استراماچونی - ویلموتس ؛  از عکس یادگاری تا غرامت چند میلیون یورویی

حالا سؤال اینجاست که از نظر حقوقی و قانونی چرا آنها باید بخشی از پول‌شان را نگیرند و یا تخفیف بدهند؟ این کارها فقط در فرهنگ ما ایرانی‌هاست که تخفیف بگیریم و یا کوتاه بیاییم تا فلان مشکل حل شود. جواد زرینچه به خبرورزشی گفته استراماچونی به خاطر هواداران استقلال کوتاه بیاید و تخفیف بدهد. شاید این کار از نظر اخلاقی توجیه داشته باشد اما قانون چیز دیگری می‌گوید و آن موقع که آقایان کاری کردند که استراچونی برود و حتی قبل از آن موقعی که قراردادش را می‌نوشتند و عکس یادگاری گرفتند باید فکر اینجا را می‌کردند که نکردند.

مسئله اینجاست که مسببان این مدل غرامت‌ها هیچ‌جا پاسخگو نیستند و مردم احساس می‌کنند راست راست می‌گردند و کسی کاری به کارشان ندارد! واقعاً مگر می‌شود به یک مربی مثل ویلموتس که بدترین نتایج ۲۰ سال اخیر را با تیم ملی گرفت، ۸ میلیون یورو پول داد؟ این اساتیدی که با خارجی‌ها قرارداد می‌بندند، کجا آموزش مدیریت و قرارداد بستن دیده‌اند که این همه گَند زده‌اند و تازه طلب هم دارند؟ یعنی چون قرار نیست کسی از جیب شخصی این خسارت‌هایی که به بیت‌المال وارد شده را بپردازد، آقایان باید هر غلطی دل‌شان خواست بکنند؟ چرا ۳۰ هزار دلار به پروپییچ ندادند که مجبور شوند ۴۲۰ هزار دلار بدهند؟ چرا پول پادوانی را ندادند که حالا وکیلش حرف از غرامت ۹ میلیون یورویی بزند؟

جواب کاملاً مشخص است؛ وقتی حضرات ۲۰۰ میلیون پول خانواده پورحیدری را نمی‌دهند معلوم است که پول پادوانی و استراماچونی و… را هم نمی‌دهند. وقتی از حول حلیم می‌افتند توی دیگ و آن قرارداد ننگین را با ویلموتس می‌بندند معلوم است که الان گُم می‌شوند و پاسخگو نیستند. امثال استراماچونی و کی‌روش و برانکو حداقل خوب کار کردند و اگر پولی بگیرند، آدم می‌گوید خوب بودند و نوش‌ جان‌شان اما ۸ میلیون یوروی ویلموتس را واقعاً باید کجای دل‌مان بگذاریم؟! چرا آن همه هیاهو ناگهان تبدل به سکوتی مشکوک شد و کسی نپرسید مسببان این قرارداد خجالت‌آور کجا پاسخگو بودند؟