خاطرات فوتبالی با پیرینو پراتی؛ اسطوره میلان و اولین ایتالیایی که در یک فینال اروپایی هتتریک کرد
طرفداری | پیرینیو پراتی (Pierino Prati) زاده ۱۳ دسامبر ۱۹۴۶ در شهر چینیسلو بالساموی ایتالیاست. او در پستهای مهاجم نوک و وینگر چپ بازی میکرد. پراتی فوتبالش را در باشگاه جوانان میلان شروع کرد و در سال ۱۹۶۵ برای کسب تجربه بیشتر به صورت قرضی راهی سالرنیتانا شد. او در ۱۹ بازی سریسی ایتالیا، ۱۰ گل زد تا سالرنیتانا با درخشش او به سریب صعود کند. پراتی پس از پایان قرارداد قرضی، به میلان بازگشت و در هفته اول فصل ۶۷-۱۹۶۶ برای نخستین بار با پیراهن میلان در بازی با ونتزیا به میدان رفت. او در هفته چهارم و بازی با ناپولی نیز ۹۰ دقیقه حضور داشت و سپس در ماه نوامبر، بار دیگر به صورت قرضی راهی تیمی دیگر شد و این بار به ساوونا در سریب پیوست.
این بازیکن در سریب با پیراهن ساوونا، در ۲۹ بازی، ۱۵ گل زد و بار دیگر به عنوان ستاره تیم قرضی خود، به میلان بازگشت. میلان برای فصل ۶۸-۱۹۶۷، روی پراتی ۲۱ ساله حساب بیشتری باز کرد و از هفته هفتم به بعد، شاهد بازیهای بیشتری از این بازیکن بودیم. او ابتدا در هفته هفتم برابر کالیاری به میدان فرستاده شد و یک گل زد؛ سپس هفته نهم و بازی با ویچنزا، دو گل دیگر به تعداد گل این بازیکن افزود. پراتی سپس در بازی برابر برشا، بولونیا، رم و آتالانتا، دبل کرد و در نهایت با ۲۳ بازی، ۱۵ گل و چهار پاس گل، آقای گل سریآ شد و به همراه میلان به قهرمانی در این لیگ دست یافت. او در جام برندگان اروپا نیز به میدان رفت و با گلهای مهمش در مراحل یکهشتم، یکچهارم و نیمه نهایی برابر بایرن مونیخ، به صعود میلان به فینال این تورنمنت، کمک فراوانی کرد. میلان در فینال، ۲-۰ هامبورگ را شکست داد و قهرمانی اروپایی خود را به دست آورد. هفت بازی و سه گل نیز در جام حذفی برای پراتی به ثبت رسید.
درخشش پراتی در فصل ۶۹-۱۹۶۸ ادامه داشت و او در تمامی رقابتها، آمار ۴۲ بازی، ۲۱ گل و هفت پاس گل را ثبت کرد. در لیگ قهرمانان اروپا، پراتی در بازی برابر مالمو دبل کرد و در بازی حساس مرحله یکچهارم نهایی با سلتیک، تک گل مهم میلان را به ثمر رساند و این باشگاه را به نیمه نهایی اروپا رساند. در نیمه نهایی، میلان، منچستر را کنار زد و در فینال، با سه گل و یک پاس گل پراتی، به قهرمانی اروپا رسید. او به اولین بازیکن ایتالیایی تبدیل شد که در یک فینال اروپایی هتتریک میکند. میلان در این فصل به قهرمانی مسابقات بینقارهای هم رسید و در دو دیدار رفت و برگشت برابر استودیانتس، این باشگاه را شکست داد و به نوعی در این فصل، قهرمان جهان شد. پراتی در این مسابقات که به نام اینترکانتیننتال معروف بود، یک پاس گل داد و به دلیل بازی خشن آرژانتینیها مصدوم شد. او در فصل ۷۰-۱۹۶۹، آمار ۲۸ بازی، ۱۷ گل و چهار پاس گل را ثبت کرد تا همچنان یکی از ستارههای مهم میلان باشد. پراتی، سه فصل دیگر در میلان حضور داشت و آمارهای ۳۹ بازی، ۲۱ گل و هفت پاس گل در فصل ۷۱-۱۹۷۰، ۳۸ بازی، ۱۲ گل و ۱۱ پاس گل در فصل ۷۲-۱۹۷۱ و ۲۱ بازی، هشت گل و ۱۰ پاس گل در فصل ۷۳-۱۹۷۲ را ثبت کرد. یک قهرمانی جام حذفی ایتالیا و یک جام برندگان اروپا، در این سه فصل به افتخارات پراتی اضافه شد.

پراتی که در فصول آخر حضورش در میلان، مصدومیتهای مکرری را تجربه کرد، در سال ۱۹۷۳ با ۶۵۰ میلیون لیره به رم فروخته شد. او در فصل اولش در رم، ۲۶ بازی، هشت گل و یک پاس گل و در فصل دومش، ۳۹ بازی، ۲۲ گل و یک پاس گل را به ثبت رساند و توانست به روزهای اوجش بازگردد. پراتی در دو فصل بعدی خود در رم، بار دیگر به روندی نزولی رسید و آمارهای ۱۷ بازی، پنج گل و ۲۲ بازی، پنج گل را ثبت کرد. او در سال ۱۹۷۷ به فیورنتینا پیوست و در یک فصل، تنها در هشت مسابقه حضور داشت. این بازیکن سپس به باشگاه ساوونا در سریسی برگشت و پس از یک سال، تصمیم به حضور در کشوری جدید گرفت. پراتی در سال ۱۹۷۹ به روچستر راینوس آمریکا پیوست و در شش بازی برای این باشگاه، سه گل زد. بازگشت به ساوونا و ثبت آمار ۵۴ بازی، ۲۴ گل، آخرین اتفاقات کارنامه این بازیکن بود. او در سال ۱۹۸۱ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
اولین بازی ملی پراتی برای تیم ملی ایتالیا، در سال ۱۹۶۸ به ثبت رسید که او در شکست ۳-۲ کشورش برابر بلغارستان در پلیآف صعود به یورو ۱۹۶۸، یک گل زد. در بازی برگشت، با یک گل پراتی، ایتالیا ۲-۰ بلغارستان را شکست داد و موفق به صعود به یورو ۱۹۶۸ شد. پراتی در این تورنمنت که در صعود کشورش تاثیر داشت، در دو مسابقه نیمه نهایی و فینال نخست، به میدان رفت و در نهایت به همراه ایتالیا، به قهرمانی در این دوره یورو رسید. او به جام جهانی ۱۹۷۰ دعوت شد اما در تمام مسابقات کشورش تا شکست ۴-۱ در فینال به برزیل، نیمکتنشین بود و حتی در یک مسابقه به میدان نرفت. آخرین بازی ملی او، دیدار با یوگسلاوی در سال ۱۹۷۴ بود و این بازیکن با ۱۴ بازی ملی و هفت گل، بازنشست شد. او پس از پایان فوتبالش، مدتی مربیگری کرد و سرمربی باشگاههایی مثل لکو، سولبیاتسه و پرو پاتریا شد. پراتی در سالهای آخر عمر خود در دهکدهای در کومو زندگی کرد و سپس در خانه سالمندان، حضور پیدا کرد. او در ۲۲ ژوئن ۲۰۲۰، در ۷۳ سالگی درگذشت.















