بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

مارسل دسایی: در فاصله سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷، بهترین هافبک دفاعی دنیا بودم

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : یکشنبه 6 آبان 1403 | 20:23

طرفداری | مارسل دسایی، مدافع فرانسوی سابق میلان و چلسی علت سرمربی نشدن خود را توضیح داد.

به گزارش گاردین، مارسل دسایی در مصاحبه با این رسانه در مورد مسائل مختلفی صحبت کرد. مارسل دسایی مدتی در دوران حضورش در میلان به عنوان هافبک دفاعی بازی می‌کرد. او در مورد نقش خود به عنوان هافبک در میلان، تغییر پستش و در پاسخ به این سوال که آیا در فوتبال امروزه نیز می‌توانست به عنوان هافبک بازی کند، گفت:

از سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ یا ۱۹۹۷، من بهترین هافبک دفاعی دنیا بودم. درست در زمانی این اتفاق‌ها افتاد که فوتبال چندان تکنیکی نبود، زمانی که می‌توانستید از قدرت جسمانی خود استفاده کنید. سپس در سال ۱۹۹۷، متوجه شدم که فوتبال واقعاً در حال تغییر است. بازیکنان تکنیکی بیشتری وارد سیستم شدند. پاتریک ویرا را داشتیم که به میلان آمد. بازیکنی چون ادگار داویدز را داشتیم. این شروع دوران بازیکنانی بود که می‌توانستند از توپ استفاده کنند و بازی تک ضرب انجام دهند. وقتی این بازیکنان را تحت فشار قرار می‌دهی، آن‌ها قابلیت چرخیدن و بازی با توپ را دارند. قدرت من این بود که سریع و قدرتمند به سمت بازیکن صاحب توپ هجوم می‌بردم و آن روزها می‌دانستی که با این کار می‌توانی توپ را تصاحب کنی. الان بازیکنانی چون کروس یا مودریچ حضور دارند و بازیکنانی چون سیدورف و پیرلو پس از من بودند که می‌توانستند در بین فضاها بازی کرده و بلافاصله پرسینگ شما را خنثی کنند.

شرایط جسمانی بازیکنان تغییر زیادی کرده‌است. جدای از شرایط جسمانی، استفاده فنی از بازیکنان و توانایی همه در بازی با توپ تغییر کرده‌است. یک بار با فرانک لمپارد بحث می‌کردیم. از او پرسیدم «آیا واقعاً فوتبال نسبت به زمان بازی من سریع‌تر شده؟» و او پاسخ داد «نه، سریع‌تر نشده. فقط این مسئله هست که بازیکنان توانایی‌های بسیار بیشتری دارند و تاکتیک‌ها را بهتر درک می‌کنند». در نتیجه آیا می‌توانستم در فوتبال امروز به عنوان مدافع بازی کنم؟ بله. به عنوان هافبک؟ خیر. چرا هرگز سرمربی نشدی؟

دوره‌های سرمربیگری را گذراندم. تنها علتی که به سراغ این کار نرفتم، سبک زندگی‌ام بود. نمی‌خواستم در زندگی‌ام فقط روی یک چیز وسواس و حساسیت داشته باشم چون وقتی سرمربی هستید، باید ۱۰۰% روح و روانتان را روی کار بگذارید. باید دانشی که در طول ۲۰ سال فوتبال بازی کردن کسب کردید را دور ریخته و یک فلسفه جدید را خلق کنید و بتوانید به کار بگیرید. من آماده چنین چیزی نبودم. من خوش شانس هستم. به خاطر ثروتی که دارم، توانسته‌ام یک آکادمی تاسیس کنم و کارهای خیریه زیادی در غنا انجام دهم. در عین حال من به فوتبال نیز بسیار نزدیک ماندهام. با فیفا همکاری دارم. با یوفا همکاری دارم. این بسیار مفیدتر از سرمربی بودن و مراقبت از تنها یک تیم است. نمی‌دانم ستاره بودم یا نه اما اکنون یک اسطوره هستم.

دسته بندی ها : طرفداری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *