در مورد نتایج تیم ملی در جاک جهانی روسیه، باید با خودمان رو راست باشیم

تقریبا یکسالی مانده تا جام جهانی روسیه شروع شود. تیم ملی ما هم خیلی شیک و تمیز بدون اما و اگر آویزان به فوتبالمان صعود کرده. فرصت زمانی مناسبی برای آماده سازی علی الخصوص ذهنی داریم. اما از همین حالا که هنوز حریفان ما در جام مشخص نشده اند اکثر علاقمندان به فوتبال انتظار دارند تیم ملی از گروه خود در جام صعود کند. در نگاه عامیانه ایرادی وارد نیست اما وقتی بصورت واقع بینانه و تخصصی به بررسی فاصله فنی فوتبال ایران با جهان پیشرفته فوتبال می پردازیم، دستور عقب نشینی از مواضع تهاجمی و باور های به صعود صادر می شود. برمی گردیم و بسنده می کنیم به همان حضور آبرومندانه در جام جهانی که به یکباره مثل تیم ملی عربستان کیسه بوکس تیم ملی آلمان نشویم.

تیم ملی ایران استراتژی را انتخاب کرده و از آن سود می برد که مبتنی بر دفاع و بازی مستقیم در فاز تهاجمی اس. این استراتژی احتمال دارد در سطح یک قاره برای مصرف کننده توفیقاتی را نیز بهمراه داشته باشد اما در برخورد با سبک های کلاسیک و فنی به نوعی در حصار قرار دادن پتانسیل تیمی است که اگر این پتانسیل هم رها شود فضا برای نفوذ حریفان بوجود می آید. طی یکسال نمی توان فلسفه مربیگری را دستخوش تغییرات نمود  و در همین تایم زمانی نیز نمی توان جهشی به سبک دیگری برای بهره وری نزدیک شد.

بررسی های به عمل آمده توسط نگارنده نشان می دهد در آخرین جام جهانی و جام ملت های اروپا، آمریکای جنوبی، آفریقا و حتی همین آسیا، تیم هایی که در فاز تهاجمی از بازی مستقیم استفاده کرده اند سرانجام خوشی نداشته اند. در جام جهانی چهارم گروه شده و در دیگر جام ها نیز به نیمه نهایی نرسیده مجبور به وداع با جام شده اند. مسابقات فرسایشی مقدماتی جام جهانی این اجازه را به تیم ها می دهد تا به تجدید قوا بپردازند اما در تورنمنت های مجتمع فرصتی برای تجدید قوا وجود ندارد. بیاد بیاوریم تیم ما در جام جهانی گذشته نسبت به دیدار اول تا سوم چقدر دچار افت بدنی شد. این داده ها به روز بوده و مربوط به پروسه زمانی محدودی استخراج شده . سخن از فوتبال امروز دنیا را به زبان می آوریم.

تیم هایی که برتر بوده اند و موجبات حذف و شکست تیم هایی که شبیه به ایران را بازی می کردند از چند شاخصه برخوردارند.

اول اینکه در پایه فوتبال فرار هستند و برای آنها تولید بازیکن و تولید فنی هیچوقت متوقف نمی شود.

دوم بازیسازی این قبیل تیمهای برنده قبل از میانه زمین آغاز می شود و بخوبی طرح و برنامه داشته و باری به هر جهت به حمله نمی پردازند.

سوم لااقل از سه بازیکن تاثیر گذار و تکنیکی در میانه میدان بهره می برند که این بازیکنان در تقابل یک در مقابل یک تبحربه عبور دارند . این قبیل تیمها در مقابل تیمهای دفاعی ایستا نیستند و بهترین استفاده را از ضربات شروع مجدد بدست می آورند .پس از تولید موقعیت نیز بالغ بر هشتاد درصد ضربات هدف آنها یکضرب است . لحاظ نمایید تایمینگ فردی و تیمی که نزد این تیمها بدقت مورد توجه کادر فنی قرار می گیرد و حتی بر سرعت و قدرت بازیکنان حریف در پست های مختلف آگاه هستند.

اظهر من الشمس است که فوتبال ما در رده پایه که دچار چالش است. تولید بازیکن بسختی صورت می پذیرد برخی مقاومت ها برای دگردیسی در نسل بازیکنان وجود دارد در زمینه تولید فنی هم چیزی نگویم بهتر است. تیم ملی ما توانایی بازیسازی از خط دفاعی را ندارد . چون معمولا ما توپ و فضا را به حریف می دهیم و در زمان انتقال فضای محدودی باقی می ماند که لاجرم بازی مستقیم در دستور کار قرار می گیرد.

در زمینه بازیکن تاثیر گذار و نفوذی همین بازیکنان کنونی را با بازنشستگان قبلی مقایسه کنید می بینید از این نظر هم دچار افت شده ایم. اعتماد بنفس لازم در مقابل تیمهای بزرگ دنیا شوخی نیست و با تجربه بدست می آید ما همین جام جهانی گذشته بیش از اینکه به فکر بستن فضا در مقابل آر ژانتین باشیم به فکر تعویض پیراهن با مسی بودیم ؟ کیفیت ضربات هدف و آخر هم نیازی به توضیح ندارد. داخلی ها دق می دهند و در بین لژیونر ها نیز سردار آزمون پیشرفت در کارش دیده می شود. اما پریش این است که او در جام بخوبی تغذیه خواهد شد آیا حریفان اجازه تغذیه را خواهند داد. ما در جام جهانی جرقه های فردی داشته ایم اما در زمینه تیمی و کارهای ترکیبی اجازه نمایش پیدا نکرده ایم.

بازی ایران و آرژانتین نیمه اول ما در زمین خود محبوس بودیم و در نیمه دوم توانستیم با جرقه های فردی و بازی مستقیم چنگی به محوطه جریمه حریف بزنیم. وضعیت در جام جهانی پیش رو نیز خیلی بهتر از عملکرد سلف گذشته نخواهد بود. فرقی نمی کند نام حریف مقابل ما چه باشد. ما از درون و خودمان مشکل داریم بیش از بالندگی به فکر جیب فردی هستیم. وقتی جیب فردی مهم باشد در آن فوتبال تولید فنی وجود نخواهد داشت. بیش از توجه به نتایج گلخانه ای بیایید با خودمان رو راست باشیم توانایی و حد خودمان را بدانیم و بی جهت توقعات غیر قابل باور تولید نکنیم ما همینی هستیم که می بینید و بعد از جام هم خودتان را آماده کنید تا تیم ملی را تحویل یک مربی داخلی بدهیم . نوبتی هم باشد نوبت ……
امید که چنین مباد

ایرج طالع-خبرگزاری پارس فوتبال