پشیمانی چه سود؟ ؛ پشت پرده موافقت اولیه منصوریان با اخراج رحمتی و جباری

عجیب ترین خبر ممکن که امکان داشت از باشگاه استقلال مخابره شود مربوط به اخراج دو کاپیتان با تجربه این تیم بود.

همه منتظر خبر اخراج منصوریان بودند اما ناگهان خبر خروج رحمتی و جباری مخابره شد.البته باشگاه استقلال هیچ واکنشی نسبت به این برکناری غیرمحترمانه نشان نداد اما صحبت های این دو بازیکن و حضورشان در ساختمان باشگاه موید این واقعیت است که از سوی باشگاه “نیرویی” در کار بوده تا این دو نباشند.بهانه اش هم احتمالا سن بالاست و یا هر چیز دیگر.

اینکه منصوریان موافقش بوده یا نه اصلا اهمیتی ندارد. چرا که اگر او خواهان حضورشان در همان تمرین یکشنبه بود به شخصه با آنها تماس می گرفت. اما هوشمندانه ۲۴ ساعت خودش را به ندانستن زد و تازه دیروز دوشنبه بود که به مدیرعامل نامه زد و گفت باید این دو در تمرین حاضر باشند! یک پارادوکس کامل.

اما نکته عجیب این است که چرا منصوریان در ابتدا تن به چنین کاری داد؟بدون شک اگر سرمربی استقلال نیازی به این دو نداشت نه آنها را جذب می کرد و نه در مصاحبه های چند ماه قبل خود مرتب از القاب آنچنانی برای بازیکنان با تجربه اش استفاده می کرد. رحمتی و حیدری تا پیش از این دست های راست و چپ منصوریان بودند. به گفته او جباری در هر بازی تنها ۱۰ دقیقه بازی کند و پاس گل بدهد، پولش حلال حلال می شود.

یک جستجوی چند دقیقه ای در فضای وب ده ها مصاحبه از سرمربی استقلال به شما نشان می دهد که مثل همیشه سعی کرده هندوانه زیر بغل این و آن بگذارد. جباری به زعم او پرستیژ استقلال بود.

اما چرا منصوریان حاضر شد برای ماندن خودش به همین راحتی روز یکشنبه دو بازیکن را قربانی کند و سپس روز دوشنبه بگوید این دو را می خواهم ؟

منصوریان که به خاطر رفتار و منش خاص و پایین شهری اش سالیان سال روی سکوها ملقب به داش علی بوده، حالا در حال خراب کردن همه آن چیزهایی است که یک عمر برای ساختنش تلاش کرد.

مرد با مرام، مربی دوست با بازیکن و رفتار و گفتار پهلوانانه از او چهره دیگری را ترسیم کرده بود. در فوتبال آمد و شد زیاد است همانطور که چلسی دو بار عذر مورینیو را خواست و چه کسی می داند شاید ۴ سال بعد باز هم استنفورد بریج خانه او باشد.

هیات مدیره استقلال که بیشتر به یک جمع فرمایشی می خورد تا یک نهاد جدی تصمیم گیر تا روز بازی با ذوب آهن به منصوریان مهلت داده است. او حالا با تیمی بازی دارد که مربی اش متخصص بردن استقلال است. ذوب آهن بر خلاف تیم منصوریان این روزها خوب می برد و قلعه نویی آمده تا بازگشتش به سطح یک فوتبال ایران را با بالا کشاندن ذوب اعلام کند.

فوتبال قابل پیشبینی نیست. اما با توجه به فضای ملتهب سکوها و جو منتقدانه ای که علیه منصوریان به راه افتاده می شود پیشبینی کرد در بهترین حالت شاید تنها ۵ هزار هوادار در روز چهارشنبه برای دیدن این بازی به آزادی بیایند. این عده هم اغلب ناراضیانی هستند که می‌خواهند صدای خود را به هیات مدیره و وزیر ورزش برسانند.

تقریبا می‌شود پیشبینی کرد از آن دسته از بازی هایی است که منصوریان آرزو می کند هر چه هوادار کمتری به آزادی بیاید چرا که شعار سکوها روحیه بازیکنان را تخریب می کند و تیمی که در حالت معمولی رقیبی بسیار سر سخت برای استقلال بشمار می رود، حالا در جوی عجیب باید رو به روی استقلال بازی کند.
قلعه نویی فصل قبل با تراکتورسازی در دو بازی رفت و برگشت از سد منصوریان و استقلال گذشت و بعید است در بازی روز چهارشنبه دست کم او و تیمش بازنده باشند. اما عدم پیروزی استقلال می تواند آخرین میخ بر تابوت مربی گری منصوریان باشد. آیا او تنها برای چند روز اضافه تر ماندن حاضر شد این چنین راحت از روی دو بازیکن با تجربه خود بگذرد؟

منصوریان تصور کرده دیگر بازیکنان با تجربه برای او در روز چهارشنبه از دل و جان بازی می کنند؟ پیشبینی در مورد او سخت نیست. او دیگر رنگ پایان فصل را نخواهد دید و با توجه به اتفاقات اخیر دیر یا زود مجبور می شود صندلی اش را به یک فرد دیگر بدهد اما کاش در همان ابتدای راه مربی گری، اینچنین لوطی گری اش را قربانی چند روز بیشتر ماندن نمی کرد.

تا این لحظه منصوریان هیچ اظهار نظری در مورد اخراج و یا عدم نیاز به جباری و رحمتی نکرده، اما شواهد نشان می دهد او حاضر است برای ماندن از روی همه بگذرد حتی از روی داش علی.

                                                                                                                    مهدی طاهرخانی-خبرگزاری پارس فوتبال