گرت بیل: شعارم به «خانواده، گلف، سلامتی» تغییر کرده است؛ هیچوقت دنبال توپ طلا نبودم
منبع : طرفداری
اسطوره فوتبال ولز فاش کرد بیماری پدرش، نقش مهمی در تصمیمگیری او برای خداحافظی با مستطیل سبز داشت.
طرفداری | گرت بیل در مصاحبهای خواندنی، به شرح داستانهایی کمتر شنیده شده از دوران فوتبالش پرداخت. او در جریان این مصاحبه گفت که از تصمیمش برای خداحافظی کردن از فوتبال در ۳۳ سالگی، پشیمان نیست.
وینگر پیشین تاتنهام هاتسپر و رئال مادرید، مصاحبهٔ جالبی با مجلهٔ GQ انجام داده است که در ادامه قسمتهای مهم آن را میخوانید.
تو زیر نظر برخی از بزرگترین مربیان فوتبال بازی کردی: ژوزه مورینیو، زین الدین زیدان، کارلو آنچلوتی و هری ردنپ. حتماً چیزهای زیادی از آنها یاد گرفتی.
(سر تکان میدهد) بله، آنچلوتی فوقالعاده بود. نبوغ او برای من در شیوهٔ مدیریت انسانیاش است؛ او همیشه کاری میکند که احساس رضایت داشته باشید. از مربیان خیلی چیزها یاد میگیرید و از او به عنوان یک انسان نیز میتوان خیلی آموخت. او حتی با حفظ آرامشش در موقعیتها، به شما درس میدهد. جایی که شما عصبانی میشدید، او همه را آرام نگه میداشت و همین است که او را به چنین مربی خوبی تبدیل کرده است.
فکر میکنی توانایی لازم برای قهرمانی در جام جهانی سال آینده را دارد؟
برزیل دیگر آن کیفیت سابق را ندارد، اما اگر قرار باشد کسی چنین تیمی را در یک مسیر مشخص قرار دهد، آن فرد آنچلوتی است.
جام جهانی قطر ۲۰۲۲ جایی بود که همه چیز برایت پایان یافت. وقتی به گذشته نگاه میکنی، بابت زمان بازنشستگی خودت پشیمان میشوی؟
هنوز هم چیزهایی هست که دوست داشتم متفاوت پیش میرفت اما دنیا کامل نیست. قهرمانی ولز در جام جهانی رؤیایی بود که شاید رخ نمیداد. همیشه دوست دارم برگردم به زمانی که کودک بودم و فکر کنم واقعاً چه میخواستم. اگر کسی در ۱۳ سالگی به من میگفت چنین کارنامهای خواهم داشت، به هیچ وجه باور نمیکردم. پسری از کاردیف، از یک خانوادهٔ معمولی، چنین دستاوردهایی کسب میکند. من چیزهای زیادی در دوران حرفهای خودم به دست آوردم و بازی در جام جهانی تقریباً آخرین آرزویی بود که میخواستم به آن برسم. حضور ما در آن تورنمنت خیلی فوقالعاده پیش نرفت، اما اولین بار پس از ۶۴ سال بود. بعد از آن دیگر احساس نکردم چیزی برای رسیدن باقی مانده باشد. در ضمن پدرم بیمار شد و این مسئله نقش بسیار بزرگی در تصمیم من داشت.
دربارهٔ نحوهٔ تلخ شدن اوضاع برای خودت در رئال مادرید چه میگویی؟
واضح است که بسیاری از بازیکنان به مادرید میروند تا تبدیل به یک «کهکشانی» شوند اما من برای فوتبال بازی کردن به آنجا رفتم، بنابراین آنچه به عنوان یک بازیکن ولزی در خارج از کشور روی زمین بازی به دست آوردم، واقعاً باورنکردنی بود. من همیشه در لحظات بزرگ حضور داشتم. اما باقی مسائل… راستش من آنقدرها هم گلف بازی نمیکردم؛ اما چون مردم هرچه میخوانند باور میکنند، از من شخصیتی ساختند که من نبودم. شاید مقصر بودم که از خود دفاع نکردم. شاید از برخی جهات کمی سادهلوح بودم _ احتمالاً این بهترین واژه است _ که به مادرید رفتم و نمیدانستم «کهکشانی» بودن چه ابعادی دارد.
وقتی به گذشته نگاه میکنی، چیزی هست که بخواهی تغییرش دهی؟
فکر نمیکنم رسانههای اسپانیا واقعاً میدانستند من چه کسی هستم. شاید تقصیر خودم بود که هیچوقت اجازه ندادم مرا بشناسند، اما من نمیخواستم کسی را وارد زندگیام کنم. برای من همیشه فوتبال و زندگی شخصی دو چیز کاملاً جدا از هم بودند. هرگز این را تغییر نمیدادم.
فکر میکنی ارتباط نگرفتن با رسانهها ممکن است شانست برای کسب جوایز فردی مثل توپ طلا را کم کرده باشد؟
خب، موضوع به مراتب فراتر از عملکرد درون زمین است. این مسئله با یک «تصویر» هم همراه است، بنابراین رسانهها قطعاً افراد محبوب خودشان را دارند؛ ماجرا فقط فوتبال نیست. دوست دارم فقط فوتبال تعیین کننده باشد اما چنین نیست. فکر نمیکنم کسی این را انکار کند.
بهترین رتبهٔ تو در توپ طلا، رتبهٔ ششم در سال ۲۰۱۶ بود؛ پس از اینکه ولز را به نیمه نهایی یورو رساندی و به رئال مادرید در پیروزی برابر اتلتیکو مادرید در فینال لیگ قهرمانان کمک کردی.
واقعاً؟ نمیدانستم. در ذهن خودم بعضی سالها بالاتر بودم. میدانستم که همچون یکی از بهترینهای دنیا بازی میکنم اما نیازی نداشتم فرد دیگری این را برایم تأیید کند. خودم میدانستم چه میکنم. جوایز فردی هیچوقت مورد علاقهٔ من نبودند. هیچوقت، حتی یک ثانیه هم، با خودم نگفتم که میخواهم توپ طلا ببرم. هیچوقت.
آیا هنوز با کسی از همتیمیهایت در ارتباط هستی؟
نه، به جز چند نفر از بچههای ولز، خیلی با آنها در ارتباط نیستم؛ اما همیشه با همه کنار میآمدم. هیچوقت با کسی مشکل نداشتم. هیچوقت دعوای بزرگی نداشتم. گاهی رسانهها دربارهٔ من و (کریستیانو) رونالدو حرفهایی ایجاد میکردند، اما ما هیچوقت مشکلی نداشتیم، هیچوقت مشاجرهای، دعوا یا هیچ چیز دیگر پیش نیامد.
آیا هرگز پیش خودت گفتی که ایکاش به جای رفتن به اسپانیا، راهی مثلاً منچستریونایتد میشدی؟
این سؤال را خیلی از من میپرسند. از تصمیمی که گرفتم راضی هستم چون اگر این کار را نمیکردم، شاید به این میزان از موفقیت نمیرسیدم.
میتوانیم دربارهٔ پرچم «ولز. گلف. مادرید» صحبت کنیم؟
آن شعار تنها چیزی بود که احساس کردم در حقم بیانصافی شد. از یک جهت، هیچکس نمیدانست من چقدر گلف بازی میکنم. اگر الان از شما بپرسم فکر میکنید چقدر گلف بازی میکردم، احتمالاً میگویید هفتهای سه یا چهار بار، چیزی شبیه این، درست است؟
تقریباً همینطور.
من هر دو تا سه هفته یکبار بازی میکردم، آن هم فقط در روز استراحت. هیچوقت هم هشت ساعت پشت سر هم بازی نمیرفتم، همیشه حرفهای عمل میکردم. اما مردم این را نمیدانند، بنابراین آن شعار را میسازند.
شعار فعلیت چیست؟
حالا خانواده را در اولویت قرار میدهم. احتمالاً گلف در جایگاه دوم است و بعد از آن سلامتی.
اگر ولز سال آینده به جام جهانی برسد، تو از بازیکنانی مثل رونالدو و لیونل مسی که همچنان بازی میکنند جوانتر خواهی بود. دربارهٔ این فکر کردی که چه احساسی خواهی داشت؟
اگر یک سال پیش از من میپرسیدید، احساس ناخوشایندی پیدا میکردم. اما حالا از آن مرحله عبور کردهام و احساس آرامش دارم. چند روز پیش یک بازی فوتبال انجام دادم و بله، کاملاً مشخص شد که نمیتوانستم به بازی ادامه دهم، بنابراین تصمیمم قطعاً درست بود.
ترکیب منتخب ستارگان فوتبال انگلیس+جزئیات
هندی ها شاکی از رونالدو
ستاره رئال مادرید غایب بزرگ مراسم توپ طلا
اولین واکنش کریستیانو رونالدو پس از ناکامی بزرگ + جزئیات
رکورد جدید برای مسی فوق ستاره آرژانتینی اینتر میامی
افتخار جدید برای کریستیانو رونالدو در فوتبال عربستان + جزئیات
