سعادتمند همان جایی رفت که پیش از او افتخاری و فتحی رفته بودند!

احمد سعادتمند بر اساس اختلاف نظر موجود میان اعضای هیئت مدیره، ویدیوی منتشر شده از سوی او که بازیکنان خاطی را از دم تیغ گذراند و وعده هایی که هرگز تحقق نیافت، قاعدتا باید از استقلال می رفت و حکم برکناری صادر شده برای این مدیر جای شگفتی و تعجیب نداشت.

سعادتمند مدیری در راستای تصمیم سازی های سیستم دولتی فوتبال ایران است؛ مدیری برآمده از خاستگاه رضا افتخاری و پس از او امیرحسین فتحی؛ مردانی که متعلق به باشگاهداری نیستند و هر جایی باید می رفتند به جز فوتبال!

وزیر ورزش برای مدیرانی حکم صادر کرد که محصول آنچه او دستور داد امروز در معرض دید مخاطبان فوتبال قرار گرفته است؛ استقلال با انبوهی از بدهی های بر جا مانده از گذشته، با مشکلات صعب العبوری که وینفرد شفر و آندر آ استراماچونی ایجاد کرده اند و همه جام هایی که از دست رفت برای فصل بعد باید آماده شود؛ آن هم در شرایطی که این تیم نه نظم دارد، نه مدیر دارد، نه تکلیف بازیکنان و مربیانش مشخص است.

حالا آقای وزیر که این گونه باشگاه های تحت امر وزارت ورزش را اداره می کند از این نوع تصمیم گیری ها چقدر احساس رضایت می کند؟ سلطانی فر به خودش چه نمره ای می دهد؟

با بحث های پیش افتاده و سطحی فضای مجازی کاری نداریم و از تعلقات رنگی و اتهام زدن به این و آن هم دوری می کنیم؛ آنچه برای ما اهمیت دارد تحلیل وقایع رخ داده در تیم های دولتی است.

تیم هایی که در اختیار احمد سعادتمند و اسماعیلی خلیل زاده قرار می گیرند همان راه و روش رسول پناه را در یک تیم دیگر ادامه می دهند؛ در سیستم مدیریت دولتی، هر فردی که نزدیک به دستگاه ورزش کشور باشد می تواند چند وقتی کارش را انجام بدهد و او مانند علی فتح الله زاده که انبوه بدهی های استقلال را دید و فرار را بر قرار ترجیح داد می تواند از هیچ چیز نترسد! با این همه آخر و عاقبت تمام این مدیران از حالا مشخص است… آنها به هر ترتیبی از سمت های خود برکنار می شوند و با بدهی های فراوان – بدون اثرگذاری خاص- از فوتبال می روند؛ وزیر ورزش و تیم همراهش هم سر جای خود باقی می مانند و حکم های دیگری را برای مدیران بعدی صادر می کنند. این سیکل معیوب در چرخه باشگاهداری ما ادامه دارد و ظاهرا متوقف شدنی هم نیست!