خاطرات فوتبالی با زبیگنیو بونیک؛ جذابیت شبانه یوونتوس و یکی از افتخارات فوتبالی لهستان
طرفداری | زبیگنیو بونیک (Zbigniew Boniek)، زاده سوم مارچ ۱۹۵۶ در شهر بیدگوشچ لهستان است. بونیک در پستهای هافبک نفوذی، مهاجم دوم و هافبک میانی بازی میکرد. او فرزند جوزف بونیک، از فوتبالیستهای قدیمی لهستان و جادویگا بونکو است. بونیک در سال ۱۹۸۲ تحصیلات خود را در دانشکده تربیت بدنی ورشو به اتمام رساند. او فوتبالش را در باشگاه زاویتسای بیدگوشچ که پدرش نیز سابقه بازی در آن را داشت، شروع کرد و در سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ در این باشگاه توپ زد. بونیک در ۴۱ مسابقه برای این باشگاه، ۱۴ گل را به ثمر رساند.

بونیک در سال ۱۹۷۵ با قراردادی به باشگاه ویدزی لودز لهستان پیوست. بونیک هفت سال در این باشگاه حضور داشت و توانست به دو قهرمانی در لیگ برتر لهستان دست یابد. شروع درخشش بونیک در رقابتهای خارج از کشورش، در تورنمنت اینترتوتوی فصل ۷۷-۱۹۷۶ رقم خورد که این بازیکن در شش بازی، هفت گل زد و در برابر کپنهاگن دانمارک، هتتریک کرد. او در فصل ۷۸-۱۹۷۷ جام یوفا، دو گل به منچستر سیتی و یک گل به آیندهوون زد و نامش را بیش از پیش در فوتبال اروپا مطرح کرد. او در فصل ۸۱-۱۹۸۰ جام یوفا، کاپیتان تیمش بود و به همراه باشگاه ویدزی، موفق به حذف منچستر یونایتد و یوونتوس شد و بازی بسیار خوبی را از خود ارائه داد. ۱۷۲ بازی، ۵۰ گل، آمار نهایی بونیک در باشگاه ویدزی بود.
بونیک در سال ۱۹۸۲ مورد توجه باشگاههای ایتالیایی مختلفی قرار میگیرد و با باشگاه رم به توافق میرسد اما در لحظات پایانی، توسط یوونتوس هایجک میشود. بنا بر قوانین مربوط به کشورهای بلوک شرق اروپا، بونیک تا سن خاصی نمیتوانست از کشورش خارج شود اما جیانی آنیلی به لطف سرمایهگذاری شرکتش، فیات در لهستان، توانست بونیک را زودتر از موعد به ایتالیا بیاورد. بونیک که در جام یوفا بازی خوبی را در برابر یوونتوس انجام داده بود، به یکی از بازیکنان مورد علاقه این باشگاه در نقل و انتقالات تبدیل شده بود و جذب او، بسیار برای مدیران این باشگاه خبر خوبی بود. بونیک در فصل اول حضورش در یوونتوس، آمار ۴۸ بازی، ۱۰ گل و ۹ پاس گل را به ثبت میرساند و با یوونتوس به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا میرسد. او در راه قهرمانی تیمش در جام حذفی ایتالیا، آمار ۱۰ بازی، سه گل و دو پاس گل را ثبت کرد و در بازی رفت و برگشت برابر رم در مرحله یکهشتم گل زد تا کمک بسیاری به صعود تیمش کرده باشد. بونیک پس از یک فصل جذاب با یوونتوس، لقب «Bello di notte» یا «جذابیت شبانه» را از جیانی آنیلی را دریافت میکند؛ این لقب برگرفته از گل نیلوفر سفید یا گل ماه است که در شب گل میدهد و اشاره به درخشش بونیک در بازیهای برگزار شده در شبهای تورین داشت.
۴۵ بازی، ۹ گل و ۹ پاس گل، حاصل فصل دوم بونیک در یوونتوس بود و او موفق به کسب قهرمانی جام در جام اروپا و سریآ شد. بونیک در فصل سوم حضورش در تورین، ۴۲ بازی، ۱۲ گل و شش پاس گل را به ثبت میرساند و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و سوپرکاپ اروپا را به افتخاراتش اضافه میکند. بونیک در فینال لیگ قهرمانان فصل ۸۵-۱۹۸۴، در دیدار با لیورپول، پنالتی منجر به گل یوونتوس را از مدافعین رقیب میگیرد و این پنالتی را پلاتینی گل میکند و یوونتوس قهرمان اروپا میشود. پس از فاجعه هیسل، بونیک جایزه دریافتی از قهرمانیاش در اروپا را به خانواده قربانی این حادثه، اهدا میکند. بونیک در سال ۱۹۸۵ و پس از قهرمانی در اروپا، از یوونتوس جدا میشود و به رم میپیوندد. رم برای جذب این بازیکن، ۳ میلیارد لیره را به یوونتوس پرداخت کرد. او در فصل اول حضورش در پایتخت ایتالیا، موفق به قهرمانی در جام حذفی این کشور میشود و آمار ۳۴ بازی، هشت گل و دو پاس گل را ثبت میکند. بونیک دو فصل دیگر در رم بازی میکند و آمارهای ۳۴ بازی، هشت گل در فصل ۸۷-۱۹۸۶ و ۲۴ بازی، هفت گل در فصل ۸۸-۱۹۸۷ را به ثبت میرساند. بونیک در سال ۱۹۸۸ و پس از پایان دوران حضورش در رم، از دنیای فوتبال خداحافظی میکند.

بونیک در رده ملی پیشتر از حضور در تیم ملی بزرگسالان لهستان، در تیم زیر ۲۰ سالههای این کشور بازی کرده بود. او اولین بازی ملی خود را برای لهستان در سال ۱۹۷۲ و در شکست ۲-۱ این کشور برابر آرژانتین تجربه کرد. جام جهانی ۱۹۷۸، نخستین آوردگاه مهم بونیک بود که او توانست در آن، آمار شش بازی و دو گل برابر تیم ملی مکزیک را به ثبت برساند. جام جهانی ۱۹۸۲، دومین حضور این بازیکن در جام جهانی بود و به یکی از بهترین خاطرات فوتبالی او تبدیل شد. بونیک در این مسابقات، یک گل و دو پاس گل در بازی برابر پرو و یک هتتریک برابر بلژیک را به ثبت رساند و با لهستان به نیمه نهایی این تورنمنت صعود کرد. در نیمه نهایی، ایتالیا، لهستان را شکست داد اما بونیک و یارانش در ردهبندی فرانسه را شکست دادند و این بازیکن یک پاس گل داد تا با آمار شش بازی، چهار گل و دو پاس گل، دومین جام جهانی خود را بگذراند. بعد از همین جام جهانی بود که راه بونیک به سریآ رسید. بونیک در جام جهانی ۱۹۸۶ نیز حضور داشت و به عنوان کاپیتان کشورش در چهار مسابقه به میدان رفت. آخرین بازی ملی بونیک در سال ۱۹۸۸ و دیدار برابر ایرلند شمالی رقم خورد و او با ۸۰ بازی، ۲۴ گل و سه پاس گل به کار خود در تیم ملی لهستان پایان داد.
بونیک پس از پایان فوتبالش، وارد عرصه مربیگری شد و در سال ۱۹۹۰، سرمربی لچه در سریآ شد. او در تنها فصل کار خود با لچه، به جایگاه ۱۵ جدول ایتالیا رسید و به دسته پایینتر سقوط کرد. همین سناریو در فصل ۹۲-۱۹۹۱ به همراه باشگاه باری رقم خورد و بونیک پس از این دو ناکامی، در تیمهای سامبندتسه و آولینو در سریسی ایتالیا کار کرد. او مدت کوتاهی در سال ۲۰۰۲ سرمربی تیم ملی لهستان شد. بونیک پس از جدایی از تیم ملی لهستان، از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال این کشور فعالیت کرد و سپس از سال ۲۰۲۱، نایب رئیس کنفدراسیون یوفا شد. بونیک در سال ۱۹۷۶ ازدواج کرد و حاصل ازدواجش، سه فرزند بود. او در دوران بازی خود، دو بار به عنوان مرد سال لهستان انتخاب شد و نمایشهای خوبی باعث شد تا مارادونا و پله، اساطیر دنیای فوتبال، او را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان قرن بیستم معرفی کنند. یک بازیکن هندوراسی نیز پس از درخشش بونیک، نام فرزند خود را بونیک گذاشت تا بدینگونه علاقه خود را به این مهاجم لهستانی نشان داده باشد.















