خاطرات فوتبالی با رولاندو وولفارث؛ مرد درون‌گرای بایرن مونیخ با سابقه آقای گلی دو فصل بوندسلیگا
طرفداری | رولاند وولفارث (Roland Wohlfarth) زاده 11 ژانویه 1963 در شهر بوخولت آلمان است. او در پست‌های مهاجم نوک و وینگر چپ و راست بازی می‌کرد. وولفارث فوتبالش را در باشگاه شهرش، بوروسیا بوخولت آغاز کرد و در سال 1981 مورد توجه باشگاه دویسبورگ قرار گرفت و به تیم بزرگسالان این باشگاه منتقل شد. او از هفته نخست، در ترکیب ثابت دویسبورگ در بوندسلیگا قرار گرفت و در پست وینگر چپ بازی کرد. پست بازی وولفارث در طول فصل به مهاجم نوک تغییر پیدا کرد و این بازیکن در هفته بیست و چهارم برابر فرانکفورت، به نخستین گل دوران فوتبالش رسید.
آمار این بازیکن در فصل نخستش در دویسبورگ، 21 بازی، دو گل و یک پاس گل بود و وولفارث موفق به بازی در جام اینترتوتوی اروپا شد. در پایان این فصل، دویسبورگ در قعر جدول بوندسلیگا جای گرفت و به بوندسلیگا2 سقوط کرد. وولفارث در فصل 83-1982 بوندسلیگا2، آمار 19 بازی، هشت گل را به ثبت رساند. او در فصل 84-1983، در 35 بازی، 30 گل به ثمر رساند و توانست آقای گل بوندسلیگا2 شود و یک تنه تیمش را به مرحله پلی‌آف صعود به بوندسلیگا برساند. عدم توفیق در صعود به سطح اول فوتبال آلمان، باعث شد تا این بازیکن در سال 1984، مورد توجه تیم‌های بوندسلیگا قرار گیرد.
آقای گل بوندسلیگا2، در سال 1984 مورد توجه بایرن مونیخ قرار گرفت و با مبلغی معادل با 500 هزار یورو راهی باواریا شد. وولفارث در ابتدا برای حضور در جمع ذخیره‌های بایرن خریداری شده بود اما گلزنی در هفته ششم برابر اشتوتگارت و سپس گلزنی برابر اوردینگن، کلن، فرانکفورت و هامبورگ، این بازیکن را به ترکیب ثابت بایرن رساند. او در فصل نخست حضورش در بایرن، به قهرمانی بوندسلیگا دست یافت و آمار کلی 42 بازی، 19 گل و چهار پاس گل را ثبت کرد. او در فصل 86-1985 برای نخستین بار در جام باشگاه‌های اروپا به میدان رفت و موفق به گلزنی برابر گورنیک زابرز لهستان، آستریاوین و اندرلخت شد. وولفارث بازیکنی بود که معمولا در نیمه دوم فصل، درخشش خود را شروع می‌کرد و این مهم در فصل 86-1985 نیز برقرار بود او از هفته 27 تا 31، شش گل و چهار پاس گل را ثبت کرد و موفق به بریس برابر دورتموند شد. در دی‌اف‌بی پوکال این فصل، بایرن به فینال صعود کرد و هت‌تریک وولفارث در فینال برابر اشتوتگارت، بایرنی‌ها را به قهرمانی این جام رساند. آمار کلی این بازیکن در دومین فصل حضورش در مونیخ، 36 بازی، 21 گل و 10 پاس گل بود.
گلزنی به رئال مادرید در فصل 87-1986، از جمله لحظات مهم این بازیکن در جام باشگاه‌های اروپا بود. وولفارث آمار هشت بازی، چهار گل را در جام باشگاه‌های اروپا به ثبت رساند و به همراه بایرن به فینال این تورنمنت صعود کرد اما شکست برابر پورتو، حسرت قهرمانی اروپا را بر دل این بازیکن گذاشت. او در بازی فینال، در ترکیب و لیست بازی بایرن حضور نداشت. 38 بازی، 18 گل، آمار این بازیکن در این فصل بود. فصل 88-1987 برای او، با آمار 40 بازی، 15 گل به پایان رسید. اوج درخشش وولفارث در بایرن، در فصل 89-1988 بود که این بازیکن با ثبت آمار 33 بازی، 18 گل و شش پاس گل، آقای گل بوندسلیگا شد. به ثمر رساندن چهار گل در دیدار پایانی فصل برابر بوخوم، یکی از بهترین لحظات وولفارث در بوندسلیگای این فصل بود. 13 بازی، شش گل، حاصل کار این بازیکن در سایر رقابت‌های این فصل از جمله جام یوفا بود. فصل 90-1989 با 32 بازی، 14 گل و چهار پاس گل از او همراه بود.
وولفارث در فصل 91-1990، با آمار 34 بازی، 21 گل و 9 پاس گل، برای دومین مرتبه آقای گل بوندسلیگا شد و به یکی از بازیکنان محبوب سکوهای مونیخ تبدیل شد. او در سایر رقابت‌ها به آمار 9 بازی، سه گل و یک پاس گل دست یافت. صعود به همراه بایرن مونیخ به نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپای این فصل، با گلزنی این بازیکن در دو دیدار رفت و برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی برابر زسکا صوفیه و گلزنی در دیدار رفت برابر ستاره سرخ در نیمه نهایی همراه بود. او دو فصل دیگر برای بایرن بازی کرد و آمارهای 33 بازی، 17 گل و چهار پاس گل و 22 بازی، چهار گل و سه پاس گل را ثبت کرد. این بازیکن به همراه بایرن به پنج قهرمانی بوندسلیگا، یک جام حذفی و دو سوپرکاپ آلمان رسیده بود. در نقل و انتقالات تابستانی سال 1993، سن اتین فرانسه، این بازیکن را با مبلغی معادل با 1.25 میلیون یورو از بایرن خریداری کرد.
آمار وولفارث در فصل نخست حضورش در سن اتین، 28 بازی، 12 گل و یک پاس گل بود. او برای نخستین گل خود در لیگ برتر فرانسه، تا هفته دوازدهم منتظر مانده بود. او در شش ماه نخست فصل 95-1994 در سن اتین حضور داشت و آمار 12 بازی، هشت گل و یک پاس گل را ثبت کرد. وولفارث در ادامه فصل و در نقل و انتقالات زمستانی، تصمیم گرفت به کشورش بازگردد و با بوخوم قرارداد امضا کند. او در 11 بازی با پیراهن بوخوم به میدان رفت و فقط یک پاس گل داد تا به همراه این باشگاه به بوندسلیگا2 سقوط کند. این سقوط باعث نشد تا این بازیکن از بوخوم جدا شود. او در بوندسلیگا2، آمار هفت گل در 24 بازی را ثبت کرد و به بازگشت بوخوم به سطح اول آلمان، کمک زیادی کرد. او پس از بازگشت به بوندسلیگا، فقط در پنج مسابقه بوخوم حضور یافت و بار دیگر به همراه این باشگاه به لیگ دسته پایین‌تر سقوط کرد. بازی در لایپزیگ، ووپرتالر و بوخولت در سطوح پایین‌تر فوتبال آلمان، از تجربیات بعدی این بازیکن بود. وولفارث در سال 2000 از فوتبال خداحافظی کرد.
وولفارث یکی از بازیکنانی بود که در دوران حضورش در بایرن مونیخ، متهم به اضافه وزن بود و خیلی اهل تبلیغ خود و ارتباط زیاد با رسانه‌ها نبود. از این رو، خیلی اوقات این بازیکن نادیده گرفته می‌شد و به دلیل اضافه وزن خود، مورد انتقادات فراوانی قرار می‌گرفت. اولی هوینس، یکی از کسانی بود که این بازیکن را به جسارت بیشتر و ارتباط بهتر سوق می‌داد اما وولفارث تمایلی به دوری از انزوای خودخواسته خود نداشت. انتقادات درباره وزن او، کار را به جایی رساند که حضور در فرانسه، یکی از دلایل دوری او از این شایعات بود. وولفارث پس از بازگشت به آلمان، تصمیم گرفت از مکملی به نام رکاتول بود، استفاده کند تا اندکی اشتهای خود را سرکوب کند. اما رکاتول، حاوی ماده ممنوعه‌ای به نام نور افدرین بود که باعث شد آزمایش دوپینگ این بازیکن مثبت شود. او به مدت سه ماه از حضور در ترکیب تیمش محروم شد. وولفارث در ابتدا فکر می‌کرد که در فرانسه این ماده ممنوعه را مصرف کرده اما به مرور متوجه شد داروی لاغری‌اش این ماده را وارد بدن او کرده است.
اولین تجربیات ملی وولفارث به همراه تیم ملی آلمان، در رده‌های پایه شکل گرفته بود. او در سال 1981 به همراه تیم ملی زیر 18 ساله‌های آلمان به قهرمانی مسابقات قهرمانی نوجوانان اروپا دست یافت. او سپس در جام جهانی زیر 20 ساله‌های 1981، عضوی از تیم ملی آلمان غربی بود و گلزنی خود را از دیدار سوم مرحله گروهی برابر اسپانیا شروع کرد و برای تیم کشورش، بریس کرد. او سپس تک‌گل پیروزی‌بخش آلمان را برابر میزبان این تورنمنت، استرالیا به ثمر رساند و با به ثمر رساندن یکی از گل‌های آلمان در فینال برابر قطر، یکی از آقای گل‌های جام شد. او در سال 1986 و در بازی برابر اسپانیا، برای نخستین بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید. حضور مهاجمانی همانند یورگن کلینزمن و رودی فولر، عرصه را برای حضور این بازیکن در لیست تیم ملی آلمان بسیار تنگ کرده بود و او فقط در یک مسابقه دیگر برابر ایرلند در سال 1989، پیراهن تیم ملی آلمان را پوشید. ترجیح وولفارث برای دوران پسافوتبالی خود، حضور در خانه و به دور از حواشی بوده است.
