استقلال از سه مهاجم در ترکیب استفاده می کند؟

حذف هرکدام از این ۳ نفر اما استقلال و فاز هجومی آبی ها را دچار مشکل می کند. به همین دلیل هم هست که سهم مهاجمان در گلهای زده اخیر آبی پوشان استقلال در جریان بازی بسیار ناچیز بوده: گل به مس را باقری هافبک زد، گل به نساجی را اسماعیلی هافبک و گل به نفت را غفوری مدافع. این درحالیست که پیش از این برهوت گلزنی مهاجمان، استقلال برابر تراکتور با حضور هر ۳ مهاجم بازی کرد و نتیجه اش شد دبل دیاباته، گل و پاس گل قایدی و پاس گل مطهری.

این ۳ مهاجم، هرکدام قابلیت خاص خود را دارند و هیچکدام، توانایی بازی در پست دیگری را ندارند. به همین دلیل هم هست که اگر استقلال با یک مهاجم بازی کند (نظیر بازی با فولاد که سیستم ۱-۳-۲-۴ بود) یا با دو نفر (مثل بازی با مس که چیزی شبیه ۲-۴-۴ بود)، ایراد و کندی ای در ریتم حرکتی خط حمله دیده می شود. شیخ دیاباته، مهاجمی است گلزن که توانایی ویژه اش در جایگیری و زدن ضربات نهایی است. مهدی قایدی، مهاجمی است برای بازی در سمت چپ به عنوان گوش که با قابلیت بالایش در عبور از مدافعان حریف به صورت مورب وارد محوطه جریمه شود. ارسلان مطهری، ضربه زن خوبی است ولی توانایی اصلی اش در دوندگی بالا و پرسی است که روی مدافعان و هافبک دفاعی حریف در یک سوم دفاعی شان وارد می کند.

دیاباته هرگز مثل مطهری نمی دود و نمی جنگد و فانتزی و نبوغ قایدی را هم ندارد. قایدی برخلاف مطهری و دیاباته، مهاجم مرکزی نیست و نمی تواند هدف اصلی باشد. او همچنین قدرت بدنی لازم برای جنگیدن بر سر توپ و پرس کردن بازیکنان حریف را هم ندارد. مطهری، توانایی پایین تری نسبت به دیاباته در جایگیری دارد و البته اصلا نمی تواند مانند قایدی در نقش وینگر بازی کند. همین تفاوت سطح توانایی هاست که باعث می شود استقلال در صورت عدم استفاده از هر ۳ نفر (اتفاقی که خیلی بعید است در ذهن کادر فنی جدید آبی ها شکل بگیرد) دچار نقص در ترکیبش باشد.

برابر فولاد استقلال از دیاباته به عنوان مهاجم سود برد و ترکیب غفوری، اسماعیلی و قایدی را در خط سوم به کار گرفت. این ترکیب دقیقا همان پوئن ویژه مطهری یعنی قدرت دوندگی و پرس را نداشت. بازی دادن به مطهری هم باعث می شود یکی از این ۳ نفر حذف شود که با توجه به عدم توانایی شماره ۷۲ در بازی به عنوان وینگر، استقلال را در حالت دیگری دچار ضعف می کند.

با توجه به همه این حالت ها، کادر فنی استقلال باید تصمیم بگیرد که استفاده از چه تعداد مهاجم برایش بهینه ترین استفاده را با کمترین ضرر به همراه دارد؛ یک مهاجم (۱-۳-۲-۴)، دو مهاجم (۴-۴-۲) و یا هر ۳ نفر (۳-۳-۴).

استقلال در لیگ نهم هم به چنین مشکلی خورده بود؛ ازدیاد مهاجمان آماده شامل مجیدی، اکبرپور، برهانی و سیدصالحی. مرفاوی در آن برهه تصمیم گرفت از اکبرپور به عنوان هافبک چپ استفاده کند و تیمش را با دو مهاجم به زمین بفرستد که مجیدی، انتخاب اولش بود و یکی از بین برهانی یا سیدصالحی در کنار او قرار می گرفت.