دیدگاه جنجالی؛ اگر پدری در رئال مادرید بود، برایش «کمپین توپ طلا» راه میانداختند
منبع : طرفداری
طرفداری | بارسلونا فصلی درخشان را سپری میکند و هنوز در سال ۲۰۲۵ متحمل شکست نشده است. در تیم فعلی هانسی فلیک که اجازه نفس کشیدن به رقبا را نمیدهد، چند بازیکن بیش از همه مورد توجه قرار گرفتهاند: لامین یامال که جواهری درخشان است، رافینیا که از وینیسیوس در بهترین فصلش هم آمار بهتری دارد، و لواندوفسکی که دوباره به همان مهاجم گلزن بایرن تبدیل شده است. اما در رأس همه آنها، یک نام میدرخشد: پدری.
این هافبک نابغه، نهتنها بیشترین دوندگی را در زمین دارد، بلکه توپ را بیشتر از هر بازیکن دیگری بازپس میگیرد. اما داستان او فقط به آمار و ارقام خلاصه نمیشود. پدری فراتر از یک بازیکن معمولی است؛ او کسی است که نقشههای فلیک را در زمین زنده میکند و به آنها جان میبخشد. هر بازی از مسیر پای او عبور میکند.
او با ذهن تاکتیکی فوقالعادهاش میداند چه زمانی باید بازی را سرعت بدهد یا متوقف کند. با حرکات هوشمندانه، مدافعان حریف را جذب میکند و در بهترین لحظه ممکن پاس میدهد. بازیاش پر از تکنیکهای چشمنواز است: پاسهای پشتپا، دریبلهای ظریف و حرکتهایی که دفاع حریف را در لحظهای از بین میبرد.
اما آیا این درخشش کافی است؟ اگر پدری پیراهن رئال مادرید را به تن میکرد، بدون شک رسانهها و کارشناسان از همین حالا کمپینی برای توپ طلای ۲۰۲۵ برای او راه میانداختند. اما چون در بارسلونا بازی میکند، این شایستگی نادیده گرفته میشود.
البته دنیای فوتبال بارها شاهد چنین اتفاقاتی بوده است. زمانی که برند شوستر پس از سالها حضور در بارسلونا به رئال رفت، تازه همه متوجه پاسهای استثناییاش شدند. یا وقتی مایکل لادروپ به مادرید پیوست، دریبلهایش که قبلاً در نیوکمپ تحسین میشدند، ناگهان در سانتیاگو برنابئو ارزش پیدا کردند.
پدری، بدون نیاز به تغییر تیم، اکنون یکی از برترینهای جهان است. او شاید گلهای زیادی نزند، اما هنر او در زمین چیزی است که کمتر بازیکنی قادر به انجام آن است. اگر عدالت برقرار بود، او نهتنها در بارسلونا، بلکه در تمام دنیای فوتبال، تحسین میشد. نوشته ژاویر بوش از موندو دپوریتوو
