فرهاد مجیدی پاسخی برای خواسته‌ها

بازی برد فرهاد مجیدی دو پرده داشت! بازی استقلال – سپاهان را می‌گوییم که می‌تواند یک نقطه عطف باشد و یک نقطه عزیمت یا زمان هزیمت!

پرده اول در جریان بازی باز شد که استقلال را با ترکیبی نو و اندیشه‌های متفاوت نشان داد! فرهاد مجیدی ، آن‌قدر زیرک هست که «الکی» و برای خودنمایی، دست به کاری در حق تیمش نزند! فرهاد، ریسک نمی‌کند و خطر نمی‌پذیرد! مجیدی تیمش را با سنجیدگی کامل و ارزیابی دقیق، جوری به میدان می‌فرستد که در همان جریان مسابقه، مهر قبول‌شدگی را بر کارنامه اش می‌زنند! نه خود فرهاد که جامعه فوتبال در جامعیت خود می‌پذیرند که: باید جور دیگری بازی کرد و به این منظور باید جور دیگری فکر کرد! حساب همه دقایق و همه گوشه‌های هر کاری را باید داشت!

فرهاد مجیدی و نقش اول
پرده اول متضمن بازی حساب شده و فوتبال واقع‌گرایانه تیم آبی نیز هست! سپاهان همان‌جور بازی می‌کرد که استقلال می‌خواهد! روند مسابقه را فرهاد به امیر تحمیل کرده است! همه در‌ها به روی سپاهان بسته است! زمین، آسمان، شوت، ارسال، بازی مستقیم و…! از «امیر تایم» خبری نیست! از پرواز‌های کی‌روش استنلی هم خبری نیست! سپاهان سپر انداخته و شمشیر خود را غلاف کرده است!
فرهاد «ناچار» نشان نمی‌دهد! مجیدی چاره کار تیمش را پیدا کرده است! نبودن دیاباته، مسلم است که بد است ولی باید ضایعات این غیبت را، از مرز فاجعه دور کرد و تأثیر نبودن مطهری و اسماعیلی را به حداقل و بلکه به صفر رساند!
فرهاد به این حد راضی نیست! او نبودن این و آن را، تبدیل به یک نقطه قوت می‌کند! دفاع استقلال مشکل داشت، پس باید رفع اشکال شود و می‌شود! با حمایت و پوشش!

پرده دوم: رختکن سپاهان
فاتح پرده اول مسابقه استقلال است، می‌رسیم به پرده دوم! می‌رسیم به دقایق اندک و کم‌شمار لحظه‌های پایان پیکاری که سپاهان بازنده آن است!
رختکن سپاهان هوای دیگری دارد! فضا سنگین است! گویا اتفاقی در شرف رخ دادن است! گویی سپاهان هم دارد از یک‌سری اتفاقات نامبارک استفاده می‌کند: … از من این‌قدر! از من تا این حد! قلعه‌نویی، اعلام پایان نمی‌کند و نباید هم! برای او نیز یک پرده دیگر باز شده است! برای او هم باید یک پرده دیگر به دیوار کوبید! تیم جدید، با شیوه تیمداری جدید! دوران جدید با اتکا به افکار جدید! شیوه عمل قبلی، جواب نمی‌دهد! چند سال است که خبری از مرد اول بودن و از شماره یک بودن، نیست! یا مکن با فیلبانان دوستی! یا جور دیگری باید وارد شد! فیل کسی، نباید یاد دوران کهنه‌گرایی بیفتد!

سپاهان و راهی جدید
باید این سؤال را در همه جا، به دیوار‌ها کوبید: این چندمین سال ناکامی است؟ کجای کار عیب دارد؟ محبی چرا مفید واقع نمی‌شود؟ استنلی چرا اینجوری بازی می‌کند؟ کریمی جوان، چرا این‌همه بالا پایین؟
نه! همه این نفرات خوبند، عیبی اگر هست- که هست- در نحوه بازی کردن و بازی گرفتن از این نفرات و نحوه به گردش درآوردن توپ است!
صدای امیر در گوش‌ها می‌پیچید:… از سپاهانی‌های واقعی، عذر می‌خواهم! خب، تقسیم یک تیم به دو پاره، غلط نمی‌تواند باشد، اما لازم هم می‌تواند نباشد!

زمان تحول
در فوتبال دنیا، چرخه تحول از سال پیش شروع به حرکت کرده است، فرانک لمپارد، استیون جرارد و حالا پیرلو! ژاوی هم خودش نخواست و الا بارسلونا بفرمای قرص و محکمی زده بود!
در فوتبال ایران، فرهاد، سهراب، مهدی پاشا، محمود فکری، ابرام صادقی، جواد نکو و…! آقای محصص، شما در این تحول و تطور کجایید؟ در حق امیر، برای رشد امیر، شما چه کرده‌اید؟ آیا کاری ندارید؟