ماجرای تلخ موتورسواری که در آستانه قهرمانی در موتو جی پی، جانش را از دست داد
طرفداری | یارنو سارینن (Jarno Saarinen) متولد ۱۱ دسامبر ۱۹۴۵ در شهر تورکوی فنلاند بود. او در ۱۵ سالگی به عنوان کارگر کارخانه تولید موتور و دوچرخه فنلاندی تونتوری-پوچ مشغول به کار شد؛ محصولاتی که به نام پوچ مونتاژ میشدند. سارینن که بعد از کار در کارخانه، به موتورسیکلت علاقمند بود در مسابقات مختلف موتور شرکت کرد. او در مسابقه موتورسواری در یخ (آیس ریسینگ)، حضور فعالی داشت و در یکی از این مسابقات به جایگاه دوم رسید. در سال ۱۹۶۵، سارینن برنده مسابقات آیس ریسینگ ۲۵۰ سیسی فنلاند شد. ورزش آیس ریسینگ به دلیل سرمای فنلاند، در این کشور طرفداران زیادی دارد.
او سپس به سمت حضور در مسابقات جایزه بزرگ موتورسواری (موتوجیپی) و سرعت در جاده، گرایش پیدا کرد و خود را مهیای ورود به آن کرد. اولین مسابقه جایزه بزرگ او در مسابقات موتو جیپی فنلاند در سال ۱۹۶۸ رقم خورد که سارینن سوار بر پوچ ۱۲۵ سیسی خود به رتبه یازدهم دست یافت. او سبک جدیدی را در سواری موتور داشت و در آن زمان، به آن سبک مطرح شده بود. کنی رابرتز، قهرمان سالهای بعد این رشته، تحت تاثیر سبک سواری سارینن بود و سعی بر الهام گرفتن از او داشت. او در موتوجیپی ۱۹۷۰ شرکت کرد و موفق به کسب رتبه چهارم در کلاس ۲۵۰ سیسی با ۵۷ امتیاز شد. در مسابقات سال ۱۹۷۱، سارینن به رقیبی جدی برای جاکومو آگوستینی، موتورسوار مطرح ایتالیایی تبدیل شد. آگوستینی در راند هفتم مسابقات در کشور چکسلواکی، دچار نقص فنی در موتور خود شد و همین باعث شد سارینن برای اولین مرتبه در تاریخ موتورسواری خود، به عنوان برنده یک راند، شناخته شود. او در کلاس ۳۵۰ سیسی با پیشروی از موتورسوارانی مثل تونی جفریز و آگوستینی، به رتبه اول راند هفتم برسد. رتبه اول در این فصل موتوجیپی برای سارینن در راند یازدهم و دوازدهم کلاس ۳۵۰ و راند دوازدهم کلاس ۲۵۰ نیز تکرار شد. نتایج نهایی این فصل، رتبه دوم کلاس ۳۵۰ و رتبه سوم کلاس ۲۵۰ را برای این موتورسوار فنلاندی ثبت کرده بود. موتور سارینن در این فصل، یاماها بود. آگوستینی نیز مقام اول این فصل موتوجیپی را با موتور اموی آگوستای خود به دست آورد.
سبک معروف سارینن در موتورسواری که زانوهای خود را مماس با زمین نگه میداشت (شماره ۴۸)
در مسابقات سال ۱۹۷۲، سارینن با قهرمانی در راندهای هشتم، نهم، دهم و دوازدهم کلاس ۲۵۰ سیسی، با ۹۴ امتیاز به قهرمانی این کلاس دست یافت. او در کلاس ۳۵۰ نیز با سه پیروزی در راندهای اول، دوم و دهم بعد از آگوستینی، با ۸۹ امتیاز نایب قهرمان شد. موتوجیپی ۱۹۷۳، آخرین حضور این موتوسوار فنلاندی در این مسابقات بود. او در کلاس ۵۰۰ نیز حضور پیدا کرد و در دو راند اول آن پیروز شد. در کلاس ۲۵۰ نیز، سارینن برنده سه راند اول شد تا یکی از شانسهای جدی تصاحب رتبه اول دو کلاس متفاوت این فصل موتوجیپی باشد. با این وجود، در راند چهارم کلاس ۲۵۰ در مونزای ایتالیا، رنزو پازولینی موتورسوار ایتالیایی در میانه مسیر لیز خورد و بعد از برخورد به گارد رِیل، درگذشت. موتور پازولینی سپس به سمت یارنو سارینن پرتاب شد و منجر به شکستن کلاه ایمنی او شد. در نتیجه این برخورد، این موتوسوار فنلاندی با یک موتورسوار دیگر برخورد کرد و بعد از جراحات زیاد درگذشت؛ همین پایانی تلخ برای این موتورسوار فنلاندی بود. سارینن که با توجه به افت آگوستینی، شانس خوبی برای کسب رتبه اول در دو کلاس مسابقات را داشت، با این سانحه جان خود را از دست داد. به دلیل درگذشت سارینن و پازولینی، مسابقات کلاس ۲۵۰ و ۵۰۰ این فصل موتوجیپی در راند چهارم، به تعویق افتاد و درنهایت، دیگر برگزار نشد. بیشتر از ۱۴ موتورسوار در این حادثه آسیب دیدند اما فقط دو مورد منجر به مرگ شد. گفته میشود علت این حادثه، وجود لایه نازکی از روغن در پیست جاده بوده که منجر به لغزیدن موتور پازولینی شده است.
مرگ سارینن، باعث شد تا ایمنی موتورسواران در مسابقات مختص به این وسیله نقلیه، به یک دغدغه تبدیل شود. بسیاری از موتورسواران، تلاش کردند تا مقامات برگزارکننده را به تامین ایمنی بهتری برای شرکتکنندگان ترغیب کنند. شش سال بعد از مرگ سارینن، تغییراتی در محیط برگزاری موتو جیپی و همچنین حذف برخی مسابقات خطرناک آغاز شده بود. سارینن در ۲۰ مِی ۱۹۷۳ و در ۲۷ سالگی درگذشت. بعد از درگذشت یارنو در ایتالیا، نام او در این کشور بسیار مطرح شد و بسیاری از خانوادهها ترجیح دادند برای زندهماندن یاد او، نام پسرانشان را یارنو بگذارند. از جمله افراد مشهوری که در این دهه همنام موتورسوار فقید فنلاندی شدند، یارنو ترولی، راننده مطرح فرمول یک بود.
