه اینکه در هفتههای پایانی لیگ، ناگهان با تصمیمات انضباطی سنگین مواجه شویم که بیش از آنکه نشانهی قاطعیت باشد، شائبههایی را ایجاد میکند.
در کنار این مورد، باید اشاره کرد هنوز هیچ رأی رسمی در مورد پروندهی فسخ پرحاشیه بیرانوند با پرسپولیس صادر نشده؛ پروندهای که نزدیک به یک سال است در فضای انضباطی معلق مانده و ظاهراً در نوبت رسیدگی قرار دارد، نوبتی که معلوم نیست چه زمانی فرا میرسد، اگر اصلاً قرار باشد فرا برسد!
در چنین شرایطی، این نوع برخوردها فقط یک پیام برای تیمهای فوتبال ایران دارد؛ پیامی که خیلیها آن را میدانند، اما هیچکس جرأت ندارد صراحتاً به زبان بیاورد. پیام روشن است، اما نوشتن آن ممکن نیست. چرا که در فوتبال ما، بعضی واقعیتها «راز مگو» هستند؛ رازهایی که هر چه بیشتر پنهان میشوند، بیشتر در ذهنها ماندگار میمانند.
کمیته انضباطی خداداد عزیزی را نقره داغ کرد + جزئیات
احتمال تغییر میزبان دربی با اعلام مهدی تاج
آمریکا چطور به قلعه نویی ویزا داد؟
بیانیه پرسپولیس علیه تصمیمات کمیته انضباطی + جزئیات
میلاد محمدی علیه فدراسیون فوتبال شد
فدراسیون فوتبال جنایات رژیم صهیونی علیه ایران را محکوم کرد + جزئیات
