هماهنگی خاص دراگان اسکوچیچ با بازیکنانی که به تیم ملی دعوت نشدند

هر بار که فهرست تیم ملی منتشر می‌شود، منتقدانی هم پیدا می‌شوند که سلیقه شان با سلیقه سرمربی جور درنمی‌آید. بنابراین انتقاد از فهرست تیم ملی، اصلا مورد تازه ای نیست و در فوتبال ما مسبوق به سابقه است. اسکوچیچ فعلا لیگ را نگاه می‌کند، لژیونرهای مورد نظرش را به اردوها فرا می‌خواند و برای دیدار با بوسنی در یک مسابقه دوستانه آماده است اما چرا او چند بازیکن خوب و لژیونر موفق فوتبال ایران را به تیم ملی دعوت نکرد؟ نمونه‌اش علیرضا جهانبخش یا سردار آزمون یا حتی سامان قدوس و علیرضا بیرانوند…

اسکوچیچ یا هر مربی دیگری بی‌تردید نمی‌تواند چشمانش را به روی این همه بازیکن ببندد. ندیدن چنین بازیکنانی و از دست دادن آنها، به معنای خودکشی زودهنگام پیش از آغاز مجدد رقابت‌های انتخابی جام جهانی است و اسکوچیچ اساسا در موقعیتی نیست که این قدر ریسک کند و قید تعدادی از بهترین بازیکنان تیم ملی در چند سال گذشته را بزند. به نظر می‌رسد او در سفرهای متعدد و ملاقات‌هایش با چنین بازیکنانی، به اندازه کافی با آنها هماهنگ است.

جهانبخش مصدوم، سردار سرما خورده که مشکوک به کرونا بود، سامان قدوس که بنا به دلایلی گرفتار شد و به تازگی به انگلیس رفته و علیرضا بیرانوند که در لیگ بلژیک با مصدومیت مواجه شد و فرصت بازی به او نرسید، مسلما شرایط حضور در تیم ملی را نداشتند.

حتی بعضی ها سوال می‌کنند چرا مهدی ترابی به تیم ملی دعوت نمی‌شد اما اگر پیگیر خبرهای فوتبالی باشید، متوجه می‌شوید ترابی در لیگ قطر مصدوم شد و بی‌شک، حتی اگر به تیم ملی هم دعوت می‌شد نمی‌توانست بازی کند.

بحث دیگر درباره ماجرای مهدی طارمی است؛ راستی کدام مربی در شرایط فعلی چشمانش را به روی طارمی می‌بندد؟ وقتی طارمی در پرتغال مشغول انجام کارهای اداری مجوز کار است و اسکوچیچ این موضوع را می‌داند، چگونه باید توقع دعوت از این بازیکن به تیم ملی را داشته باشیم؟

بهتر است مثل همیشه در زمینه دعوت بازیکنان به اردوهای مختلف، تابع سرمربی تیم ملی باشیم. این مربی هر کسی می‌تواند باشد؛ حالا که قرعه به نام اسکوچیچ افتاده باید به سلیقه و نظر او احترام گذاشت و منتظر گذشت زمان و فرا رسیدن بازی‌های مهم تیم ملی باشیم.