خاطرات فوتبالی با تونی هارالد شوماخر؛ از جانشینی سپ مایر تا بازی خطرناک نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۸۲
طرفداری | تونی شوماخر (Toni Schumacher) که با نام هارالد شوماخر نیز شناخته میشود، زاده ششم مارچ ۱۹۵۴ در شهر دورن در آلمان غربی سابق است. او از هشت سالگی به توصیه یکی از همسایگانش، به تمرینات باشگاه شوارزوایس دورن رفت و موفق به راهیابی به تیمهای پایه این باشگاه شد. او در ابتدا در پست مهاجم نوک بازی میکرد اما پس از دوندگی زیاد در زمین، بسیار انرژی خود را از دست میداد. از این رو مادرش، به او توصیه کرد تا در دروازه بایستد و بدینگونه، علاوه بر فوتبال بازی کردن، کمتر خسته شود. تونی در پست دروازهبان، به ستاره تیمش تبدیل شد و به نیمه نهایی تورنمنت میدل راین صعود کرد. او توسط کادر فنی تیمهای ملی پایه آلمان غربی نیز برگزیده شده بود.
جوزف روریگ، بازیکن سابق کلن، تونی را به مدیران این باشگاه پیشنهاد کرد تا این دروازهبان در سال ۱۹۷۲، با کلن قرارداد امضا کند. او در فصل نخست حضورش در کلن، فقط در یک مسابقه برابر براونشوایگ در ۲۳ دقیقه پایانی بازی به میدان رفت؛ این بازی در دیافبی پوکال آلمان برگزار میشد. او پس از مصدومیت گرهارد ولز، دروازهبان اصلی کلن در هفته ششم فصل ۷۴-۱۹۷۳، به ترکیب اصلی کلن رسید و در دیدار برابر کلن به میدان رفت. او در این فصل توانست خود را به ترکیب اصلی تیم تحمیل کند و در جام یوفا برابر مارسی و تاتنهام، به میدان برود. شوماخر آمار ۱۶ بازی، چهار کلینشیت را در این فصل به ثبت رساند.
او در فصل ۷۵-۱۹۷۴، به دروازهبان اصلی تیمش تبدیل شد و توانست آمار ۴۷ بازی، هفت کلینشیت در این فصل و ۲۹ بازی، هشت کلینشیت در فصل بعدی را به ثبت برساند. شوماخر در فصل ۷۷-۱۹۷۶ به همراه کلن به قهرمانی در دیافبی پوکال آلمان رسید و در این مهم، با سه کلینشیت او در شش مسابقه این جام به ثبت رسید. او در دیدار تکراری فینال برابر هرتابرلین، دروازه خود را بسته نگاه داشت تا یکی از عوامل مهم قهرمانی کلن باشد. ۳۹ بازی، ۱۱ کلینشیت، آمار کلی او در این فصل بود. او در فصل ۷۸-۱۹۷۷ به همراه کلن به قهرمانی بوندسلیگا رسید و آمار ۳۴ بازی، هشت کلینشیت را به ثبت رساند. آمار او در سایر رقابتهای این فصل، هشت بازی، پنج کلینشیت بود و توانست به دومین قهرمانی خود در جام حذفی آلمان برسد. شوماخر در فصل ۷۹-۱۹۷۸، برای نخستین بار در جام باشگاههای اروپا بازی کرد و با سه کلینشیت در هشت بازی، به همراه کلن به نیمه نهایی این تورنمنت رسید. آمار کلی او در این فصل، ۴۶ بازی، ۱۰ کلینشیت بود. شوماخر، هشت فصل دیگر در کلن باقی ماند و آمارهای ۴۲ بازی، هشت کلینشیت در فصل ۸۰-۱۹۷۹، ۴۷ بازی، ۱۲ کلینشیت در فصل ۸۱-۱۹۸۰، ۳۵ بازی، ۱۲ کلینشیت در فصل ۸۲-۱۹۸۱، ۴۶ بازی، ۱۴ کلینشیت در فصل ۸۳-۱۹۸۲، ۳۷ بازی، ۱۰ کلینشیت در فصل ۸۴-۱۹۸۳، ۴۴ بازی، ۹ کلینشیت در فصل ۸۵-۱۹۸۴، ۴۷ بازی، ۹ کلینشیت در فصل ۸۶-۱۹۸۵ و ۲۱ بازی، هشت کلینشیت در فصل ۸۷-۱۹۸۶ را ثبت کرد.
او در سال ۱۹۸۷، پس از مدتها بازی برای کلن، این باشگاه را به مقصد شالکه ترک کرد. ۳۴ بازی، شش کلینشیت در کارنامه این فصل شوماخر با شالکه به دست آمد و این آمار، به جلوگیری از قعرنشینی و سقوط این باشگاه به بوندسلیگا۲، کمکی نکرد. سقوط به شالکه و پیشنهادات خارجی، شوماخر را به چالش جدیدی کشاند. او در سال ۱۹۸۸ راهی فنرباحچه ترکیه شد و در همان ابتدا، به عنوان کاپیتان باشگاه انتخاب شد. شوماخر توانست با آمار ۱۴ کلینشیت در ۳۵ بازی، ستاره تیمش در راه قهرمانی لیگ برتر ترکیه باشد. او دو فصل دیگر در این باشگاه بازی کرد و آمارهای ۲۵ بازی، ۹ کلینشیت و ۳۵ بازی، ۹ کلینشیت را به ثبت رساند.
شوماخر در سال ۱۹۹۱ و در ۳۷ سالگی، به آلمان بازگشت و به عنوان دروازهبان ذخیره با بایرن مونیخ قرارداد امضا کرد. او تنها در هفتههای ۱۵ تا ۲۲ بوندسلیگا با پیراهن بایرن مونیخ به میدان رفت و موفق به ثبت سه کلینشیت شد. شوماخر در سال ۱۹۹۲، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد اما پس از بازنشستگی و کار به عنوان مربی دروازهبانهای باشگاه دورتموند در سال ۱۹۹۶، پس از نبود دروازهبان دوم دورتموند در لیست تیم، در چهار مسابقه پایانی این باشگاه به عنوان دروازهبان ذخیره تدی دی بیر، روی نیمکت نشست. او در دو دقیقه پایانی بازی دورتموند برابر فرایبورگ، به جای تدی دی بیر وارد زمین شد تا در روز قهرمانی دورتموند در بوندسلیگا، برای دقایقی به فوتبال بازگشته باشد و با پیراهن دورتموند بازی کند.
او در سال ۱۹۷۹ و دیدار آلمان برابر ایسلند، برای نخستین بار در تیم ملی آلمان دیده شد. شوماخر در ابتدا ذخیره سپ مایر بود اما پس از بازنشستگی مایر، در کنار نوربرت نیگبور، کاندیدای ایستادن در خط دروازه تیم ملی آلمان شده بود. یوپ دروال، سرمربی وقت تیم ملی آلمان، در ابتدا نیگبور را برای جانشینی مایر انتخاب کرده بود اما مصدومیت این دروازهبان، شوماخر را به ترکیب اصلی کشورش رساند. نخستین آزمون جدی شوماخر، یورو ۱۹۸۰ بود. او در دو بازی مرحله گروهی برابر جمهوری چک و یونان، کلینشیت کرد و در فینال برابر بلژیک، نمایش خوبی داشت تا آلمان به قهرمانی اروپا دست یابد.
چالش بعدی شوماخر، حضور در جام جهانی ۱۹۸۲ بود. او به همراه آلمان به نیمه نهایی جام جهانی صعود کرد و در این راه، چهار گل دریافت کرد و دو کلینشیت را به ثبت رساند. شوماخر در دیدار نیمه نهایی برابر فرانسه و ضیافت پنالتیهای این بازی، با مهار پنالتیهای دیدیه سیکس و ماکسیم بوسیس، قهرمان کشورش شد و آلمان را به فینال جام جهانی رساند. با این وجود، در پایان بازی، شوماخر به جای ستایش، شاهد انتقادات فراوانی بود زیرا در جریان بازی و در یکی از صحنههای مهم این دیدار، با خطای شدید روی پاتریک باتیستون، باعث مصدومیت این بازیکن شد. در این برخورد، باتیستون، دو دندان خود را از دست داد و با شکستگی مهرههای گردن خود مواجه شد. مطبوعات فرانسه پس از مصدومیت بازیکنشان، به شدت به شوماخر تاختند و حتی فرانسوا میتران، رئیس جمهور فرانسه نیز بیانیهای را درباره این اتفاق صادر کرد. شوماخر به دلیل احتمال برخورد شدید فرانسویها، از رفتن به بیمارستان و عیادت باتیستون، خودداری کرد اما از این بازیکن به صورت رسمی عذرخواهی کرد. مادر باتیستون، بعدها فاش کرد که هر شب این دروازهبان آلمانی را نفرین میکرد اما باتیستون، او را پس از عذرخواهی بخشید. در فینال جام جهانی، آلمان با شکست برابر ایتالیا، به نایب قهرمانی جام رضایت داد.
تجربه بعدی او، یورو ۱۹۸۴ بود که با حذف آلمان در مرحله گروهی همراه بود و شوماخر در سه بازی خود، تنها برابر پرتغال کلینشیت کرد. او در جام جهانی ۱۹۸۶ نیز حضور داشت و در سه بازی نخست کشورش در این تورنمنت، بازوبند کاپیتانی را بر بازویش بسته بود. او بار دیگر به همراه آلمان به فینال صعود کرد و در این راه، دو کلینشیت در مراحل یکهشتم نهایی و نیمه نهایی را ثبت کرد. او در مرحله یکچهارم نهایی نیز ستاره تیمش بود و پس از تعیین تکلیف برنده بازی مکزیک و آلمان در پنالتیها، دو ضربه پنالتی مکزیکیها را مهار کرد و آلمان را به جمع چهار تیم برتر جهان رساند. در فینال این دوره نیز آلمان شکست خورد و این بار مغلوب آرژانتین شد. شوماخر در فینال، یک اشتباه مرتکب شد و آرژانتین را به گل رساند اما در مجموع، عملکرد خوبی را داشت و پس از مارادونا، دومین بازیکن برتر جام شد. او قرار بود در پایان تورنمنت از فوتبال ملی خداحافظی کند اما تصمیم گرفت همچنان به کارش در تیم ملی آلمان ادامه دهد. او پس از بازی برابر اسپانیا در سال ۱۹۸۶، درباره بازیکنان آلمان در جام جهانی ۱۹۸۲ افشاگری کرد و مدعی بود آنها در این تورنمنت، مشغول به نوشیدن الکل، بازی پوکر و برخی حواشی بودند. این افشاگریها باعث شد تا او مورد غضب بکن باوئر، سرمربی وقت تیم ملی آلمان قرار گیرد و دیگر به تیم ملی دعوت نشود. ۷۶ بازی ملی و ۲۵ کلینشیت، آمار نهایی شوماخر در تیم ملی آلمان بود. او در سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶، مرد سال فوتبال آلمان شده بود.
او پس از پایان دوران فوتبالش، مربی دروازهبانهای باشگاه شالکه در سال ۱۹۹۲ شد و پس از یک سال کار در این باشگاه، به بایرن مونیخ پیوست و یک فصل در این باشگاه کار کرد. او در سال ۱۹۹۴، راهی دورتموند شد و پس از مدتی کار به عنوان مربی دروازهبانهای این باشگاه، به دلیل کمبود دروازهبان در دورتموند، در بازیهای پایانی در لیست بازی تیمش قرار گرفت و در یک بازی برای آنها به میدان رفت. شوماخر در سال ۱۹۹۶، دستیار سرمربی دورتموند شد و با نویو اسکالا و اوتمار هیتسفلد همکاری کرد. او پس از این تجربه، در سال ۱۹۹۸، سرمربی فورتونا کلن در بوندسلیگا۲ شد و به مدت ۵۲ بازی در دو فصل، این باشگاه را هدایت کرد. او بعد از جدایی از فورتونا کلن، دو سال در کادر فنی لورکوزن به عنوان مربی دروازهبان حضور داشت. شوماخر از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹، ریاست افتخاری باشگاه کلن را برعهده داشت. نام اصلی تونی شوماخر، هارالد بود اما گفته میشود به دلیل شباهت نامش با یکی از همتیمیها و شباهت نام خانوادگیاش به تونی شوماخر، دروازهبان قدیمی باشگاههای شهر کلن، نام او به تونی معروف شد. نام خانوادگی او، الهامبخش یکی از فوتسالیستهای برزیلی مطرح شده است.
