حذف فاجعهبار تیم ملی نوجوانان و زنگ خطر برای آینده فوتبال/ بالاتر از سیاهی برای یوزهای ایرانی
منبع : خبرگزاری میزان
حذف فاجعهبار تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران از جام ملتهای آسیا و عدم صعود به جام جهانی زنگ خطر و آژیر قرمز را برای آینده فوتبال ایران به صدا درآورد.
تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران در حالی با هدایت عباس چمنیان گام به رقابتهای جام ملتهای زیر ۱۷ سال آسیا گذاشت که در مجموع ۳ دیدار مرحله گروهی برابر تیمهای کره شمالی، عمان و تاجیکستان نتایج غیر قابل قبولی کسب کرد و در نهایت با کسب تنها یک امتیاز در قعر جدول قرار گرفت و حذف شد. ملیپوشان در دیدار نخست برابر کره شمالی با نتیجه یک بر یک متوقف شد و برابر عمان با نتیجه ۳ بر ۲ تن به شکست داد. شاگردان چمنیان در دیدار اخر برابر تاجیکستان تن به شکست ۳ بر یک داد تا به این صورت بدترین نتایج تاریخ نوجوانان ایران رقم بخورد.
تیم ملی نوجوانان ایران، با نمایش فجیع در این تورنمنت، نه تنها از گردونه رقابتها حذف شد، بلکه زنگ خطری جدی را برای فوتبال پایه کشور به صدا درآورد. این شکست، که با قعرنشینی در گروه و کسب تنها یک امتیاز رقم خورد، نه تنها انتظارات را برآورده نکرد، بلکه نشان داد فوتبال ایران در ردههای پایه با بحرانی عمیق روبهرو است که نیازمند بررسی دقیق و تغییرات اساسی است. هدایت این تیم بر عهده عباس چمنیان بود، مربیای که پیش از این نیز سابقه ناکامی در رده نوجوانان را داشت. انتخاب مجدد او، با وجود عملکرد ضعیف در گذشته، سوالات جدی را در مورد معیارهای فدراسیون فوتبال در انتخاب مربیان ردههای پایه ایجاد میکند. آیا فدراسیون با ریاست مهدی تاج، در انتخاب کادر فنی صرفاً به رزومه و سوابق توجه میکند یا عوامل دیگری همچون روابط و لابیگری نیز در این تصمیمگیریها نقش دارند؟
عملکرد تیم نوجوانان در این مسابقات، مملو از اشتباهات فردی و ناهماهنگیهای تیمی بود. بازیکنان، که قرار بود نماینده آینده فوتبال ایران باشند، نه تنها نتوانستند تواناییهای خود را به نمایش بگذارند، بلکه نشان دادند از نظر تاکتیکی و روانی نیز در سطح مطلوبی قرار ندارند. خط دفاعی متزلزل، خط میانی بیبرنامه و خط حمله بیاثر، همگی دست به دست هم دادند تا تیمی ضعیف و بیانگیزه در زمین حاضر شود. این شکست، تنها نتیجه عملکرد ضعیف بازیکنان و کادر فنی نیست، بلکه ریشه در مشکلات ساختاری و برنامهریزیهای غلط در فوتبال پایه کشور دارد. سالهاست که کارشناسان و صاحبنظران فوتبال نسبت به کمبود امکانات، فقدان استعدادیابی مناسب و عدم توجه به آموزش مربیان در ردههای پایه هشدار میدهند، اما متاسفانه این هشدارها تاکنون جدی گرفته نشدهاند.
نوجوانان ایران با توجه به اینکه با تیمهایی مثل کره جنوبی و ژاپن همگروه نشد در آسانترین گروه این تورنمنت قرار گرفت و برابر تیمهایی تن به شکست داد که امتیاز کتری در رنکینگ جهانی داشتند. با این حال عباس چمنیان ابتدا از فرصت ۱۰ ماهه برای آماده سازی تیم ملی نیز گلایه کرد که این زمان برای آماده سازی تیم ملی در صورت ایجاد یک برنامه ریزی مفید کاملاً موثر بود. چمنیان که در نشستها و مصاحبه هایش دائم از آمادگی ملی پوشان میگفت و قول قهرمانی در این تورنمنت را داده بود با بدترین عملکرد ممکن در آسانترین گروه این تورنمنت در رده آخر قرار گرفت.
مجید جلالی، رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال نیز باید در این ناکامی پاسخگو باشد. کمیته فنی، که وظیفه نظارت بر عملکرد تیمهای ملی و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود عملکرد آنها را بر عهده دارد، در این مورد چه اقداماتی انجام داده است؟ آیا کمیته فنی از انتخاب عباس چمنیان حمایت کرده است؟ اگر چنین است، دلایل این حمایت چه بوده است؟ ناکامی تیم نوجوانان در مسابقات جام ملتهای آسیا، پیامدهای ناگواری برای فوتبال ایران خواهد داشت. حذف از جام جهانی نوجوانان و از دست دادن فرصت کسب تجربه بینالمللی برای بازیکنان جوان، و ایجاد یاس و ناامیدی در بین علاقهمندان به فوتبال، تنها بخشی از این پیامدها هستند. در حالیکه جام جهانی در پاییز امسال با ۴۸ تیم برگزار میشود و سهمیه آسیا در این تورنمنت ۸+۱ خواهد بود، ملی پوشان این فرصت را داشتند تا به جام جهانی صعود کنند، اما این فرصت را در اختیار تیم ملی تاجیکستان گذاشتند.
اما شاید مهمترین پیامد این شکست، از دست رفتن فرصت ایجاد یک نسل جدید از بازیکنان باکیفیت برای تیم ملی بزرگسالان باشد. بازیکنانی که در رده نوجوانان فرصت کسب تجربه و رشد را از دست میدهند، شانس کمتری برای تبدیل شدن به ستارههای فوتبال در آینده خواهند داشت. با این حال، نباید ناامید شد. فوتبال ایران با وجود تمام مشکلات و چالشها، هنوز هم پتانسیل بالایی برای پیشرفت و توسعه دارد. اما برای رسیدن به این هدف، نیازمند یک تغییر اساسی در نگرش و رویکرد نسبت به فوتبال پایه هستیم.
فدراسیون فوتبال باید با جدیت به دنبال استعدادیابی در سراسر کشور باشد و امکانات لازم را برای آموزش و تمرین بازیکنان جوان فراهم کند و از مربیان با دانش و با تجربه برای هدایت تیمهای پایه استفاده کند. همچنین، باید به آموزش و تربیت مربیان در ردههای پایه توجه بیشتری شود و از آنها حمایت لازم صورت گیرد. علاوه بر این، فدراسیون فوتبال باید با ایجاد یک برنامه بلندمدت و مدون، به دنبال توسعه فوتبال پایه در تمام سطوح باشد. این برنامه باید شامل اهداف مشخص و قابل اندازهگیری باشد و با همکاری تمام ارکان فوتبال کشور، از جمله باشگاهها، مدارس فوتبال و سازمانهای دولتی، اجرا شود.
در نهایت، برای بهبود وضعیت فوتبال پایه، نیازمند یک عزم ملی هستیم. تمام کسانی که دغدغه فوتبال ایران را دارند، باید دست به دست هم دهند و برای ساختن آیندهای روشنتر برای این ورزش تلاش کنند. این یک وظیفه ملی است و نباید از آن غافل شد. شکست تیم نوجوانان در مسابقات جام ملتهای آسیا، یک تلنگر جدی برای فوتبال ایران بود. امیدواریم که این تلنگر، زمینهساز یک تحول اساسی در فوتبال پایه کشور شود و به ما کمک کند تا از این پس شاهد موفقیتهای بیشتری در ردههای پایه باشیم.
