آشنایی با اودو کوئلمایتس، جودوکای مطرح آلمانی؛ از برنز المپیک ۱۹۹۲ تا طلای المپیک ۱۹۹۶
اودو کوئلمایتس، جودوکایی از آلمان شرقی بود که پس از اتحاد دو آلمان با یکدیگر، موفق به کسب مدال طلای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا شد. او سابقه قهرمانی در مسابقات جهانی و اروپایی را داشته و یکی از جودوکاهای چپ دست مطرح این ورزش است.
طرفداری | اودو کوئلمایتس (Udo Quellmalz) زاده هشت مارس ۱۹۶۷ در شهر لایپزیگ در آلمان شرقی سابق است. او از ۱۴ سالگی به ورزش جودو در مدرسه ورزش نوجوانان لایپزیگ علاقمند شد و از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ برای باشگاه ورزشی لایپزیگ، وارد تاتامی شد. او سپس در باشگاههای دیگر آلمان همانند ابنزبرگ و اینگولشتات به فعالیتش ادامه داد. نخستین رقابت مهم اودو در قهرمانی جوانان اروپا بود؛ جایی که این جودوکا به طلای کلاس وزنی ۶۵- کیلوگرم در ۱۹۸۴ کادیز و برنز ۱۹۸۶ لئوندیگ رسید. او سپس در مسابقات قهرمانی جودوی اروپا در رده بزرگسالان حضور یافت و پس از نمایندگان فرانسوی و آلمان غربی، به همراه جودوکای شوروی به مدال برنز رسید. در سال ۱۹۸۹، این جودوکا به مسابقات قهرمانی جهانی اعزام شد و پس از شکست برابر دراگومیر بچانوویچ یوگسلاو، مدال نقره را تصاحب کرد.
مسابقات قهرمانی اروپای ۱۹۹۰ که در شهر فرانکفورت برگزار میشد، منجر به صعود کوئلمایتس به فینال وزن ۶۵- کیلوگرم شد تا این جودوکا، پس از شکست برابر برونو کارابتای فرانسوی، مدال نقره اروپا را به افتخاراتش اضافه کند. سال ۱۹۹۱، شروع موفقیت اودو در مسابقات جودو بود؛ سالی که او پس از پیروزی برابر ماساهیکو اوکومای ژاپنی، به مدال طلای قهرمانی جهان رسید. کوئلمایتس در سال ۱۹۹۲، برای نخستین بار عازم مسابقات جودوی المپیک در بارسلونا شد. در پول B این دوره از المپیک، کوئلمایتس، مسابقات را با پیروزی برابر فرانسیسکو لورنزوی اسپانیایی آغاز کرد. او سپس در مرحله بعدی، اصف المور لبنانی را شکست داد و به مرحله یکهشتم نهایی صعود کرد.
پیروزی برابر گائو اروی از چین و ژان پیر کانتین از کانادا، کوئلمایتس را به مرحله نیمه نهایی رساند اما شکست برابر روجریو سامپایوی برزیلی، او را به مرحله شانس مجدد رساند. پیروزی برابر فیلیپ لاتس بلژیکی، کوئمایتس را به مدال برنز المپیک ۱۹۹۲ رساند. از جمله تجربیات بعدی این جودوکا، مدالهای برنز قهرمانی اروپا و جهان در سال ۱۹۹۳ و طلای مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۵ بود. او در فینال مسابقات جهانی ۱۹۹۵، پس از پیروزی برابر یوکیماسا ناکامورای ژاپنی به این مهم رسید. او سپس راهی مسابقات جودوی المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا شد. فرانسیس فیگوئروا از جمهوری دومینیکن، اسرائیل هرناندز از کوبا، مایکل آلمیدا از پرتغال و فیلیپ لاتس بلژیکی، رقبایی بودند که از کوئلمایتس شکست خوردند تا این جودوکای اهل لایپزیگ، برای نخستین بار به فینال المپیک صعود کند.
او سپس سناریوی مسابقات قهرمانی جهان را در المپیک با ناکامورای ژاپنی تکرار کرد تا به مدال طلای المپیک ۱۹۹۶ دست یابد. دیدار فینال این المپیک میان کوئلمایتس و ناکامورا، چندان باب میل تماشاگران نبود زیرا هر دو جودوکا به یک اخطار انفعال رسیدند. او پس از رسیدن به طلای المپیک، از مسابقات قهرمانی جودو خداحافظی کرد. از جمله دیگر دستاوردهای کوئلمایتس، نشان نقرهای لورل در سال ۱۹۹۳ بوده است. کوئلمایتس، یک جودوکای چپ دست و پویا بود که با تکنیکهای کوچی گاری و تای اوتوشی و نبردهای زمینی موفق، حریفانش را شکست میداد.
از سری خاطرات ورزشی
مانفرد هوبرل، قویترین مرد اروپا در سالهای ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴؛ همشهری آرنولد با بازویی ۶۰ سانتیمتری
مایک کریستین، سلحشور آهنین مستر المپیا؛ از گنگستری تا مسابقات بدنسازی
لی چانگ وی، بدمینتونباز پرافتخار مالزیایی؛ از سه نقره المپیک تا ۳۴۸ هفته سلطنت بر بدمینتون جهان
