آشنایی با وینچنزو مائنزا، بند انگشتی کشتی ایتالیا؛ نخستین ایتالیایی طلایی در المپیک از بولونیا
طرفداری | وینچنزو مائنزا (Vincenzo Maenza) زاده دوم می ۱۹۶۲ در شهر ایمولا در بولونیای ایتالیاست. او در کودکی وزنی در حدود ۲۷ کیلوگرم داشت و دچار بیماری کژپشتی یا اسکلیوز شد. کژپشتی شامل انحراف جانبی ستون مهرههای انسان است که به صورت مادرزادی یا بیماریهایی مثل راشیتیسم ایجاد میشود. با این وجود، وینچنزو حضور در کشتی را انتخاب کرد و در سبک فرنگی یا یونانی-رومی کشتی گرفت. او از ۱۲ سالگی در کلاسهای آموزش کشتی شرکت کرد و توانست فنون این ورزش را بیاموزد. جثه کوچک مائنزا باعث شده بود تا او لقب تامبلین، کاراکتر معروف داستان بندانگشتی اثر هانس کریستین اندرسن را دریافت کند.
او کشتی خود را از سال ۱۹۷۶ شروع کرد و پس از چند قهرمانی در لیگ کشتی ایتالیا، به مسابقات MEC در هلند اعزام شد و نایب قهرمان آن شد. آوردگاه بعدی او، بازیهای مدیترانه سال ۱۹۷۹ در اشپلیت بود که برایش مدال نقره مسابقات را به همراه داشت. از تجربیات بعدی این کشتیگیر ایتالیایی، مدال برنز قهرمانی اروپای ۱۹۸۱ در بورسا، مدال طلای قهرمانی جهان ۱۹۸۲ در کاراکاس و طلای بازیهای مدیترانه ۱۹۸۳ در کازابلانکا بود. وینچنزو پس از طلای مدیترانه، در دسته ۴۸ کیلوگرم به المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس اعزام شد. او در نخستین بازی خود، صالح بورا از ترکیه را با نتیجه ۰-۳ شکست داد و سپس ۰-۱۳ لی هایشنگ از چین را مغلوب کرد. پیروزی برابر کنت اندرسون از سوئد و سپس پیروزی مجدد برابر همین رقیب و بورای ترک، مائنزا را به رتبه نخست مرحله گروهی و صعود به فینال المپیک رساند. او در فینال المپیک، مارکوس شرر آلمانی را با نتیجه ۰-۱۲ شکست داد و به نخستین ایتالیایی طلایی در تاریخ کشتی المپیک تبدیل شد.
پس از المپیک، حضور در مسابقات قهرمانی ۱۹۸۴ اروپا، مدال دیگری را برای کشتیگیر ایتالیایی به همراه داشت. او در دسته ۴۸ کیلوگرم این رقابتها، پس از ماگویاتدین الله وردیف، مدال نقره اروپا را به خانه برد. یک سال بعد، او مدال طلای سوپرچمپیونشیپ جهان در توکیو را به دست آورد تا افتخاراتش را بیش از پیش کند. در قهرمانی ۱۹۸۶ اروپا، مائنزا پس از رقبای اهل شوروی و بلغارستان، مدال برنز را تصاحب کرد. پس از یک نقره و یک برنز، نوبت به یک طلای اروپایی برای این کشتیگیر ایتالیایی رسید. پیروزی برابر براتان سنوف بلغار در فینال قهرمانی ۱۹۸۷ اروپا که در تامپره بلغارستان برگزار میشد، یک مدال طلای بسیار مهم را به افتخارات او افزود. پس از طلای اروپا، مائنزا موفق به دریافت مدال نقره قهرمانی جهان در همین سال شد. او در فینال مسابقات قهرمانی جهان در کلرمونت فرانسه، به مصاف ماهیدین الله وردیف از شوروی رفت و پس از شکست برابر رقیبش، به مدال نقره جهان بسنده کرد. از دیگر افتخارات سال ۱۹۸۷ او، مدال طلای بازیهای مدیترانه در سوریه بود.
المپیک بعدی مائنزا، المپیک ۱۹۸۸ مونیخ بود. او در مرحله گروهی این رقابتها، پس از پیروزی برابر لارس رونینگن نروژی، ایکوزو سایتوی ژاپنی، مارک فولر آمریکایی و مارکوس شرر آلمانی (فینالیست المپیک قبل)، به فینال المپیک صعود کرد. آندرژی گلب لهستانی، رقیب مائنزا در فینال مونیخ بود. او ۰-۳ رقیب لهستانی خود را شکست داد تا از عنوان قهرمانی خود در المپیک دفاع کند. مائنزا پس از دومین طلای المپیک، فقط یک مدال برنز در بازیهای مدیترانه ۱۹۹۱ دریافت کرد و سپس به سومین المپیک خود اعزام شد. در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون، این کشتیگیر ایتالیایی در مرحله نخست، جیانگ وی چینی را با نتیجه ۱-۱۱ شکست داد. او سپس با نتایج مشابه ۰-۱۵ دو رقیب دیگرش، محمد حسون سوری و پاپو یاداف هندی را شکست داد. مائنزا در بازی نهایی گروهش، فوات ییلدیز آلمانی را ۰-۱۳ شکست داد و برای سومین المپیک متوالی راهی فینال شد. این بار اما شکست، انتظار بند انگشتی ایتالیایی را میکشید. او در فینال المپیک برابر اولگ کوچرنکو که با پرچم المپیک مسابقه میداد، با نتیجه ۰-۳ شکست خورد و در سومین المپیک خود، مدال نقره را دریافت کرد.
او پس از نقره المپیک ۱۹۹۲ برابر رقیبی که ۱۰ سال از او جوانتر بود، از دنیای کشتی خداحافظی کرد. مائنزا در سال ۲۰۰۵ به تالار مشاهیر فیبا راه یافت تا یکی از برجستهترین کشتیگیران اروپا و ایتالیا باشد. او عاشق موسیقی، فیلمهای سیلوستر استالونه، کتابهای طنز و باشگاه یوونتوس است. او درباره ورزش کشتی، نقل قول مشهوری داشته است.
کشتی برخلاف ورزشهای دیگری همانند فوتبال، به دلیل لذت بردن برگزار نمیشود. شما برای موفقیت در این ورزش، نیاز به یک روح قوی دارید. این ورزش، چالش شما در برابر دشمنهای درونیتان همانند اضطراب و ترسهایتان است.
