حق را حتی از اهلِ باطل بپذیرید!
منبع : خبرانلاین
در منطق اسلام، اینطور نیست که کثرت به معنای برتری باشد؛ قلّت نیز به معنای بطلان نیست. آنچه که در نگاه اسلام، معیار و ملاکِ برتری است، «حق» است؛ حال ممکن است حق با اکثریت باشد و یا با اقلیت.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید:
بنا بر روایت حوزه نیوز، آنچه که در نگاه اسلام، معیار و ملاکِ برتری است، «حق» است.
«قُلْ لَا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَهُ الْخَبِیثِ.» ۱
شرح:
برخی اوقات، افراد به هنگام تصمیمگیری و یا تعیینِ مسیر، خصوصاً مسیرهای اعتقادی، تحت تأثیر کثرتِ و سروصدای یک گروه، با آنان هممسیر گشته و حتی گاهی نیز مُهر بطلان بر تفکر و اعتقادِ اقلّیت میزنند! به عبارتی، تنها ملاک ایشان برای انتخاب، کثرت است.
اما در منطق اسلام، اینطور نیست که کثرت به معنای برتری باشد؛ قلّت نیز به معنای بطلان نیست. آنچه که در نگاه اسلام، معیار و ملاکِ برتری است، «حق» است؛ حال ممکن است حق با اکثریت باشد و یا با اقلیت.
بنابراین از آنجایی که «حق» به عنوان معیار معرفی شده است و نه «کثرت»، باید در ابتدا «حق» را بشناسیم و دیگران را نیز با همین ترازو و معیار بسنجیم؛ از همین روست که امیرالمؤمنین علیهالسلام میفرمایند:
«اَلْحَقُّ لاَ یُعْرَفُ بِالرِّجَالِ اِعْرِفِ اَلْحَقَّ تَعْرِفْ أَهْلَهُ.» ۲
اهمیت حق و پذیرش آن تا به حدّی است که حضرت مسیح علیهالسلام فرمودهاند:
«خُذُوا الْحَقَّ مِنْ اَهْلِ الْباطِلِ وَ لا تَأْخُذُوا الْباطِلَ مِنْ اَهْلِ الْحَقِّ.» ۳
اما آنچه که کار را دشوار میکند این است که گاهی پذیرشِ حق، تلخ است و از آنجایی که پذیرش باطل به نفعِ انسان است، شیرینی پذیرشش را به تلخیِ حق ترجیج میدهد؛ از همین روست که امام علی علیهالسلام اینگونه سفارش نمودهاند:
«اِصْبِرْ عَلَی مَضَضِ مَرَارَهِ اَلْحَقِّ وَ إِیَّاکَ أَنْ تَنْخَدِعَ لِحَلاَوَهِ اَلْبَاطِلِ.» ۴
چراکه انسانِ عاقل هرگز دل به امورِ فانی و زوالپذیر نمیبندد و خود را اسیر شیرینی ظاهری این امور نمیکند. باطل نیز از همین امور است؛ آنچنان که خداوند در قرآن کریم میفرماید:
«إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا» ۵
و اینکه اگر حق و مسیرِ هدایت شناخته شد، دیگر نباید ترس و وحشت را به دلیل قلّتِ یار و همراه، به دل راه دهیم. امام علی علیهالسلام در این رابطه میفرمایند:
«أَیُّهَا النَّاسُ، لَا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَی لِقِلَّهِ أَهْلِهِ، فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَی مَائِدَهٍ شِبَعُهَا قَصِیرٌ وَ جُوعُهَا طَوِیلٌ.» ۶
