بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

پیرامون حوادث سکوهای ورزشگاه ها ؛ وقت درویِ بادها

گزارشی از علت اصلی فحاشی و بی ادبی هواداران در ورزشگاه های مختلف در لیگ برتر فوتبال

نویسنده : Parsfootball Multi media
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : دوشنبه 1 دی 1404 | 10:09
گزارشی از علت اصلی فحاشی و بی ادبی هواداران در ورزشگاه های مختلف در لیگ برتر

رفتار هواداران تیم های لیگ برتری در ورزشگاه ها نتیجه توجیه های بی مورد مسئولان در قبال رفتار های زشت گذشته آن ها است.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

اتفاقات روی سکوهای ورزشگاه یادگار امام توسط هواداران تراکتور، مجموعه پرسپولیس را ناراحت و شاکی کرد همانگونه که در بازی فصل قبل ۲ تیم دقیقا جای مرتکب و شاکی بر عکس بود.

این وضعیت در سایر استادیوم ها و بازی ها نیز ساری و جاری است؛ در واقع یک اپیدمی و فراگیری در فوتبال ما فقط با تفاوت هایی در شدت و ضعف آن!

بخش جالب ماجرا هم تقدم واژه فرهنگی بر ورزشی در تابلوی باشگاه های ماست، واژه ای با کاربردی در حد یک کلمه خشک و خالی!

سوال این است که چرا تیم ها فقط نسبت به رفتارهای غیر ورزشی و غیر اخلاقی رقبا شاکی اند، حال آنکه خود نیز در ارتکابش کم از آن ها ندارند و به وقت صدور چنین رفتارهایی ازسوی خود، سکوت کرده یا به حربه توجیهات واهی روی می آورند؟

مساله مهم تر این است که این رفتارها در فوتبال ما و از سوی تیم های مختلف، حاصل کاشت بادهاست که اکنون درو می شوند!

همان سکوت ها و توجیهات بلا وجه مسئولان تیم های مختلف به هنگام توهین به رقبا و کوتاهی ها و برخوردهای انفعالی و بعضا متناقض مسئولین مربوطه در برخورد با آن ها، فراگیری این بدعت را موجب شد تا جاییکه روزی عده ای تماشاگر توهین کننده را انگشت شمار و تماشاگرنما می نامیدیم و امروز در کمال تاسف باید تماشاگران مخالف توهین و فحاشی را انگشت شمار و قلیل بدانیم!

روزگاری بیان می شد ورود خانواده ها و بانوان به ورزشگاه ها باعث تلطیف فضای آن می شود و متاسفانه الان شاهدیم که صدای شعارهای توهین آمیز از سمت بانوان حاضر در ورزشگاه ها نیز بلند است!

آیا باشگاه های ما و هم چنین فدراسیون فوتبال می توانند نقش خود در بروز چنین رفتارهایی را منکر می شوند؟

البته آن ها انکار می کنند ولی واقعیت خلاف این است. هر وقت باشگاه ها به هنگام بروز رفتارهای نابهنجار از سوی هواداران و اعضای شان، موضع قاطع گرفتند یا پس از بازی نسبت بدان برخورد متناسبی انجام دادند و مسئولان فدراسیون در برخورد با این رفتارها اسیر ملاحظات و لابی ها نشدند، حق انکار خواهند داشت.

در خوش بینانه ترین حالت به ندرت پیدا می کنیم که مسئولان مدیریتی و فنی تیم ها از رفتارهای توهین آمیز هواداران و اعضای خود، شاکی باشند و یا برخوردی با آن بنمایند و حتی عذر خواهی رسمی ای از تیم توهین شونده کنند، به آرشیوها رجوع کنید مملو است از عباراتی چون؛

” ما که چیزی ندیدیم و نشنیدیم”

” کار کسانی است که خود را در قسمت هواداران ما جای داده بودند”

و… اگر رفتار نابهنجار هم از سوی اعضای تیم باشد که انبوهی از سفسطه های تهوع آور چاشنی دفاعیات شان می شود!

مراد اینکه وضعیت اسفناک سکوها بازتابی از رفتارها و قصوری های باشگاه ها و متولیان امر است.

وقتی پیروزی به هر قیمتی ملاک شد، حفظ جایگاه ها تحت هر شرایطی و با هر مستمسکی اولویت یافت، هنگامی که هر ترفندی برای دیده شدن بیشتر نزد هوادار و به قول امروزی جذب فالوئر به کار رفت، رفتار هنجارشکن از سوی خود توجیه و در اصل بلا اشکال شمرده شد، اخلاق از طرف باشگاه ها و فدراسیون در حد شعار تنزل یافت، پول هویت تیم داری را تعریف کرد، وقتی تفسیر قانون و برخورد از سوی مسئولان در قبال چنین رفتارهایی با دسته بندی همراه شد و ده ها قصه دیگر این چنینی، باید بروز گسترده و دائمی چنین پدیده ای هم پیش بینی می شد!

عبدالله دارابی- اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *