کالبدشکافی فروپاشی ردبول قهرمان

به گزارش خبرگزاری تسنیم، به‌ غیر از مدیر تیم، مدیران سایه، مدیران ورزشی، یک نابغه فنی و شمار زیادی از مهره‌های کلیدی دیگر نیز از ردبول جدا شدند؛ فرایندی تدریجی اما پیوسته که در نهایت ساختار تیم قهرمان را از درون تهی کرد.

اعلام اخیر جدایی هلموت مارکو، مشاور موتور اسپورت ردبول در فرمول یک به‌ طور نمادین پایانی است بر نیمه‌ عمر تیمی که سال‌ها بی‌رقیب بر قله ایستاده بود. تنها در فاصله چند سال، ساختار مدیریتی و فنی ردبول تقریباً به‌ طور کامل دگرگون شده است؛ به‌گونه‌ای که از هسته اصلی دوران سلطه، فقط مکس فرستاپن و پیر واشه، مدیر فنی در تیم باقی مانده‌اند.

این فروپاشی چگونه آغاز شد؟ چه کسانی رفتند و به چه دلایلی؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها باید مسیر چند ساله تحولات ردبول را گام‌ به‌ گام مرور کرد.

 ترک‌های اولیه؛ پیش از قهرمانی‌های پیاپی

حتی پیش از آن‌که مکس فرستاپن به قهرمانی‌های متوالی دست یابد، نشانه‌های نخستین فرسایش در ساختار فنی ردبول آشکار شده بود.

دن فالوز، رئیس بخش آیرودینامیک ردبول از نخستین افرادی بود که به فکر تغییر افتاد. این مهندس بریتانیایی با پذیرش سمت مدیر فنی در استون مارتین یکی از مهمترین جابجایی‌های فنی سال‌های اخیر را رقم زد. تحت هدایت او، استون مارتین در فصل ۲۰۲۳ خودرویی بسیار رقابتی ساخت و حتی به چالشی جدی برای تیم‌های برتر تبدیل شد.

هرچند این تیم در فصل ۲۰۲۴ نتوانست همان سطح عملکرد را حفظ کند و فالوز به‌ سرعت جایگاه خود را از دست داد اما این موضوع ارتباطی با دوران حضور او در ردبول نداشت. در حاشیه این انتقال باید به نکته‌ای مهم اشاره کرد: اندرو آلیسی، رئیس طراحی آیرودینامیک ردبول نیز تقریباً همزمان با فالوز به استون مارتین پیوست؛ اتفاقی که نشان می‌داد خروج مغزهای فنی تصادفی نیست.

 راب مارشال – می ۲۰۲۳

یکی از تأثیرگذارترین ضربه‌ها به بدنه فنی ردبول در اواخر بهار ۲۰۲۳ وارد شد. مک‌لارن موفق شد راب مارشال، رئیس مهندسی و طراح ارشد ردبول را به خدمت بگیرد؛ فردی که نقش مهمی در موفقیت‌های فنی بولز داشت.

مارشال از ژانویه ۲۰۲۴ به‌ عنوان مدیر فنی مهندسی و طراحی مک‌لارن فعالیت خود را آغاز کرد. درست در همان فصل، تیم بریتانیایی جهشی چشمگیر را تجربه کرد و به‌ سرعت از یک تعقیب‌کننده صرف به یکی از مدعیان جدی و حتی پیشگامان جدید فرمول یک تبدیل شد. این تحول بیش از هر چیز نشان‌دهنده ارزش واقعی دانشی بود که از ردبول خارج شده بود.

 لی استیونسون – مارس ۲۰۲۴

لی استیونسون یکی از باسابقه‌ترین اعضای ردبول به‌ شمار می‌رفت. او از سال ۲۰۰۶ با این تیم همکاری داشت و سال‌ها به‌ عنوان سرپرست مکانیک‌های مکس فرستاپن فعالیت می‌کرد. در ادامه، استیونسون به ریاست کل بخش مکانیک ردبول رسید و به یکی از ستون‌های عملیاتی تیم تبدیل شد.

با این حال، در آغاز فصل ۲۰۲۴، او تصمیم گرفت ردبول را ترک کند و به پروژه کیک ساوبر بپیوندد. این جدایی نه‌ تنها یک تغییر شغلی ساده، بلکه نشانه‌ای دیگر از جذابیت پروژه آئودی برای نیروهای باتجربه ردبول بود.

 آدریان نیوی – می ۲۰۲۴

این انتقال، بدون تردید شوک‌آورترین خبر سال بود. آدریان نیوی، نابغه بی‌رقیب طراحی خودروهای فرمول یک به‌ تدریج در ردبول احساس نارضایتی می‌کرد. به باور بسیاری، تیم به دلایل مختلف نقش او را در توسعه خودروهای قهرمان سال‌های اخیر کمرنگ جلوه داد. این مسئله، در کنار فضای متشنج ناشی از رسوایی مربوط به کریستین هورنر شرایط را پیچیده‌تر کرد.

مجموع این عوامل باعث شد نیوی به این نتیجه برسد که بیش از حد در یک نقطه متوقف شده و اگر قرار است پیش از بازنشستگی چالشی تازه را تجربه کند، اکنون بهترین زمان است. پس از بررسی گزینه‌های متعدد، او استون مارتین را برگزید؛ جایی که نه‌ تنها هدایت بخش فنی را بر عهده دارد، بلکه عملاً نقشی فراتر از یک مدیر فنی ایفا می‌کند و بر کل ساختار تیم تأثیرگذار است.

جاناتان ویتلی – دسامبر ۲۰۲۴

خروج جاناتان ویتلی، مدیر ورزشی ردبول و متخصص قوانین و عملیات مسابقه در اول اوت اعلام شد. با این حال، او تا پایان فصل در تیم باقی ماند و نقش خود را در تکمیل قهرمانی ایفا کرد.

اگر ویتلی می‌دانست که تنها یک سال بعد، کریستین هورنر از سمت خود کنار گذاشته خواهد شد، شاید تصمیم به ماندن می‌گرفت اما در آن مقطع، پیشنهاد مدیریت تیم آئودی همراه با یک چالش حرفه‌ای کاملاً تازه فرصتی بود که نمی‌شد به‌ سادگی از آن گذشت.

سرخیو پرس – دسامبر ۲۰۲۴

سرخیو پرس در فصل ۲۰۲۱ با عملکردی تاریخی در گرندپری ابوظبی و دفاع سرسختانه مقابل لوئیس همیلتون نقش مهمی در نخستین قهرمانی مکس فرستاپن ایفا کرد. با این حال، تا پایان فصل ۲۰۲۴، افت عملکرد او به‌ حدی رسید که دیگر قادر به حمایت مؤثر از فرستاپن در مبارزه‌های قهرمانی نبود.

ردبول که قرارداد این راننده مکزیکی را تمدید کرده بود، در نهایت ناچار شد با پرداخت غرامتی قابل توجه همکاری را پایان دهد اما ناکامی‌های لاوسون و تسونودا در فصل ۲۰۲۵ نشان داد که مشکل اصلی، نه سرخیو پرس، بلکه خودرویی بسیار خاص و سخت‌ران بوده است. بر همین اساس، انتظار می‌رود پرس در سال ۲۰۲۶ با تیم کادیلاک به فرمول یک بازگردد.

 کریستین هورنر – ژوئیه ۲۰۲۵

کریستین هورنر در فصل پرتنش ۲۰۲۴ همچنان سکان هدایت ردبول را در دست داشت اما افت محسوس نتایج تیم در فصل ۲۰۲۵ در نهایت حمایت مالکان را از او سلب کرد. بدین ترتیب، ردبول پس از نزدیک به دو دهه بدون رئیس دیرینه خود وارد مرحله‌ای تازه شد. بندهای فسخ قرارداد هورنر مانع از آن می‌شود که او دست‌کم تا بهار ۲۰۲۶ دوباره در فرمول یک فعالیت کند.

مت کوهلر – دسامبر ۲۰۲۵

در ماه اکتبر اعلام شد که مت کوهلر، مکانیک ارشد مکس فرستاپن ردبول را ترک خواهد کرد. مقصد او نیز آئودی است؛ جایی که چهره‌های آشنایی مانند ویتلی و استیونسون پیشتر به آن پیوسته‌اند.

 مایکل منینگ، دیوید مارت، تام هارت – دسامبر ۲۰۲۵

کمی پیش از پایان فصل، روزنامه هلندی دی تلگراف از ضربه‌ای جدی به تیم مهندسی  فرستاپن خبر داد. دیوید مارت، مهندس موتور به پروژه آئودی پیوست؛ تام هارت، مهندس عملکرد به سمتی ارشدتر در ویلیامز ارتقا یافت و مایکل منینگ، مهندس سیستم‌های کنترل (از جمله مسئول مراحل استارت) با عنوان کلی «آماده برای یک چالش جدید» از تیم جدا شد.

جالب آن‌که منینگ قصد داشت پس از فصل ۲۰۲۴ ردبول را ترک کند اما در نهایت یک فصل دیگر در کنار مکس باقی ماند.

 ویل کورتنی – پایان ۲۰۲۵

اگرچه در رسانه‌ها اغلب نام هانا اشمیتز برجسته می‌شود اما تا پایان فصل جاری، این ویل کورتنی بود که عملاً ریاست بخش استراتژی ردبول را بر عهده داشت. در سپتامبر ۲۰۲۴، مک‌لارن اعلام کرد که کورتنی مدیر ورزشی جدید این تیم خواهد شد اما ردبول مانع از انتقال زودهنگام او شد و او در تمام فصل ۲۰۲۵ به کار خود ادامه داد. قرارداد کورتنی با ردبول تا اواسط ۲۰۲۶ اعتبار دارد.

 هوندا – پایان ۲۰۲۵

هرچند همکاری رسمی ردبول و هوندا در پایان سال ۲۰۲۱ خاتمه یافت اما تیم اتریشی در تمام فصل‌های بعدی همچنان از واحدهای قدرت ژاپنی تحت برند ردبول پاورترینز و سپس هوندا RBPT استفاده کرد و از پشتیبانی فنی هوندا بهره‌مند بود.

اکنون، با آغاز دوره فنی جدید، ردبول وارد مسیری ناشناخته شده است؛ مسیری که این بار با حمایت فورد طی خواهد شد.

هلموت مارکو – اواخر ۲۰۲۵

و سرانجام، آخرین حلقه زنجیر یعنی هلموت مارکو، مشاوری که در نبرد قدرت داخلی کریستین هورنر را شکست داده بود اما به نظر می‌رسد در ارزیابی پویایی مدیریت جدید دچار اشتباه شد. مارکو تصور می‌کرد نفوذ و اقتدار گذشته‌اش همچنان پابرجاست اما تنها ظرف شش ماه دریافت که باید مواضع خود را تعدیل کند و از اظهارات عمومی تند بپرهیزد.

در چنین شرایطی، مشاور ۸۲ ساله ردبول تصمیم گرفت حتی سال پایانی قراردادش را نیز به پایان نرساند و بدین ترتیب، پرونده بازسازی گسترده تیم را تکمیل کند.

ردبول ۲۰۲۶، تیمی کاملاً متفاوت خواهد بود؛ با ساختاری تازه، چهره‌هایی نو و آینده‌ای پر از ابهام. «گاو نر» جدید، تازه متولد می‌شود.

/