آشنایی با یکی از بهترین کشتیگیران سومو؛ هاکویو شو، مردی از تبار چنگیزخان
طرفداری | هاکوهو شو (Hakuhō Shō) زاده ۱۱ مارچ ۱۹۸۵ در شهر اولان باتور مغولستان است. نام اصلی او، مونخباتین داواجارگال (Mönkhbatyn Davaajargal) است و هاکوهو شو، نام شناخته او در ورزش بوده است. پدر او، جیگجیدین مونخابات بود که مدال نقره المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی را در اختیار داشت و یکی از مفاخر کشور مغولستان بود. مادرش، اورزیوتاس تامیر بود که به عنوان جراح بیمارستان مشغول به کار بود و گفته میشود از نسل چنگیزخان مغول است. در تابستان، او به مزرعه عمویش میرفت و در یورت اقامت میکرد. یورت، نوعی چادر است که در مناطق ترکنشین آسیای میانه، به عنوان خانه مورد استفاده قرار میگیرد و قابل جابجاییست. او از صبح، سوار بر اسب خود میشد و گوسفندان را به چرا میبرد و سپس با خوردن مارموتها (گونهای از جوندگان)، خود را سیر میکرد. او بدین گونه خود را پرورش داد و آماده بزرگسالی کرد.
او در سن ۱۰ تا ۱۲ سالگی، مشغول به بسکتبال بود و در ۱۵ سالگی، پس از ورود برادرش به جودو، میتوانست در این ورزش به کار خود ادامه دهد اما داواجارگال، علاقهای به جودو نداشت. او سپس تصمیم گرفت تا به ژاپن سفر کند و با کشتی سومو آشنا شود. مادرش، به شدت مخالف بود اما در نهایت با فرض اینکه تمرینات طاقتفرسای سومو، فرزندش را منصرف کند، با او موافقت کرد. داواجارگال، درس و تحصیلاتش را رها کرد و به ژاپن سفر کرد. در ابتدا، او آنقدر لاغر بود که مورد توجه مربیان سومو قرار نگرفت و خیلی از مربیان این ورزش، او را رد کردند اما سرانجام یکی از اساتید سومو به نام چیکوبایاما ماساکونی، قبول کرد که به این پسر جوان در راه رسیدن به این ورزش کمک کند. این استاد پس از شنیدن دستاوردهای پدر هاکوهو، راضی به کار با او شد. چیکوبایاما ماهیچههای نرم و اندام بزرگ داواجارگال را نشانهای از احتمال موفقیتش در سومو میدانست و با تغذیه زیاد، سعی بر حل مشکل لاغری او داشت. او آنقدر غذا میخورد که گاهی مجبور به استفراغ میشد و مشکلات گوارشی برایش به وجود میآمد اما باید به زودی به هیبت درشتی میرسید.
در ابتدای شروع سومو، استادش، نام ورزشی او را «هاکوهو شو» انتخاب کرد. نام «هاکوهو» به دلیل پوست بسیار روشنش انتخاب شد زیرا این کلمه در زبان ژاپنی، معنای سفیدی را میدهد. قد او در شروع، ۱۷۵ سانتیمتر و وزنش ۶۸ کیلوگرم بود. بعد از تغذیه زیاد، هاکوهو آرام آرام به وزن درشتتری رسید و توانست به حد مورد نیاز برای شرکت در کشتی سومو دست یابد. او در ابتدا به عضویت مدرسه آموزش سومو درآمد اما بیش از حد خوابیدن، از چالشهای مهم او در مدرسه سومو بود که به مرور با دویدنش توانست دیر رسیدنش به مدرسه را حل کند. در دوران شروع تمرینات، گاهی آنقدر به او سخت میگذشت که برای خراب نشدن نام پدرش، حاضر بود از ادامه سومو انصراف دهد. فشار تمرینات در یک روز، باعث شد تا هاکوهو در جلسهای با استادش زانو بزند و با عذرخواهی، از ادامه سومو انصراف دهد اما استاد او که آینده روشنی را پیش این کشتیگیر مغول میدید، او را توبیخ کرد و اجازه ترک ورزش را نداد.
اولین حضور هاکوهو در مسابقات حرفهای سومو، در ماه می ۲۰۰۱ رقم خورد و او در یک مسابقه، با نتیجه ۳-۴ شکست خورد. او سپس در مسابقات بعدی خود تا ماه مارچ ۲۰۰۴، ۸۲ پیروزی و ۴۵ شکست را ثبت کرد و پس از حضور در مسابقات جوریوی غربی اوزاکا و ۱۲ پیروزی و سه شکست به سطح دوم درجهبندی بازیکنان سومو به نام جوریو رسید. هاکوهو در ۱۹ سالگی و در مسابقات فوکوئوکا در مائگاشیرای شرقی، با وجود نایب قهرمانی، پس از ۱۲ پیروزی و سه شکست به رتبه اول ردهبندی کلی سومو رسید. در نتیجه صدرنشینی در ردهبندی کلی در پایان سال ۲۰۰۴، او ستاره طلایی سال را دریافت کرد و به نشانه قدرشناسی، به استاد خود تقدیم کرد. در سال ۲۰۰۶، هاکوهو به قهرمانی در مسابقات اوزکی غربی در شهر توکیو رسید و با ۱۴ پیروزی و یک شکست، به این مهم دست یافت. یک مصدومیت در ماه نوامبر در مسابقات فوکوئکا، برای این کشتیگیر به وجود آمد و باعث تنزل رتبه او در ردهبندی کلی شد. در سال ۲۰۰۷، او پس از بهبودی از مصدومیت، در مسابقات ماه ژانویه در توکیو، ۱۰ پیروزی و پنج شکست را ثبت کرد و در رتبه سوم ردهبندی کلی جای گرفت. هاکوهو سپس در مسابقات اوزاکا و توکیو به قهرمانی رسید و توانست بار دیگر به رتبه اول ردهبندی کلی بازگردد. کسب دو قهرمانی متوالی در مسابقات سومو، از شرایط مهم برای رسیدن به بالاترین سطح این ورزش یعنی یوکوزونا بود و هاکوهو پس از این دو قهرمانی، به شرط مهم رسید و پس از اتفاق آرای شورای مشورتی انجمن سوموی ژاپن، به درجه یوکوزونا رسید. او در سن ۲۲ سالگی و در ۳۰ می ۲۰۰۷، به بالاترین درجه ورزش مورد علاقه خود رسید.
پس از رسیدن به درجه یوکوزونا، او در مسابقات ماه جولای در ناگویا، ۱۱ پیروزی و چهار شکست را به دست آورد. او تا ماه مِی سال ۲۰۱۶، در اوج دوران ورزشی خود قرار داشت و ۳۴ قهرمانی و ۱۳ نایب قهرمانی را به دست آورد. در مسابقات سپتامبر همین سال، او به دلیل مصدومیت، قادر به ادامه مسابقات نبود و همین باعث شد پس از مدتها، در اختیار داشتن رتبه اول ردهبندی کلی، به رتبه دوم تنزل کند. با این وجود، او از ماه مارچ ۲۰۱۷ به رتبه اول بازگشت و سپس تا پایان سال ۲۰۲۱، به هشت قهرمانی و یک نایب قهرمانی رسید. او در سپتامبر ۲۰۲۱ و پس از اینکه آسیبدیدگیهای طولانی مدت زانو، او را کلافه کرده بود، تصمیم به بازنشستگی گرفت. در ۳۰ سپتامبر همین سال، بازنشستگی او توسط انجمن سومو تایید شد. نام او در تاریخ چهارم دسامبر ۲۰۱۱، به کتاب رکوردهای گینس افزوده شد. نام هاکوهو با رکوردهای بیشترین قهرمانی در مسابقات سومو با ۴۵ عنوان، بیشترین برد با ۱۱۸۷ برد، بیشترین برد در سطح حرفهای با ۱۰۹۳ برد، بیشترین قهرمانی بدون شکست با ۱۶ عنوان و بیشترین مسابقه با عنوان یوکوزونا به ثبت رسیده است. او برای حفظ مقرری بازنشستگی خود، مجبور به تغییر ملیت خود از مغولستانی به ژاپنی بود و این امر تا زمان زنده بودن پدرش، به وقوع نپیوست اما او پس از فوت پدرش، این کار را به سرانجام رساند.
