آشنایی با زبیگنیف کاچمارک، وزنهبردار طلایی دیسکالیفهشده در المپیک ۱۹۷۶؛ از صلیب طلایی تا فوت در هانوفر
طرفداری | زبیگنیف کاچمارک (Zbigniew Kaczmarek) زاده ۲۱ ژولای ۱۹۴۶ در شهر تارنووسکیه گوره لهستان است. او وزنهبرداری را در باشگاه گورنیک سیمیانوویچ لهستان شروع کرد و پس از درخشش در مسابقات داخلی، در سال ۱۹۶۹ به مسابقات اروپایی و جهانی اعزام شد. کاچمارک در دسته ۶۷.۵ کیلوگرم قهرمانی اروپای سال ۱۹۶۹ به میزبانی ورشوی لهستان حضور داشت. کاچمارک با درخشش در بخش پرس و مهار وزنه ۱۴۰ کیلوگرمی، رتبه نخست این بخش را به دست آورد و در ردهبندی نهایی به مدال برنز اروپا در سال نخست حضورش در این مسابقات دست یافت. او در مسابقات جهانی همین سال که همانند قهرمانی اروپا در ورشو برگزار میشد نیز حضور داشت و با مجموع ۴۲۵ کیلوگرم به مدال برنز جهان دست یافت.
او در قهرمانی سال ۱۹۷۰ اروپا که در شهر ژومباتلی مجارستان برگزار میشد، در دو بخش پرس و دو ضرب، به ترتیب وزنههای ۱۴۰ و ۱۶۵ کیلوگرم را مهار کرد و با رتبه دوم این دو بخش، بار دیگر مدال برنز اروپا را تصاحب کرد. او در قهرمانی جهان همین سال در کلمبوس آمریکا، وزنههای ۱۴۰ کیلوگرم در بخش پرس، ۱۳۲.۵ کیلوگرم در یکضرب و ۱۶۷.۵ در دو ضرب را مهار کرد و در هر بخش به رتبه دوم دست یافت اما در ردهبندی کلی، این وزنهبردار به ۴۴۰ کیلوگرم رسید و مدال طلای قهرمانی جهان را به خانه برد. کاچمارک در قهرمانی سال ۱۹۷۱ اروپا در صوفیه، عملکرد خوبی را در دو ضرب داشت و ۱۷۰ کیلوگرم را بالای سر برد اما در ردهبندی کلی با اختلاف ۱۵ کیلوگرمی نسبت به هموطنش، والدمار باژانوفسکی به مدال نقره بسنده کرد. او در قهرمانی جهان در همین سال، از مدال طلای سال ۱۹۷۰ خود دفاع کرد و با درخشش در پرس و مهار وزنه ۱۴۷.۵ کیلوگرم، در ردهبندی کلی به مجموع ۴۴۰ کیلوگرم رسید تا دومین طلای متوالیاش در جهان را کسب کند.
نخستین حضور کاچمارک در المپیک، به سال ۱۹۷۲ و المپیک مونیخ بازمیگردد. او در حرکت نخستش در بخش پرس موفق به مهار وزنه ۱۴۵ کیلوگرم نشد اما این وزنه را در دومین حرکت خود، مهار کرد. او در سومین حرکتش در پرس، وزنه ۱۵۰ کیلوگرم را انتخاب کرد اما نتوانست آن را مهار کند تا بخش نخست المپیک را با ۱۴۵ کیلوگرم ببندد. او در یکضرب، وزنه ۱۲۵ کیلوگرم را بالای سر برد اما در دو حرکت بعدی خود از مهار ۱۳۰ کیلوگرم ناکام ماند. کاچمارک در دو ضرب، ابتدا وزنه ۱۶۷.۵ کیلوگرم را بالای سر برد اما در دومین حرکت موفق به مهار وزنه ۱۷۲.۵ کیلوگرم نشد تا با مجموع ۴۳۷.۵ کیلوگرم، پس از وزنهبردارهایی از شوروی و بلغارستان به مدال برنز المپیک بسنده کند. او تا المپیک بعدی خود، به افتخاراتی مثل یک طلا، دو نقره و یک برنز در قهرمانی اروپا و دو نقره و یک برنز در قهرمانی جهان رسید. کاچمارک در مسابقات قهرمانی سال ۱۹۷۵ اروپا به میزبانی مسکو، با مجموع ۳۱۲.۵ کیلوگرم، نخستین طلای خود را در قهرمانی اروپا کسب کرد.
او با امیدهای فراوانی عازم المپیک ۱۹۷۶ مونترال شد. پس از طلای اروپا و فرم خوب در مسابقات مختلف، شانس مدال کاچمارک در مونترال، بسیار بالا بود. با توجه به حذف بخش پرس نظامی در این دوره از المپیک، کاچمارک کار خود را با وزنه ۱۳۰ کیلوگرم در نخستین حرکتش در یکضرب شروع کرد اما مهار این وزنه در دومین حرکت این وزنهبردار میسر شد. او در سومین حرکت خود، ۱۳۵ کیلوگرم را بالای سر برد تا همراه با رقبایش از شوروی و فرانسه در رتبه نخست ردهبندی قرار گیرد. اوج کار این وزنهبردار لهستانی در دو ضرب رقم خورد؛ جایی که او در حرکت نخست، ۱۶۷.۵ کیلوگرم و درحرکت دوم، ۱۷۲.۵ را مهار کرد تا حتی عدم مهار وزنه ۱۷۵ کیلوگرم در سومین حرکت دو ضرب نیز نتواند طلای المپیک مونترال را از او بگیرد. مجموع ۳۰۷.۵ کیلوگرم، او را در رتبه نخست ردهبندی کلی المپیک با ۲.۵ کیلوگرم اختلاف نسبت به پترو کرول از شوروی قرار داد.
کسب مدال طلا در روز تولد، هدیهای بسیار شیرین برای کاچمارک بود اما طولی نکشید که مزه این پیروزی تلخ شود. او سه ماه پس از قلمدوششدن در سیمیانوویچ لهستان، مدالش را از دست داد. کمیته بینالمللی المپیک، مدال طلای این وزنهبردار لهستانی را به دلیل مدارکی مبنی بر دوپینگش، از او پس گرفت. علاوه بر کاچمارک، دو بلغاری و یک آمریکایی نیز توسط کمیته المپیک مجازات شدند. کاچمارک اعتراض زیادی به این تصمیم کمیته المپیک داشت و درخواست تجدید نظر داد اما در نهایت مجبور شد میان محرومیت طولانی پس از حکم نهایی و انصراف از پیگیری و تعلیق کوتاهمدت، راه دوم را انتخاب کند. او در سالهای بعد به شرکت در مسابقات قهرمانی اروپا و جهان ادامه داد و آزمایشهای مختلفی را گذراند اما هیچکدام اثری از مواد ممنوعه را نشان نمیدادند. او پس از المپیک ۱۹۷۶، طلای قهرمانی اروپا را با مجموع ۳۰۵ کیلوگرم در برلین به دست آورد و سپس در ادامه ماجراجوییهایش، یک نقره و دو برنز در قهرمانی اروپا و یک نقره و یک برنز در قهرمانی جهان به دست آورد.
آخرین حضور این وزنهبردار در المپیک، المپیک ۱۹۸۰ مسکو بود. او که به وضوح آمادگی چهار سال قبل خود را نداشت، در دو حرکت نخستش در یکضرب، وزنههای ۱۳۵ و ۱۴۰ کیلوگرم را مهار کرد و در حرکت سوم خود، موفق به مهار وزنه ۱۴۲.۵ کیلوگرم نشد. در دو ضرب، این وزنهبردار در دومین حرکتش، ۱۷۷.۵ کیلوگرم را بالای سر برد و در سومین حرکت نتوانست این مهم را برای وزنه ۱۸۲.۵ تکرار کند تا با مجموع ۳۱۷.۵ کیلوگرم به رتبه ششم دست یابد. کاچمارک پس از المپیک ۱۹۸۰، از دنیای ورزش قهرمانی خداحافظی کرد و تا سالها اعتراضات خودش را به بازپسگیری طلای خوشرنگش در مونترال بازگو کرد. او معتقد بود که هیچ مدرک قانعکنندهای برای دوپینگ او وجود نداشته است. کاچمارک پس از پایان حرفه خود در کشورش به آلمان کوچ کرد و در این کشور به ورزش آماتور وزنهبرداری پرداخت. او به پاس زحماتش در ورزش کشورش به نشانهایی چون صلیب طلایی شایستگی ۱۹۷۲ و صلیب شوالیه پولونیا رستیتوتا، دومین نشان بلندپایه غیرنظامی لهستان رسیده بود. کاچمارک در آلمان به مشاغلی چون کار با ماشینهای کامپیوتری و تکنسین آزمایشگاه روی آورد و در سالهای واپسین عمرش نیز در این کشور و شهر هانوفر زندگی کرد. او در ۱۵ می ۲۰۲۳، پس از تحمل یک بیماری سخت، در سن ۷۷ سالگی دار فانی را وداع گفت.
مطالب مشابه
ایلوش خوشابه، بدنساز و هرکول سینمای ایران؛ از امیر ارسلان نامدار تا وولکان، سامسون و افعی
آشنایی با داریل داوکینز، تندر شکلاتی NBA؛ از شکستن تخته بسکتبال تا بازی در ایتالیا
الکساندر آلخین، قهرمان چهار دوره شطرنج جهان؛ از زندان لودویگشافن آلمان و جنگ جهانی اول تا فرار از شوروی و مرگ مشکوک
