فکری مرد متعصب استقلال در مضیقه

در نگاه اول فوتبال ورزش ساده ای به نظر می رسد، اما در دل سادگی فوتبال پیچیدگی‌هایی به چشم می‌خورد؛ که نامش «تاکتیک» است. تاکتیک مرز یک فوتبال مدرن و هدفمند و یک فوتبال دیمی و بی هدف را تعیین می‌کند. تاکتیک یعنی داشتن یک استراتژی خاص برای رسیدن به یک هدف معین! استقلال فکری آنچنان پرغلط وغلوط بود؛ که اگر با دست پر از نبرد فولاد خارج می شد، باز هم برتری‌اش به «چشم» نمی‌آمد! و حالا سوالات ما از محمود فکری و همراهانش؛ چرا استقلال سر درس حساب و سیاق دقت به خرج نداد؟ چرا استقلال «جربزه» خطر نداشت؟ چرا استقلال از دفاع تا حمله «ثقل و سنگین» بود؟ و چرا استقلال برای «شکست» روش‌مند و هدفمند بازی کرد؟!

استقلال فکری در پژمردگی هایش مقابل فولاد نکونام، خصلت‌های دیگری را به بازی اش نیز افزوده بود که یکی از این ویژگی‌ها «گم» شدن بود!

فکری در نبرد با نکونام، به حیرت و سر گشتگی تیمش آزادی عمل داده بود. آری، بازی تیم او در نظر من «زشت» و فاقد برنامه بود. او هم این را خوب می‌داند! استقلال فکری، آنچنان تهی از «فکر» بود که از سنگینی بازی شان، هیچ، عرقی بر پیشانی‌شان نمانده بود.

به همان اندازه که چشم شاگردان فکری تا پایان بازی «درویش» بود؛ شاگردان نکونام یک بازی محقر و مرتب – البته نسبت به استقلال با اختلاف زیاد – به نمایش گذاشتند. سیمای بازیکنان فولاد نکونام، عاری از رنگ پریدگی بود و شهوت مقاومت ناپذیری برای بردن داشتند و این را می‌شد از نحوه بازی این تیم حس کرد. نکونام با جدیت و حرارت، اصرار داشت، بازیکنانش در زمین، همه فرامین تاکتیکی‌اش را با اشتیاق کامل به اجرا در آورند. فولادی‌ها حتی بعد از باز شدن دروازه‌شان نیز، خللی در روند بازی‌شان ایجاد نشد و فارغبالانه سقوط «استقلال» را رقم زدند.

حالا محمود فکری برای روزها و بازی‌های در پیش‌روی‌اش، موضاعات بسیاری برای فکر کردن دارد. او باید به «وادادگی» تیمش و ذهنش مقابل فولاد نکونام، بیش از پیش بیندیشد و برای جبران مافاتش از هیچ کوششی مضایقه نکند! مرد متعصب آبی‌ها خوب می‌داند؛ «توبمیری» استقلال بسیار با «تو بمیری» تیم‌هایی که او سکاندارشان بود؛ متفاوت است.