خاطرات فوتبالی با بروس گروبلار؛ از حضور در جنگ رودزیا و بازی در تیم ملی زیمباوه تا سنگربانی لیورپول و قهرمانی در اروپا
طرفداری | بروس گروبلار (Bruce Grobbelaar) زاده ششم اکتبر ۱۹۵۷ در شهر دوربان در آفریقای جنوبی است. خانواده بروس، در کودکی او، به رودزیای سابق و زیمباوه کنونی کوچ کردند و در آن، ساکن شدند. گروبلار جوان، در ابتدا به کریکت علاقمند بود و در این ورزش، استعداد فوقالعادهای داشت. به مرور، علاقه بروس به فوتبال، بیشتر از کریکت شد و او در نهایت فوتبالیست شد. بروس که به دلیل حضور در کریکت، از دستان قدرتمندی بهره میبرد، پست دروازهبان را انتخاب کرد. او در ۱۶ سالگی، فوتبال را با باشگاه هایلندرز زیمباوه شروع کرد و در دو بازی برای این باشگاه به میدان رفت. گروبلار، پس از یک فصل از هایلندرز جدا شد و در سه تیم دیگر به نامهای چیبوکوشومبای زیمباوه، هایلندپارک و دوربان سیتی آفریقای جنوبی بازی کرد. پس از بازی در دوربان سیتی، او مجبور به حضور در جنگ رودزیا شد؛ جنگی که پس از استقلال رودزیا (زیمباوه) از بریتانیا شروع شد.
من در سال ۱۹۷۵، به ارتش رودزیا پیوستم. من پیش از حضور در جنگ، شش هفته آموزشهای لازم را دیده بودم. اولین تجربه سخت من از جنگ، در هنگام کنترل مرزها در یک کریسمس رخ داد که گروهک «جنگجویان آزادی» به سمت خاکریز ما، خمپاره شلیک کرد. خیلی وحشتناک بود زیرا دو سرباز آسیب دیدند، مدرسهای که از آن مراقبت میکردیم، ویران شد و کیسههای شن، روی سرمان فرو ریخت. بعد از آن، من ردیاب کاروان شدم و بدین طریق به ارتش کمک میکردم. جنگ احمقانهای بود و شباهتهای زیادی به جنگ ویتنام داشت. یکی از بدترین اتفاقات این جنگ، این بود که گاهی مجبور بودیم با دوستان قدیمیمان بجنگیم. به یاد دارم که وقتی برای مرخصی به خانه رفته بودم، یکی از دوستانم را دیدم که به گروهک «جنگجویان آزادی» پیوسته بود. به او گفتم که اگر در جنگ ببینمت، باید تو را بکشم و او نیز همین حرف را زد. در نهایت او در جنگ کشته شد و من زنده ماندم.
پس از پایان جنگ رودزیا، گروبلار به آمریکای شمالی مهاجرت کرد و در سال ۱۹۷۹، با ونکوور وایتکپس قرارداد بست. او نخستین بازی خود برای این باشگاه را در برابر لس آنجلس آزتکز به میدان رفت و در این بازی، از یوهان کرایوف گل خورد. او سپس نیمکتنشین شد و به عنوان دروازهبان دوم تیمش شناخته شد. در سال ۱۹۷۹، گروبلار برای دیدن چند نفر از نزدیکانش به انگلستان رفته بود و طی این سفر، تماسهایی از سوی ران اتکینسون دریافت کرد که او را برای حضور در وست برومویچ میخواست. عقد قرارداد او با وست برومویچ، با وجود اصرار اتکینسون، به دلیل برخی ایرادات در مجوز کار او به سرانجامی نرسید. در نهایت، این بازیکن به صورت قرضی راهی کرو الکساندرا در سطح چهارم فوتبال انگلستان شد. او در این فصل، در ۲۴ بازی برای کرو الکساندرا به میدان رفت و در بازی نهایی این تیم، موفق شد برای تیمش از روی نقطه پنالتی گلزنی کند و علاوه بر آن، نمایش خوبی را در خط دروازه تیمش داشته باشد. درخشش در آخرین بازی برای الکساندرا، در حضور تام ساندرز، استعدادیاب باشگاه لیورپول رقم خورد. ساندرز پس از دیدن بازی این بازیکن، لیورپول را مجاب به خرید او از باشگاه کانادایی کرد.
گروبلار که پس از پایان قرارداد قرضی به ونکوور بازگشته بود، پس از پیشرفت مذاکرات لیورپول با باشگاه کانادایی، با ۲۵۰ هزار پوند به این باشگاه پیوست. او در ابتدا قرار بود تا دروازهبان دوم لیورپول باشد اما جدایی ری کلمنس از لیورپول، این دروازهبان را به شماره یک باشگاه لیورپول رساند. او از هفته نخست لیگ برتر انگلستان در فصل ۸۲-۱۹۸۱، در ترکیب لیورپول به میدان رفت. بازی اول او، برابر ولوز رقم خورد که با باخت ۰-۱ لیورپول همراه بود. روزهای اول حضور او در خط دروازه لیورپول، با انتقادات و اشتباهاتی همراه بود اما رفته رفته این دروازهبان، راه موفقیت در لیورپول را پیدا کرد و پس از نتایج خوب این باشگاه در نیمه دوم فصل و جبران فاصله امتیازی با ایپسویچ، به یکی از ارکان تیمش در قهرمانی لیگ برتر انگلستان تبدیل شد. ۶۲ بازی، ۳۱ کلینشیت، در فصل نخست او در لیورپول به ثبت رسید. او در این فصل موفق به بازی در جام بینقارهای و جام باشگاههای اروپا نیز شد. نمایش خوب گروبلار در فصل دومش ادامه یافت و او با ثبت ۲۷ کلینشیت در ۶۰ بازی، سهگانه قهرمانی در انگلستان یعنی جام حذفی، لیگ کاپ و لیگ برتر را تجربه کرد.
فصل ۸۴-۱۹۸۳، با صعود لیورپول به فینال جام باشگاههای اروپا همراه بود و این مهم، با درخشش گروبلار و ثبت شش کلینشیت در هشت مسابقه به دست آمد. در فینال اروپا، رم در برابر لیورپول قرار گرفته بود و بعد از تساوی ۱-۱ دو تیم، پنالتیها، تکلیف قهرمان اروپا را مشخص میکرد. بعد از آنکه ضربه نخست لیورپول در ضیافت پنالتیها، ره به دروازه رم نداشت، گروبلار برای بازگرداندن تیمش به بازی، در پنالتی دوم رم که توسط برونو کونتی زده میشد، شروع به یک بازی روانی کرد. او پس از یک لبخند ناشی از اعتماد به نفس، تور دروازه را به کنایه از اسپاگتی ایتالیایی گاز گرفت و با رقص پاهای خود، کونتی را تحت تاثیر قرار داد و این ضربه برای رم از دست رفت. همین سناریو برای ضربه چهارم رم نیز تکرار شد و بار دیگر به نتیجه رسید و فرانچسکو گراتزیانی نیز پنالتی خود برای رم را از دست داد. در نهایت لیورپولیها، پنالتی پنجم خود را به گل تبدیل کردند و قهرمان اروپا شدند. آمار او در سایر رقابتها، ۵۸ بازی، ۲۸ کلینشیت بود.
او ۱۰ فصل دیگر در لیورپول حضور داشت و نامش را به عنوان یکی از دروازهبانهای برتر تاریخ این باشگاه به ثبت رساند. او آمارهای ۶۴ بازی، ۲۹ کلینشیت در فصل ۸۵-۱۹۸۴، ۵۶ بازی، ۲۲ کلینشیت در فصل ۸۶-۱۹۸۵، ۴۴ بازی، ۲۱ کلینشیت در فصل ۸۷-۱۹۸۶، ۴۶ بازی، ۲۳ کلینشیت در فصل ۸۸-۱۹۸۷، ۲۷ بازی، ۱۳ کلینشیت در فصل ۸۹-۱۹۸۸، ۵۰ بازی، ۱۹ کلینشیت در فصل ۹۰-۱۹۸۹، ۴۲ بازی، ۱۶ کلینشیت در فصل ۹۱-۱۹۹۰، ۵۵ بازی، ۲۱ کلینشیت در فصل ۹۲-۱۹۹۱، ۱۰ بازی، سه کلینشیت در فصل ۹۳-۱۹۹۲ و ۳۶ بازی، هشت کلینشیت در فصل ۹۴-۱۹۹۳ را به ثبت رساند. او در سال ۱۹۹۳، برای مدت کوتاهی به صورت قرضی راهی استوک سیتی شده بود و در لیگ سطح سوم انگلستان برای این باشگاه، آمار چهار بازی، یک کلینشیت را به ثبت رسانده بود. او از آغاز دهه نود میلادی، به آرامی جایگاهش در ترکیب اصلی لیورپول را از دست داده بود و در سالهای پایانی حضورش در این باشگاه، با استیو مک منمن دچار درگیری شد و دچار مصدومیتهایی شد. او در سال ۱۹۹۴ از لیورپول جدا شد. گروبلار به همراه لیورپول به شش قهرمانی لیگ، پنج سوپرکاپ، سه لیگ کاپ، سه جام حذفی و یک جام باشگاههای اروپا دست یافته بود.
او پس از ۱۴ سال بازی در لیورپول، به ساوتهمپتون پیوست. حضور او در ساوتهمپتون، همراه با شایعاتی درباره احتمال تبانی و نقش او در تغییر نتایج چند بازی همراه بود. گروبلار در نهایت از این اتهامات مبرا شد و موفق به پیروزی در یکی از نبردهای سخت خود، خارج از زمین فوتبال شد. او دو فصل در ساوتهمپتون حضور داشت و در ۴۰ بازی برای این باشگاه، ۱۰ کلینشیت را به ثبت رساند. این دروازهبان پس از ترک ساوتهمپتون، به تیمهای مختلفی در لیگهای دستههای پایینتر انگلستان پیوست و فقط در سال ۱۹۹۷، مدت کوتاهی با شفیلد ونزدی، به لیگ برتر بازگشت. تیمهای او پس از ساوتهمپتون، پلیموث، آکسفورد یونایتد، اولدهام، چشهم، بوری، لینکلن سیتی، نورثویچ، هلنیک آفریقای جنوبی و گلسهاوتون بودند. او تا ۵۰ سالگی به فوتبالش ادامه داد و در سال ۲۰۰۷، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
گروبلار که در کشور زیمباوه بزرگ شده بود، در سال ۱۹۹۷ و دیدار با آفریقای جنوبی، نخستین بازی ملی خود را به ثبت رساند. او در ۳۳ بازی ملی برای کشور زیمباوه به میدان رفت و تلاشهای زیادی برای صعود با این کشور به یک تورنمنت ملی مهم کرد اما درنهایت موفق به حضور در تورنمنت خاصی نشد. او همزمان با بازی، در سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲، در تیم ملی زیمباوه، سوپر اسپرت و هلنیک آفریقای جنوبی مربیگری کرده بود. او سپس در باشگاه اوتاوا فیوری به عنوان مربی دروازهبانها، مشغول به کار شد. از آرزوهای او، بازگشت به آنفیلد به عنوان مربی است. لقب او در دوران بازیاش، «مرد جنگلی» بود.
