آشنایی با هربرت کارلسون، آقای گل المپیک ۱۹۲۰ آنتورپ؛ از گوتنبرگ تا قهرمانی در ینگه دنیا و بیماری سیفلیس
طرفداری | هربرت کارلسون (Herbert Carlsson) زاده ۹ آگوست ۱۸۹۶ در شهر گوتنبرگ سوئد است. او در پست مهاجم نوک بازی میکرد. هربرت از کودکی به فوتبال علاقه داشت و در مزرعه پدری خود به همراه همسن و سالانش به فوتبال مشغول بود. او و دوستانش گاهی پارچههای خانه را به دور یک توپ پلاستیکی میپیچیدند و با چهارچوبهای چوبی موجود در خانه، فوتبال بازی میکردند.
کارلسون پس از بازی برای چند تیم محلی سوئد، در سال ۱۹۱۷ به عضویت باشگاه گوتنبرگ درآمد و در دوم سپتامبر همین سال، نخستین بازیاش برای این باشگاه را برابر هلسینگبورگ سوئد به ثبت رساند. این بازیکن، شش فصل را در گوتنبرگ گذراند و آمار کلی ۱۴۰ بازی، ۱۴۹ گل را در لیگ برتر سوئد به ثبت رساند. این بازیکن در طول دوران بازی خود به لقب «Murren» به معنی «غرغرو» رسیده بود. او در سال ۱۹۲۲ به ایالات متحده آمریکا کوچ کرد و در تیمهای مختلف این کشور بازی کرد. کارلسون ابتدا در نیویورک وایکینگ حضور داشت و سپس آمارهای ۱۱۰ بازی، ۵۶ گل در ایندیانا فلورینگ، ۱۰۹ بازی، ۳۱ گل در نیویورک نشنال و ۴۹ بازی، ۲۰ گل در نیویورک جاینتز را به ثبت رساند. آمریکا محلی برای کسب درآمد این بازیکن از فوتبال بود زیرا باشگاههای سوئدی رقم قابل توجهی را به بازیکنانشان نمیدادند. او در سال ۱۹۳۱، پس از ۹ سال بازی در آمریکا، بازنشست شد.
او یک سال پس از عقد قرارداد با گوتنبرگ، به تیم ملی سوئد دعوت شد. اولین بازی ملی این بازیکن، در سال ۱۹۱۸ در بازی برابر نروژ به ثبت رسید. در سال ۱۹۱۹، نخستین گل ملی این بازیکن در بازی برابر هلند به ثمر رسید. او در دیدار دیگری برابر هلند، هتتریک کرد و توانست تیمش را به برتری ۱-۴ برساند. او در همین سال برابر دانمارک نیز یک هتتریک دیگر را تجربه کرد. هربرت، یکی از اعضای این کشور در المپیک ۱۹۲۰ آنتورپ بلژیک بود. کارلسون در بازی نخست سوئد برابر یونان که با پیروزی ۰-۹ این کشور همراه بود، پنج گل به ثمر رساند و عنوان ستاره بازی را در پایان بازی دریافت کرد. در مرحله بعدی المپیک، این ستاره سوئدی در دیدار برابر هلند به درخشش خود ادامه داد و برابر هلند بریس کرد اما نتوانست به صعود تیمش کمکی کند. در پایان این المپیک، کارلسون با هفت گل، آقای گل برترین آوردگاه فوتبالی جهان در آن زمان شد. همین درخشش بود که باعث حضور این بازیکن در آمریکا شد. او در ۲۰ بازی ملی خود برای تیم ملی سوئد، ۱۹ گل به ثمر رسانده بود. رقیب مورد علاقه این بازیکن، تیم ملی هلند بود که او توانست در برابر این کشور، شش گل به ثمر برساند.
هربرت پس از پایان فوتبالش در آمریکا، به سوئد بازگشت و مدتی در این کشور مربیگری کرد و تجربه خود را به نسل بعدی کشورش منتقل کرد. او پس از مدتی به بیماری سیفلیس مبتلا شد؛ بیماری که درمان خاصی نداشت و تنها مصرف جیوه، راهی برای درمان آن بود. او در سال ۱۹۳۷ در بیمارستان روانی بستری شد و تا زمان فوتش، در ۱۲ اکتبر ۱۹۵۲، در آنجا زندگی کرد. از افتخارات دوران فوتبال کارلسون، میتوان به یک قهرمانی در لیگ برتر سوئد در سال ۱۹۱۸ و یک لیگ و جام حذفی آمریکا در سالهای ۱۹۲۷ و ۱۹۳۱، اشاره کرد. او در سال ۱۹۲۶، یکی از نشانهای معروف ورزش سوئد به نام پسر بزرگ را دریافت کرد که به قهرمانان ورزشی اعطا میشد. کارلسون در سالهای ۱۹۱۹ با هشت گل و ۱۹۲۰ با ۹ گل، به عنوان برترین گلزن ملی جهان دست یافته بود.
