روایت زینچنکو از جنگ اوکراین: خودتان را جای ما بگذارید، نمیتوانیم تسلیم شویم
منبع : طرفداری
طرفداری | اولکساندر زینچنکو، هافبک آرسنال و تیم ملی اوکراین، از شهر کوچک رادومیشل در شمال اوکراین، توانسته خودش را به لیگ برتر انگلیس برساند و اسمورسمی برای خودش در بالاترین سطح فوتبال اروپا دستوپا کند.
مطلبی که میخوانید، گفتوگویی از اولکساندر زینچنکو با وبسایت گاردین است که این هافبک ۲۷ ساله درباره جنگی که کشورش درگیر آن است، صحبت کرد:
تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفهای از جایی که در آن متولد و بزرگ شدهام، خیلی خیلی سخت بود. امکانات چندانی نداشتیم و فقط هفتهای دو بار برای یک مسابقه، تمرین میکردیم. این شیوه حرفهای شدن نیست. تمرین و بازی همراه با یک تیم محلی، یک لذت ناب است اما همیشه چیزهای بهتر میخواستم. مادرم میگفت برای رسیدن به این هدف، برق را در چشمانم میدید.
در حالی که زینچنکو در یک بعدازظهر مطبوع پاییزی مشغول صحبت بود، اوکراین همچنان درگیر یک جنگ ویرانگر است و فصل سرد زمستان، یک آزمون سخت و بیرحمانه در این نبرد خواهد بود. زینچنکو تلفن همراهش را نشان میدهد و میگوید:
امروز صبح، خالهام ویدیویی برایم فرستاد. او بیش از ۳۰ سال است که در یک پرورشگاه کار میکند. این ویدیو نشان میدهد که او از ساعت ۰۷:۳۰ تا ۱۰:۳۰ بهخاطر آژیر خطر در پناهگاه مخفی شده بود و با بچهها کار میکرد. جای هیچ خطر کردنی وجود ندارد.
این ملیپوش آرسنال، نمیتواند لحظهای فارغ از جنگ باشد. اعضای خانواده او، از جمله مادرش همچنان در رادومیشل زندگی میکنند:
فکر میکنم صحبت کردن در اینجا [انگلستان]، مفیدتر است. فوتبالیستهایی در اوکراین هستند که در لیگ داخلی بازی میکنند و ناگهان صدای آژیر خطر را میشنوند. این ویدیوها را به همتیمیهایم در آرسنال نشان میدهم و آنها باورشان نمیشود که زندگی ما این شکلی است. واقعا دیوانهکننده است.
زینچنکو از ملاقاتش با ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین میگوید:
به او گفتم آقای رئیسجمهور، این حرفها قسمتی از یک نوشته نیست بلکه این کلمات را از اعماق قلبم میگویم. همه خانواده و دوستانم حس مشابهی دارند. نمیدانم اگر شما نبودید، چه اتفاقی برای کشورمان میافتاد. گاهی تلاش میکنم خودم را جای زلنسکی بگذارم اما غیرممکن است. چنین فشاری را تحمل نکردهام اما با نگاه کردن به چشمان او میتوانید بفهمید همه چیز چهقدر سخت است. عکسهای زمان شروع ریاستجمهوری او و حال حاضر را مقایسه کنید. هربار که خبرها را میخوانم، دعا میکنم جنگ بهزودی تمام شود چون میدانم چهقدر از افراد در این جنگ، جان خود را از دست میدهند.
آیا توجه جهان از جنگ اوکراین دور شده است؟
نمیدانم چگونه برای همه کارهایی که مردم سراسر جهان برای ما انجام دادهاند، تشکر کنم. کمک، روشهای مختلفی دارد. برخی کمک مالی میکنند، برخی پناهنده میپذیرند. دیدن یک برچسب یا پرچم اوکراین روی یک ماشین هم به من ایمان و انگیزه میدهد که تنها نیستیم. در عین حال میدانم مردم از شنیدن اخبار این جنگ، خسته شدهاند اما دقت کنید؛ خودتان را جای ما بگذارید، نمیتوانیم تسلیم شویم. به همین علت باید در کنار هم متحد باشیم چون اتحاد تنها راه نشان دادن عدالت و برقراری صلح است. همچنین بخوانید: خاطره عجیب زینچنکو؛ پپ گواردیولا زودرنجترین آدم جهان است؟
